கதையாசிரியர் தொகுப்பு: பி.அமல்ராஜ்
ஒரு மந்திர தேவதை
ஒரு மாலை அரைகுறையாய் அழுதுகொண்டிருந்தது. வானத்திலிருந்து விழும் ஒவ்வொரு துளியிலும் ஒரு தனிமை ஒட்டியிருந்தது. ஏதோ தங்களை முழுதாக நனைத்து இன்பம் கொடுக்கமுடியாத அந்த கேவலம்கெட்ட மழையை பார்த்து அந்த மரங்கள் காறித் துப்பிக்கொண்டிருந்தது. அந்த எச்சிலின் சிறுதுளிகள் பாதையை விலத்தி என் தலையிலும் அவ்வப்போது வந்துவிழுந்தது. பகலிற்கோ அந்த நாளைவிட்டுப் போக மனமில்லை. இரவோ இரவோ தனது வருகையை பகலின்மேல் திணித்துக்கொண்டிருந்தது. எனக்கும் அந்த இரவுகளில் அத்தனை விருப்பம் இருந்ததில்லை. கனவுகளை கண்டபடி வெறுப்பவன் நான்.
நிலா ஒரு அழகிய இராட்சசி
நிலா எனக்கு மிகவும் நெருக்கமான தோழி. காதலைத் தவிர அனைத்திலும் பரந்துபட்ட அறிவுடையவள். காதலனைத்தவிர வேறு யாரிடமும் அவள் மண்டியிட்டதில்லை. அத்தனை தற்துணிவுடைய பெண் அவள். உருண்டைக் கண்களுக்குள் எப்பொழுதும் ஒரு குறும்புத்தனம் சுழன்றுகொண்டிருக்கும். சிரிக்கும் போதெல்லாம் கண்ணிமைகள் பரதநாட்டியம் ஆடும். பெண்ணழகின் ரேழகி அவள். எமது நட்பின் வயது ஏறக்குறைய பத்து வருடங்கள். அவளை சந்திக்காமல் இருந்திருந்தால் எனக்கு அழகிகளின் அற்புத அகம்பாவம் பற்றி தெரியாமலே போயிருக்கும். அவள் அழகில் அப்படியொரு கெறு ஒட்டிக்கொண்டிருக்கும். கடதாசிப்பூக்களுக்கும்,
கனிமொழியும் என் ஒரு சொட்டு கண்ணீரும்
கனிமொழி என்னை மிகக்கடுமையாக கலாய்த்துக்கொண்டிருந்தாள். அன்று வழமைபோல பதிலுக்கு அவள் மூக்கை பற்றி கிண்டல் செய்து அவளை கலாய்க்கும் நிலையில் நானோ இருக்கவில்லை. கொஞ்சம் கறுப்பாக இருக்கும் என்னை எப்பொழுதெல்லாம் அவள் கிண்டல் செய்கிறாளோ அப்பொழுதெல்லாம் எனக்கு கிடைக்கும் ஒரே வாய்ப்பு கொஞ்சம் நீண்டு, கோணி இருக்கும் அவள் மூக்கை பற்றி கிண்டல் செய்வதே! அவள் எனது நிறத்தை கிண்டல் செய்ய முழுத் தகுதியும் பெற்றிருக்கிறாள். வெளிச்சம் அடிக்கடி சறுக்கிவிழும் பளிச்சிடும் சிவப்பு கலந்த வெள்ளை கன்னங்கள்
அம்மா எழிலரசி
காதல், வாழ்க்கையை கற்பித்துக்கொடுத்த நல்லதொரு ஆசான். இப்படித்தான் காதலை எப்பொழுதும் எடுத்துக்கொள்வான் நிதுஷன். காதலை இந்தளவிற்கு சரியாக புரிந்துகொள்தலிலும், காதல் தோல்வியை அத்தனை வலிகள் கடந்து ஆளுமையோடு எடுத்து வருதலிலும் இருந்த நிதுஷனின் விவேகத்தை நான் என்றும் போற்றுவேன். காதலை தேடி தேடி கண்டடைய தெரிந்த நிதுஷனிற்கு அதை கடைசிவரை காப்பாற்றிக்கொள்ள முடியாமல் போனது என்னவோ அவன் துர்வதிஷ்டம்தான். காதல், கரைமேல் கிறுக்கிய கவிதை. எப்பொழுது அலை வந்து தன்னை அளிக்குமென்று அதற்கு தெரிவதில்லை. இது நடந்துமுடிந்தது
