கதைத்தொகுப்பு: சாவி
பாம்புக் கயிறு
“இவருல்லாம் கிளாஸ் ஒன் ஆபீசராம்… பொல்லாத கிளாஸ் ஒன்.” “அதிலென்னடி சந்தேகம்? ஒண்ணாவது கிளாஸ் பையன் மாதிரி நடந்துக்கிறாரோ இல்லியோ…” அலுவலக வாசல் படியில், திரைத்துணி மூடிய இரட்டைக் கதவுகள்போல நின்றபடி வாயாடிக் கொண்டிருந்த ‘கேஷியர்’ வசந்தாவும், வம்பாடிக் கொண்டிருந்த அஸிஸ்டெண்ட் மங்கையும், மூன்றடிக்கு அப்பால், காட்டுப் பன்றி மாதிரி, முகத்தை நீட்டியபடி, மூக்கால் சத்தம் எழுப்பிக் கொண்டிருந்த அதிகாரி அர்ச்சுனனைக் கவனிக்கவில்லை. வசந்திக்குப் பதிலளிக்கும் வகையிலும், தனக்கு சிலேடை வரும் என்று காட்டிக் கொள்ளும் கங்கணத்தோடும்
காகிதப் பாலங்கள்
“லெட்டர் எழுதிட்டு இருக்கேம்மா, இதோ வந்துட்டேன்…” “ஏண்டி, கௌசல்யா, போனவாரம்தானே ஒங்க அப்பா வந்துட்டுப் போனார். வெறுமனே அதுக்குள்ள என்ன லெட்டர்? என்ன… நாங்கள் சௌக்யம், நீங்கள் சௌக்யமான்னுதானே…!” “ஆமாம்மா, எங்க அண்ணாக்கு லெட்டர் எழுதி ரொம்ப நாளாச்சு; மன்னி வேற ரெண்டு லெட்டர் போட்டுட்டா…” “ரெண்டு லெட்டரா?… வொண்ணுதானே காண்பிச்சே?” “நேத்திக்கு ஒரு கார்டு வந்ததேம்மா. மிக்ஸி வாங்கிருக்கான்னுகூட எழுதலே?” “யாருக்கு ஞாபகம் இருக்கு அதெல்லாம்? ஒங்காத்துலே இருக்கறவா வாரம் பத்து லெட்டர் எழுதறா. என்னமோ
புத்திர சோகம்
“வேணு சாலை விபத்தில் இறந்து விட்டார். இன்று மாலை தகனம். உடனே கிளம்பவும் – சந்துரு.” காலை பத்தரை மணிக்கு அலுவலகத்தில் இந்த டெலிகிராம் என் கையில் கிடைத்தது. உடனே பதட்டமடைந்தாலும் சிறிது நிதானித்துக் கொண்டேன். வேணு, என் மனைவி சரஸ்வதியின் மூத்த அண்ணன். அவளுக்கும் கடந்த ஒரு மாதத்தில் இது இரண்டாவது பெரிய துக்கம். இந்த நிலையில், வேணுவின் இழப்பை அவள் நிச்சயம் தாங்க மாட்டாள். எனவே வேணுவின் இறப்பை அவளிடமிருந்து தற்சமயத்துக்கு மறைக்க எண்ணி,
காலம் கெடவில்லை
“வாசல்ல எதுக்குடி மசமசன்னு நிக்கற, சந்தியவன வேளையாறது… போய் சாமிக்கு விளக்கேத்துடி. வயசுக்கு வந்த பொண்ணு, காலங்கெட்டுக் கிடக்கறது தெரியாம, இப்படி போறவங்க வர்றவங்களையெல்லாம் பார்த்துக்கிட்டு வாசல்ல நிக்கலாமா?” மங்களம் பாட்டி, தன் மகன் வயிற்றுப் பேத்தி லலிதாவை விரட்டிக் கொண்டிருந்தாள். லலிதாவுக்கு மிகவும் எரிச்சலாக இருந்தது. தான் வாசலில் நிற்பதை அனுமதிக்காத பாட்டி, அலுவலகத்திற்குச் சென்று தன்னை சம்பாதிக்க அனுப்புவது மட்டும் எப்படி? மாதா மாதம் சுளையாக வரும் சம்பளத்திற்காகவா என எண்ணிக் கொண்டாள். சாமிக்கு
மாமா கையில குப்பை
“மாமா…! மாமாவ்…” பள்ளிக்கூடத்திலிருந்து வந்த வாக்கில் புத்தக மூட்டையைக் கடாசிவிட்டு மாமனைத் தேடினாள் பத்து. “என்னடீ! நான் இங்கிருக்கேன்..” “ம்.. வந்து…மாமா ‘பொங்கல்’னு சொல்லேன்.” “ஓகோ! இன்னிக்குப் பள்ளிக்கூடத்திலேர்ந்து புது விளையாட்டு கத்துக்கிட்டு வந்திருக்கியாக்கும்..ம்..சரி ‘பொங்கல்.” “உங்க வாயில செங்கல்…ஹய்யா… மாமா வாயில செங்கல்…” குதித்துக் குதித்துச் சந்தோஷப்பட்டுக்கொண்டே கொல்லைப் பக்கம் ஓடினாள். கொஞ்சநேரத்தில் ராஜசேகர் ஆபீஸில் இருந்து வந்தார். பத்துவின் அப்பா. அவர் கைலியில் நுழைந்து கால்கை கழுவி முகத்தைத் துடைத்துக் கொண்டே சாம்புவிடம் “என்னடா
வி. வெளியில் ஒரு குரல்
இண்ட்ஸ்டாக்-2 இந்திய விண்வெளிக் கலம் மூன்றடுக்கு ராக்கெட்டின் க்ரையோஜெனிக் வீச்சில் அசுர வேகத்தில் வாயு மண்டலத்தைக் கடந்தது. முட்டை வடிவ சாளரத்தைச் சுற்றிலும் அடர்த்தியாய் அண்டவெளி இருட்டு. சிலுசிலுத்த நட்சத்திரப் புள்ளிகள். ” திட்டமிட்ட உயரத்தை திட்டமிட்ட வினாடியில் கடந்து கொண்டிருக்கிறோம். இந்த செவ்வாய் கிரகப் பயணம் வெற்றியடைந்தால் விண்வெளி இயலில் இந்தியா உலக அரங்கில் தலை நிமிர்ந்து நிற்கும். இல்லையா ஆத்மா?” “நிச்சயமாக. ” – ஆமோதித்த ஆத்மாவின் கண்கள் ‘பாத் ஸ்கேன்’ கம்ப்யூட்டர் திரையில்
நேற்று வேறு இன்று வேறு
வினிதா தலைச்சன் பிரசவத்திற்காக அம்மா வீட்டிற்கு வந்திருக்கிறாள். முன்பைவிடக்கொஞ்சம் கறுத்து, கன்னத்தில் சதை வைத்துப் பூசினாற் போன்று இருந்தாள். பார்வதிக்கு அவள் ஒரே பெண். அதனால் பார்த்து பார்த்துச் செய்தாள். குங்குமப்பூ போட்ட பால், தினமும் ஒரு கீரை, பத்து மணிக்கு ஆரஞ்சு ஜூஸ், மதியம் மூன்று மணிக்குத் தக்காளி ஜூஸ் என்று, என்ன தான் பார்த்துச் செய்தாலும் அவள் தாய்மையின் பூரிப்பு உடலில் தான் தெரிந்ததே தவிர அவள் முகத்தில் இல்லை. சதா அவள் கண்களில்
ரசிகன்
“சாவித்திரி! சாவித்திரி” எல்லையற்ற கோபத்தோடு கத்திக் கொண்டே உள்ளே நுழைந்தார் பத்மனாபன். கோபமாக இருந்தாலொழியப் பத்மனாபன் இப்படிக் கத்த மாட்டார் என்று அவளுக்குத் தெரியும். பயந்த படியே சுருதி குறையக் கேட்டாள். “என்னங்க?” “ராதா எங்கே? கல்லுhரியிலிருந்து வந்து விட்டாளா? இல்லையா?” “வந்து விட்டாள். இதோ கூப்பிடுகிறேன்” உள்ளுக்குள் சென்று, “ராதா, ராதா. அப்பா கூப்பிடுகிறார் பார், சீக்கிரம் வா” என்றாள். ராதா வந்தாள். “ராதா, இந்தக் கோலத்தோடு தான் கல்லுhரிக்குப் போனாயா?” “அப்படியென்றால்?” “இந்த உடையோடு
ஒரு எம்.எல்.ஏ டிக்கெட்
உன்னைத்தான்.. எம்.எல்.ஏ டிக்கெட் வாங்கிட்டு வந்திருக்கேன்னு சொல்றேன்.. பேசாம இருந்தா எப்படி ஹும் அப்படின்னா உனக்கு சந்தோஷம் இல்லையா ? என்ன பெரிய சந்தோஷம் வேண்டியிருக்கு.. சம்பாதிச்ச காசையெல்லாம் இப்படியே அழிக்கப் போறீங்க.. கவலைப்படாதே.. தனியா இல்லே கூட்டணிதான். கூட்டணியா ? யார் யாரோட ? ‘சே.ப.க’ வோட ரொம்ப அழகுதான், சுத்த தகராறு செய்ற பார்ட்டியோட கூட்டாக்கும் ? உருப்படாப்பலதான். பயப்படாதே.. அதனாலதான் இ.தி.க வையும் சேர்த்திருக்கு. சே.ப.க வை சமாளிச்சுடலாம். எப்படி பிரிக்கப் போறீங்க
கல்லிற்குக் கீழும் பூக்கள்
வீடென்று எதனைச் சொல்வீர், அது இல்லை எனது வீடு, ஜன்னல் போல் வாசல் உண்டு. எட்டடிச் சதுரம் உள்ளே. பொங்கிட மூலை ஒன்று, புணர்வது மற்றொன்றில். நண்பர்கள் வந்தால் நடுவிலே குந்திக் கொள்வர். தலைமேலே கொடிகள் ஆடும் ; கால்புறம் பாண்டம் முட்டும். கவி எழுதிவிட்டுச் செல்ல, கால்சட்டை மடிந்து வைக்க வாய் பிளந்து வயிற்றை எக்கிச் சுவரோரம் சாய்ந்த பீரோ. சட்டென்று இவன் மனத்தில் ஓடிய புதுக் கவிதை ஒரு செமி – கோலனில் நின்றது.
