கதையாசிரியர் தொகுப்பு: செய்யாறு தி.தா.நாராயணன்
பேரம்
பாஸ்கரின் குடும்பம் சற்றேரக்குறைய பாபநாசம் பட சுயம்புலிங்கத்தின் குடும்பம் போலத்தான். அவர்களுக்குள் இருக்கும் அந்த பாசம், பிடிப்பு, மகிழ்ச்சி, கட்டுக்கோப்பு, எல்லாமே சுயம்புலிங்கத்தின் குடும்பம் போலத்தான் இருக்கும். என்ன?, குடும்ப உறுப்பினர்கள் எண்ணிக்கை ரெண்டு பேர் கூட. பாஸ்கர், அவன் மனைவி கனகா அவனுடைய அப்பா தணிகாச்சலம், அம்மா பாக்கியலட்சுமி, இரண்டு பெண் பிள்ளைகள் தாரணி, மீனா. பெரியவள் ப்ளஸ் டூ வும், சின்னவள் டென்த் ம் படிக்கிறார்கள். ஆக மொத்தம் ஆறு பேர். பாஸ்கரின் அப்பா
உறவுகள்
“டேய் கோவாலூ! ஜல்தி ஆடுங்கள கெளப்புடா. கூழு குடிச்சிட்டியா?.” “ஆச்சிப்போவ்.” “எந்தப் பக்கம் மேச்சலுக்கு ஆட்ட மடக்கிற?.” “சுமங்கலி ஏரியில. எல்லாந்தான் தண்ணியில்லாம மொட்டுன்னு கெடக்குதே.” “சரி..சரி..ஓட்டு. இன்னிக்கு கழனியில பொன்னி நடவு கீது. அத பார்த்துப்புட்டு மதியம் உனுக்கு கஞ்சி கொண்டார்றேன்.” – பையன் அம்மாக்காரி கிட்ட சொல்லிட்டு படலையை திறந்து ஆடுகளை கிளப்பினான். அம்மாக்காரி ஆம்பள பொறப்பு மாதிரி. எல்லா நுணுக்கங்களும் தெரியும். அடுப்பு வேலையையும் பார்த்துக்கிட்டே தயிரை கடைந்துக் கொண்டிருந்தாள். வீட்டில் மூணு
வேட்டை
“இது உண்மையாக நடந்த சம்பவம்பா. ரொம்ப வருசங்களுக்கு முன்னே நான் வேலை பார்த்த ஊரில் நடந்தது.” — என்ற பீடிகையோடு பக்கத்து வீட்டு பெரியவர் தான் சொல்லப் போகிற கதையின் அஸ்திவாரத்தை பலமாகப் போட்டார். சுற்றிலும் எங்கள் குடும்பத்தினர்கள் உட்கார்ந்திருக்கிறோம். அவர் கதை சொல்கிற போது, அது ஒரு நாடகம் பார்க்கிற மாதிரியே பாவங்களோடு இருக்கும். நடுவுல தெருவால போற நாய், தோட்டத்தில பறக்கிற பட்டாம்பூச்சிகள், தட்டான்கள், பையனுங்க ஓட்டிக்கிட்டு போற பனங்குடுக்கை வண்டிங்க, அவங்க பேசிக்கிட்டு
சன்மானம்
காசி தாத்தாவுக்கு தன் பேரன் பழனியை கூத்துக் கலைஞனாக ஆக்குவதில் கிஞ்சித்தும் விருப்பமில்லை. வாரக் கணக்கிலே குடும்பத்தை விட்டு பிரிந்து, ராவெல்லாம் துக்கமில்லாம, ஊர் ஊராக அலைகிற அந்த அலைச்சல் பொழப்பு தன்னோடு போகட்டும் என்றிருந்தார். ஆனால் விதி வேறுமாதிரி இருந்தது. பழனி பத்தாங் கிளாஸ் வரைக்கும் தான் ஒழுங்காய் படித்தான் அப்புறம் படிப்பு ஏறவில்லை. எவ்வளவு அடி,உதை?, ஊஹும் அவன் எதுக்கும் மசியவில்லை. விதியே என்று மெக்கானிக் ஷாப்பில் வேலைக்கு விட்டார். ஆறு மாசம் நிலைக்க
அப்பா
வேலூரிலிருந்து பஸ் பிடித்து கோயம்பேடு வந்திறங்க மாலை மூன்று மணியாகிவிட்டது. எனக்கு அந்த தகவல் வரும்போது காலை பதினோறு மணி. சரண்யாவுக்கு தகவல் சொல்லி விட்டு ஆபீஸில் பதினைந்து நாட்கள் விடுப்பு கடிதம் கொடுத்துவிட்டு வர நேரமாகிவிட்டது. இதற்கே பள்ளிக்கு போகும் பிள்ளையை அவள் எப்படி தனியாய் பதினைந்து நாட்கள் சமாளிப்பாள்?. என்பதைப் பற்றியெல்லாம் நான் யோசிக்க அவகாசம் இல்லை. அதற்கான எவ்வித ஏற்பாட்டையும் செய்யவில்லை. ஏடிஎம் ல் பத்தாயிரம் ரூபாயை ட்ரா பண்ணிக் கொண்டு, அதில்
மரணம்
முருகானந்தம் அய்யா போய்விட்டார். 60 வயசு. நோய் நொடின்னு ஒருநாள் படுக்கவில்லை. நடமாடிக் கொண்டே போய் சேர்ந்து விட்டார். காலை பதினோரு மணிக்கு கழனியை சுற்றிவிட்டு வந்தவர் மருமகளிடம் குடிக்கத் கொஞ்சம் நீராகாரம் கேட்டிருக்கிறார். மருமகள் கொண்டு வந்து கொடுப்பதற்குள் சோபாவில் சாய்ந்து விட்டார். முருகானந்தம் வீட்டின் முன்பாக ஊர் ஜனங்களும் கூடியிருந்தனர். ஊரில் சாவு விழுந்து விட்டால் சவம் எடுக்கிற வரைக்கும் அந்தத் தெரு ஆட்கள் ஒருத்தரும் வேலைக்கு போறதில்ல. சவத்தை எடுத்ததுக்கு அப்புறம்தான் சொந்த
பாசக்கயிறு
டாக்டர் மாதவன் காரை நிறுத்திவிட்டு, வந்து தன் வீட்டின் காலிங் பெல்லை அடித்த போது காலை ஒன்பது நாற்பது. பசி வயிற்றை கிள்ளுகிறது. உடல் முழுக்க அப்படியொரு வலி. நைட் டியூட்டியை முடித்துவிட்டு வருகிறார். இரவு முழுக்க தூக்கமில்லை. ஏழெட்டு ஆக்ஸிடெண்ட் கேஸ்கள். அதில் மூன்று டெத். சில ஆண்டுகளாகவே தினசரி ஆக்ஸிடெண்ட் மரணங்கள் ஒன்றிரண்டை தாண்டும் என்பது சராசரி நிகழ்வாக போய்விட்டது. கிளம்பும் போது வருத்தமுடன் டெத் சர்டிஃபிகெட்களில் கையெழுத்திட்டு விட்டு கிளம்பினார். எல்லாமே அவருடைய
தூர்
தமிழகத்தில் போன வருஷமும் சரியான மழை பொழிவு இல்லாததினால் ஏரிகளும், கண்மாய்களும், குளங்களும் வறட்சியில் பாளம் பாளமாக வெடித்துக் கிடக்கின்றன. எங்கும் வெக்கையின் தீட்சணம் கொளுத்துகிறது. நாட்டின் சராசரி வெப்பம் 110°F. சென்னை குடிநீருக்கு ஆதாரமான பூண்டி, புழல், செம்பரம்பாக்கம், வீராணம், ஏரிகளெல்லாம் ஏற்கனவே வறண்டு போச்சு. வேற வழியில்லாமல் குவாரிகளில் தேங்கிக் கிடக்கும் அழுக்குத் தண்ணீரையெல்லாம் சுத்தப் படுத்தி சமாளித்துக் கொண்டிருக்கிறார்கள். அதுகூட இன்னும் பத்து நாட்களுக்குத்தான் காணுமாம். அப்புறம்?. அரசுக்கு எந்த வழியும் தெரியவில்லை.
தொலைத்து விட்டேன்
சாரங்கன் வேலை முடிந்து போனபோது ஹாலில் சரசு உட்கார்ந்திருக்கிறாள். குழந்தை அர்ச்சனா முகத்தில் எந்த பிரதிபலிப்புமின்றி டிவியைப் பார்த்துக் கொண்டிருக்கிறாள். டிவியில் கவுன் போட்ட ஒரு லேடி ஆங்கில எழுத்து உச்சரிப்பை க்ளோஸப்பில் சொல்லிக் கொண்டிருந்தாள். சி.டி. ஓடிக்கொண்டிருக்கிறது. அர்ச்சனாவுக்கு ஐந்து வயசாகிறது. ஒரு தடவை வீட்டுக்கு வந்திருந்த சரசுவின் அண்ணன் அர்ச்சனாவுக்கென்று என்று சில ஆங்கில கேஸட்டுகளை வாங்கி வந்திருந்தான். “ மச்சான்! இதெல்லாம் ஆங்கில எழுத்து உச்சரிப்புகளையும், ரைம்ஸ்களையும், சொல்லித்தரும் கேஸட்டுகள். டெய்லி இந்த
சதைச் சுருணைகள்
சென்னை மருத்துவக் கல்லூரியில் மருத்துவம் மூன்றாம் ஆண்டு படிக்கும் என்னுடைய மூத்த மகள் பவித்ரா வெள்ளிக் கிழமை மாலை வீட்டுக்கு வந்திருந்தாள். வரும்போது கையில் ஒரு அட்டைப் பெட்டியை ஜாக்கிரதையாய் கொண்டு வந்து மேஜை மேல் வைத்தாள். “இன்னாதும்மா கண்ணே!?.”—அவள் முகமெல்லாம் மகிழ்ச்சி வழிய “திறந்து பாருங்க.” — “ஐயோ! இன்னா பீடிகை பலமாக இருக்கு?..”—-கட்டை அவிழ்த்து மெதுவாக திறந்தவன் அப்படியே நின்று விட் டேன். உள்ளே இன்னும் கண்களைக்கூட திறக்காத, சிறகுகளே முளைக்காத, சதைச் சுருணைகளாக,
