கதையாசிரியர் தொகுப்பு: பா.அய்யாசாமி
அம்மாவின் பார்வையில்…
என்னங்க! அத்தையை டாக்டர்கிட்டே அழைச்சுகிட்டுப் போயிட்டு வாங்க! அவங்க இரண்டு கண்களிலிருந்தும் தண்ணீ தண்ணீயா வருதாம், உருத்திக்கிட்டே இருக்காம், யாரையும் சரியாக தெரியலைனு சொல்றாங்க! எதுவாக இருந்தாலும் மங்கலாகவும், ஜடப்பொருளாகவும்தான் தெரியுதாம், என்னன்னு டாக்டர்கிட்டே போயி காண்பித்து விட்டு வாங்க, என் தன் கணவன் சேதுராமனை வற்புறுத்திக்கொண்டு இருந்தாள் மனைவி சீதா. இரண்டு கண்களிலும் அறுவை சிகிச்சை செய்தாச்சு, டி வி பார்க்கிறதை குறைக்கனும், இல்லைன்னா கஷ்டம்தான். எனக்கு இருக்கிற வேலையிலே இப்ப முடியாது, ஏன் மதுரைக்கு
வாடகை வீடு
நாமதான் இந்த மாத கடைசியிலே வீட்டைக் காலி பண்றதாகச் சொல்லிட்டோம் இல்ல, பின்னே ஏன் அவசரமா காலி பண்ணச் சொல்லி நெருக்குறாங்க? எனக் கேட்டாள் ஜெயந்தி. அவங்க அவசரம் அவங்களுக்கு. என்றார் ராமலிங்கம். என்ன அவசரமாக இருந்தாலும் என்ன? நாம முன்னேயே சொல்லியாச்சு. நம்ம பசங்க பன்னிரெண்டாம் வகுப்பு படிக்கிறதனாலேதான் நம்ம கிராமத்து வீட்டைப் பூட்டி போட்டுவிட்டு இங்கே வாடகைக்கு வந்தோம், தேர்வுகள் முடிந்தவுடன் காலி செய்திடுவோம் என சொல்லிட்டோம் இல்ல, பின்ன சீக்கிரமா போங்கன்னா என்ன
இடங்கடத்தி
என்னங்க! ஏன் இவ்வளவு டென்சனா இருக்கீங்க? முதல் முதலா நேர்முக தேர்விற்குப் போவது போல, சும்மா தைரியமா போங்க, ஐந்து வருடம் குழந்தைங்களை வைது ஆட்டோ ஓட்டியஅனுபவம், இருபது வருடம் இந்த மாநகரப் பேரூந்தில் ஓட்டிய நீங்கள், ஓய்வு பெற்ற பிறகும் வேலைக்குப் போகனுமா? சிவனேன்னு இருக்கலாமே, என்ற தன் மனைவியின் வார்த்தையை, தனது பேரூந்திற்கு பின்னால் வரும் இரு சக்ரவாகனத்தின் ஹாரன் ஒலி போல மதிக்கவே இல்லை, அரசு போக்குவரத்து கழகத்தில் டிரைவராக பணிபுரிந்து ஒரு
அனுசரி. அதுதான் சரி
ஏய்! சிவகாமி, என்ன இது சாம்பாரா? ஒரேயடியா புளிக்குது, என சாப்பாட்டில் பாதியிலே கோபித்து எழுந்துப் போனார் கனகசபை எண்பது வயதைக் கடந்த சிவகாமி அம்மாளின் கணவர், ஓய்வாக வாழ் நாளை கழிக்கும் ஓய்வுப்பெற்ற ஆசிரியர். ஏன் இதுக்கு என்ன? புளி புதிசு. அதுதான், உங்க வாயை முதலில் கட்டனும், நல்லா வாய்க்கு வக்கனையா இந்த முடியாத வயசிலேயும், உப்பு உரைப்பா ஆக்கிப் போடறேன்ல அப்படித்தான் பேசுவீங்க, இது சிவகாமி அம்மா, வயது எழுபத்தெட்டைத் தாண்டியவள், மணம்
மறுவாசனை
ஒரு பக்கம் இடிந்த பழமையான வீடு. ஒரு புறம் சரிந்த வரிசை கலைந்த ஓடுகள். நின்றுக் கொண்டியிருந்த பழைய தூண்களே பறைசாற்றியது வெங்குச்செட்டியாரின் இன்றைய வறுமை நிலைமையை. வெங்குசெட்டியாருக்கு வயது எண்பத்தைந்தாகிறது. மனைவி யோகா ஆச்சிக்கும் எண்பது நெருங்கி இருக்கும். இன்றோ, நாளையோ என உடைந்து ஒட்டிக் கொண்டு இருந்த சாய்வு நாற்காலியில் சாய்ந்திருந்தார். என்ன செட்டியாரே… என்ன பலத்த யோசனை? என்றபடி வந்தாள் யோகாச்சி. தாம்பத்யவாழ்விற்கு ஒன்றும் குறைவில்லை. நல்லா வாழ்ந்து காலம் கழித்து பெற்ற
பிரிவில் சந்திப்போம்
அமைதியாகத்தான் இருந்தது. உறவினர்கள் வரும் வரை அந்தக்குடியிருப்பு பகுதி , அதில் வசித்த வயது அறுபதைக் கடந்த தம்பதியருக்கு வாரிசு என்று யாரும் இல்லை, அது பற்றிய அவர்கள் கவலையும் கொண்டதில்லை அனைவரிடமும் அன்பு காட்டிப் பழகுவார்கள் , சொந்த ஊர் நாகப்பட்டினம் , மனைவியின் சொந்தங்கள் இங்கு வசிப்பதால் துணைக்கு ஆகட்டுமே என்று சொந்த ஊரை விட்டு, வீட்டை வாடகைக்கு விட்டு, வாடகைக்கு வீடெடுத்து இங்கே வசிக்கின்றனர் வந்த ஒரு வருடத்தில் எல்லாரிடமும் சகஜமாக பழகும்
அய்யாசாமி – ருக்கு சாவுத் தீட்டு
காலாங்கார்த்தாலே எனக்கு கனவிலே ரயில் வந்தது, விடியற்காலையிலே நாய்கள் ஊளையிட்டது ருக்கு, அப்படி இருந்தால் என்ன சொல்லுவா ருக்கு?. ம். ரயில் நின்றதா? ஓடியதா? என கேட்டாள் ருக்கு. அது ஞாபகம் இல்லை என்றவர். நின்றால் என்ன? ஓடினால் என்ன? என கேட்டார். தீட்டு செய்தி வரும் என்பார் என் மாமியார் என்றாள் ருக்கு. நம்மாத்திலே யாரு உடம்பிற்கு முடியாமல் இழுத்துண்டு இருக்கா? என கேட்ட ருக்குவிடம் யாரு?என் மாமா தான், மூனு வருஷமா சீரியஸா இருக்கார்.டிபியோட
மறு மகள்
காலில் சக்கரம்தான் கட்டிக்கலை நான், இந்த வீட்டிற்கு மாடாய் உழைச்சு தேய்கிறேனே! யாருக்காவது என் மேலே அக்கறை கொஞ்சமாவது இருக்கா? அவங்கவங்க வேலை ஆக வேண்டும், அதற்கு நான் உழைக்கனும், என் நல்லது கெட்டது என்று ஒன்றும் கிடையாது, அப்படித்தானே?என்று ஏகமாய் பொரிந்துத் தள்ளினாள் தன் கணவன் சீனிவாசனிடம் ராதா, பின்னே! மணமாகி வருடங்கள் உருண்டோடி விட்டது, கூட்டுக் குடும்பத்தில் விரும்பி வாழ்க்கைப்பட்டு வந்தவள், தன் அப்பாவை இழந்த பின் இந்த ஐந்து வருடத்தில் அம்மா தனியாக
வாய்ப்புதான் வாழ்க்கையே!
தம்பீ, என்னாலே முடியலைனுதான் உன்கிட்டே கொடுக்கின்றேன்.இந்த லிஸ்ட்டில் உள்ளபடி பேப்பரை எல்லாம் போடணும், யார்கிட்டேந்தும் எந்த குறையும் வரக்கூடாது. பேப்பர்களுக்கான காசைக் கூட நீ வாங்க கூடாது. மாதாமாதம் நான் போய் வாங்கிக்கொள்கிறேன். என ரவியிடம் பல கண்டிப்புகளைப் போட்டுத்தான் பேப்பர்போடும் வீடுகளின் விலாசங்களை அளித்தார், பத்திரிக்கை ஏரியா நிர்வாகி. கொடுத்த வீடுகள் எல்லாம் மூன்று , நான்கு மாடி கட்டிடத்திற்கு மேலத்தான் இருந்தன. படிகளை ஏறித்தான் பேப்பர் போடனும். லிஃப்ட் இருக்கு, ஆனால் பயன்படுத்த அடுக்குமாடி
மருத்துவ மனிதர்
நள்ளிரவு தாண்டிய நேரம்..குடியாத்தம் அரசு மருத்துவமனை.. நான் கிளம்புகிறேன், சீஃப் டாக்டர் வந்தாங்கன்னா சொல்லுங்கள், நான் காலையிலே வருகிறேன், என்று மூத்த செவிலியரிடம் கூறிவிட்டு தனது வீட்டிற்கு கிளம்பிய சிவா, இளம் இருதய சிறப்பு மருத்துவர். திருமணமாகி ஆறு மாதமாகிறது. இரவு ,பகல் என வேலைப் பளுவில் தன் மனைவியுடன் இருக்கும் நேரமே மிகக் குறைவு. மனைவி ரம்யா கணினி பொறியாளர் படிப்பினை முடித்து, வேலைப் பார்த்து திருமணத்திற்குப் பிறகு வீட்டினை நிர்வாகம் செய்கிறார். கட்டிலில் அவள்
