கதையாசிரியர்: கவிஜி
கதையாசிரியர்: கவிஜி
மஞ்சள் இரவுகளும் நீண்ட தொடுவானங்களும்



மஞ்சள் இரவு தேங்கிக் கிடந்தது. மஞ்சள் உரசும் மர்மத்தில் ஊரே தூங்கிக் கிடந்தது. நள்ளிரவு 2 மணிக்கு மேல் சாலையில்…
யானை ஆகிடத்தான் இந்த கனவு



சேப்டர் 3 ஆவென திறந்து கிடந்தது அந்த அரசினர் உயர் நிலை பள்ளி. நான் தயங்கி தயங்கி உள்ளே சென்றேன்….
இருள்வெளியின் ஒளி துவாரம்



குளிரா பனியா வெயிலா மழையா.. இருளா ஒளியா…. எங்கும் எங்கெங்கும் காண காண தூரங்கள்… கண்டு கொள்ள கண்டு கொள்ள…
7வது தளத்தில் ஒரு சின்ன கதை



அந்த அடுக்குமாடி குடியிருப்பில் 7வது தளத்தில் அன்றைக்கான விடியல் காதலாய் பூத்தது. அவள் என்றால் அது அவனும் அவளும்…. அவன்…
கடவுளும்… கா….ய….த்…..ரி…. யும்…



நிலா காய்ந்து கொண்டிருந்தது… கோடையில் இரவுக்காற்று சுகம்…ஊர் எல்லையில் ஓடும் நதியின் சலசலப்பு…. ஒரு வித ரிதத்தில் நிரவலாகக் கேட்டது…அவன்…
சட்டென்று சலனம் வரும் என்று…….!



யாராவது மரணிக்கும் போது உயிர் போவதை வெகு அருகில் நின்று பார்த்திருக்கிறீர்களா….? அப்போது மரணிப்பவரின் உடல் இயக்கத்தை கவனித்திருக்கிறீர்களா….?…. அதுவும்…
ஒரு ஊதா பூ நிறம் கூடுகிறது



“அவள் எதற்கோ திரும்புவாள்….. நான் எனக்கென்று நினைத்துக் கொள்வேன்…”-இப்படித்தான்…. இந்தக் கதையை நான் ஆரம்பிக்க வேண்டும். சரி… இது யார்…
மீண்டும் சில வெண்ணிற இரவுகள்



இந்தக் கதை எல்லாருக்கும் தெரிஞ்ச கதைதான். “வெண்ணிற இரவுகள்” படிச்சிருந்தீங்கனா இன்னும் சுலபம். கிட்டத்தட்ட அதே கதை தான். சரி…