கதையாசிரியர் தொகுப்பு: ஈரோடு காதர்
குருதி களம்
ரகு அசந்து துங்கி கொண்டிருக்கையில் அவனது மொபைல் சினுங்கியது. தூக்க கலக்கத்தில் போனை எடுத்து பார்த்தால் சையது. “ஹலோ” எதிர் முனையில் ஏதோ செய்தி கேட்டு. “எப்போ?எப்படியாச்சு?”என்ற கேள்விக்கு பதில் கிடைத்த உடனே, “இதோ உடனே இப்பவே கிளம்பறேன்” என்று சொல்லிவிட்டு பெட்ருமை விட்டு வெளியே வந்தான். ஹாலில் இருந்த ஸ்ரீநிவாசன் “ரகு என்னப்பா அதுக்குள்ள எந்திருச்சட்ட.. ராத்திரி லேட்டா தான வந்த.. அதுவும் பஸ் டிராவல் வேற டையர்ட இருக்கும்ல இன்னும் சித்த நாளி தூங்கலாமல்லபா?”
தண்டனை
வாசலில் போலீஸ் ஜீப் வந்து நின்று எஸ்.ஐ.யும் கான்ஸ்டபிள்களும் இறங்கி வீட்டினுள் நுழைந்து கணவர் இறந்து ஒரு வாரம் ஆன துக்கத்தில் இருந்த ரூபாவிடம் விசரிக்க வந்தனர். போலிஸின் வருகை கண்டு ரூபாவும் அறையை விட்டு வெளியே வந்து வறண்டாவில் கண்ணீரீடன் நிற்க எஸ்.ஐ. ருபாவை பார்த்து, “வணக்கமா” “வணக்கங்க” “அம்மா உங்க கணவரின் இறப்பு உங்களால் தாங்க முடியாதுதான் ஆனால் உங்க கணவரின் இறப்பில் சந்தேகம் இருப்பதாகவும் அவர் தானா இறக்கவில்லை தற்கொலை செய்து கொண்டதாகவும்
சிக்னல்
ராம் தூக்கத்தில் வரும் கொட்டாவிக்கு வாயைபிளந்து மூடும்போது அவனது மொபைலில் அழைப்பு, எடுத்து பார்த்தான். அதில் செந்தில் காலிங் என்று இருந்தது, உடனே போனை “சொல்றா செந்தில்” …….. “நான் ஆபிசில் இருக்கேன்” ……. “எதுக்கு” ………. ” 6மணிக்கு தாண்டா ஆபிஸ் முடிஞ்சு வரேன்” ………. ” டேய் இப்ப மணி 3 இன்னும் 3 மணி நேரம்தான்டா” .,…… “பர்மிஷன் போடனும்மா நெறிய வேலைஇருக்குட சாயங்காலம் 6 மணிக்கு வா பேசலாம்” ……… ”
அப்பாவுக்காக
ஞாயத்துகிழமை காலை பதினொரு மணி “வசந்திமா” னுட்டு வந்த கிருஷ்னமூர்த்தியின் கையில் ஸ்விட்பாக்ஸ் மிச்சர் பூ. அப்பா குரல் கேட்டு வெளியே வந்த வசந்தி அப்பாவின் கையைபார்த்து. “எதற்குபாஇது ” “அது… இன்னைக்கு நம்ம வீட்டுக்கு பொண்ணு பார்க்க மாப்பிள்ளை வீட்டுக்காரங்க வர்றாங்க அதுக்குதான்” “பொண்ணு பாக்கவ யார ” “உன்னதமா” “அப்பா..என்னப்ப திடீர்னு சொல்றீங்க?” “என்னமா சொன்னேன் உன்ன பொண்ணு பாக்க வர்றாங்கனுதானே சொன்னேன்.” “ஆமங்கப்பா சரிதான் ஆன நான்… அது விஷயமா உங்ககிட்ட கொஞ்சம்
தலைமுறையின் துக்கம்
அரக்கோணத்தில் உள்ள நண்பனின் வீட்டுவிஷேச நிகழ்வை முடித்துவிட்டு மாலை தன் நண்பர்களுடன் ஈரோட்டைநோக்கி காரில் பயணித்த ரவி இரவு உணவுக்காக தொப்பூர் தாண்டி ஒரு உணவுவிடுதியில் நிறுத்தினான். அங்கே சாப்பிட டிபன் ஆடர் சொல்லி அமர்ந்திருந்தபோது சாப்பிட்டு முடித்த எச்சில்இலையை எடுத்து மேசையை சுத்தம் செய்தார் ஒரு பெரியவர். இதை பார்த்தா ரவிக்கு சிறிது மனகலை சற்று தயக்கத்துடன் அந்த பெரியவரிடம் “ஐயா” என்றான் ஆனால் அவர் எதுவும் பேசவில்லை மீண்டும் அழைத்தும் அவர் பேசவில்லை. சிறிது
கனவு
ஸ்ரீதரிடம் சம்பளம் வாங்கிட்டு தயக்கமாக நின்றார் ஆறுமுகம். “ம்ம்ம்… என்னங்கய்யா சொல்லுங்க” “ஐயா… நான் ஊருக்கே கிளம்பீர்லாம்னு இருக்கங்க” “ஏன் என்னாச்சு? திடீர்னு சொல்றீங்க” “அதுவந்துங்.. உடம்பு சரியில்லைங்க ராவெல்லாம் தூக்க முழிக்கறது நம்ம உடம்புக்கு ஒத்துக்கலைங்க” “அப்படியா… என்னாச்சு உடம்புக்கு” “காலை எந்திரிச்ச தலை சுத்துதுங்க மதியன வெய்யநேர கண்ண கட்டி இருட்டாயிருது” “அப்படியா.. அதுக்கு எதாவது டாக்டரகீது பாத்து உடம்ப சரிபண்ணிட்டு வேலைய பாக்கலாமல்ல ஏன்ஒரேடியா வேலையே வேணானுட்டு போறீங்க? இல்லைங்கய்யா ஊரைவிட்டு வந்து
தோழி
***ஆணின் நட்புக்குள் உறவு வார்த்தைகள் ஆட்கொள்ளும். ஆனால் பெண்ணின் நட்புக்குள் ஆழமான அன்பு ஆட்கொள்ளும்*** இருபது ஆண்டுக்குபின் தான் படித்த கல்லூரியில் அடி எடுத்து வைத்தாள் தேவி. உள்ளே நூழைந்தவுடன் மகள் அருணாவின் சேர்க்கைகாக வந்ததை மறந்து தன் கல்லூரிநாட்கள் நினைவுகளோடு நடந்தாள். அப்போதிருந்த அலுவலகம் இப்போது நூலகமாக மாறியிருந்தது. வகுப்பறைகள் படிக்கட்டுகள் கட்டிடங்கள் அதன்நிறம் என எல்லாம மாறியிருந்தது ஆனால் கட்டிடத்தை தாங்கிய பெரிய பெரிய தூண்களும் கல்லூரியின் உள்ளிருந்த மரங்கள் அதன் நிழலில் அமரும்
சாபமா, வரமா
சாலையில் பயணித்த முருகன் கைபேசி அழைப்பு ஒலிகேட்டு பயணித்த வாகனத்தை ஓரமாக நிறுத்திவிட்டு கைபேசியை எடுத்து பேசினான். எதிர்முனையில் முருகனின் பத்து வயது மகள் கீர்த்தி. அப்பா நான் ஸ்கூலவிட்டு வந்துட்டேன், இன்னைக்கு ஸ்கூல டெஸ்ட் வைத்தார்கள். டெஸ்டில் நான்தான் முதல் மதிப்பெண். டீச்சர் குட்போட்டு பாராட்டினார்கள், என சந்தோஷமாக கூறினாள். அதற்கு முருகன், அப்படியா, அருமை! நீங்கதான் என் தங்கமச்சேடா என்று பாராட்டினான். அப்போது கீர்த்தி அப்பா வீட்டுக்கு எப்ப வருவீங்க என கேட்டாள். இன்னும்
