கரையைக் கடக்கும் காதல்கள்

கரை கடந்த காமமும் காதலும் கள்ளதனமானதுதான் என்றாலும் கரையைக் கடக்க விரும்பும் அலைகளை நான் தடுப்பது இல்லை. அதற்காக அலைகளை வலுக்கட்டாயமாக என் திசை திருப்புவதும் இல்லை. என் பக்கம் திரும்பும் அலைகள், கடல் தான் நிதர்சனம் என உணர்ந்து திரும்ப நினைக்கும்பொழுது தடுக்கவும் நினைப்பதில்லை. அவள் இருந்தவரை அவளை மட்டும் காதலித்தேன், அவளின் உடலையும் உள்ளத்தையும் சம அளவில். உள்ளம் தொலைந்து ஐந்து வருடங்கள் ஓடிவிட்ட நிலையில், ஒவ்வொரு வார இறுதிகளிலும் அவளின் உடலை வெவ்வேறு பெண்களில் தேடிக்கொண்டிருக்கின்றேன்.

இந்த வாரக் காதலி இன்னும் வரவில்லை. போன வாரம் தற்காலிக துணை தேடும் இணையதளத்தில் அறிமுகமானாபின்னர், வாரம் முழுமைக்கும் பேசிய இணையப் பேச்சில் இந்த வாரக் காதலிக்கும் என்னிடம் ஈர்ப்பு வந்ததும் சந்திக்க முடிவு செய்தோம். இந்தப் பெண்ணின் கணவன் வியாபரநிமித்தமாக லிஸ்பன் போவதால் இரண்டு இரவுக்களை என்னுடன் கழிக்க மனப்பூர்வமாக சம்மதித்தாள். புதிய தேடல்கள் தாமதமாகும் சமயங்களில்தான் இப்படித் திரும்பிப் பார்க்கும் சூழல் அமைகின்றது.

நான் காத்திருக்கும் ஸ்பானிய தேசத்துப்பிரபுக்களின் குடும்பத்தைச் சேர்ந்தவள்,இந்த மாதத்திய நான்காவது அறிமுகம். தென்மேற்கு சுவீடன் நகரில் இருக்கும் கனரக வாகனங்கள் தயாரிப்பு ஆலையின் நிர்வாக இயக்குனரின் மனைவி. பணக்கார அதிகார வர்க்கத்தைச் சேர்ந்த பெண்களுக்கு இருக்கும் அலட்சியம் நடுத்தர வர்க்கப் பெண்களைக் காட்டிலும் அதிகம் என நினைத்துக் கொண்டிருக்கையில், தாழிடாமல் இருந்த ஹோட்டல் அறையின் கதவைத் திறந்து கொண்டு ஸ்பானியப் பெண் உள்ளே நுழைந்தாள்.

”மன்னிக்கவும், வரும் வழியில் என் கணவர் தொலைபேசியில் அழைத்திருந்தார், அதனால் தான் தாமதம்” ஆங்கிலத்தில் சொன்னாள்.

என் அரண்மனைக்கு வந்தப்பின்னர் எனக்கான இன்றைய மலர் தனது தோட்டக்காரர்களைப் பற்றி பேசுவது எனக்குப்பிடிக்காது என்றாலும், தவிர்க்க முடியாதே. இருந்த போதிலும் படுக்கையில் தனது முதல் காதலனின் பெயரைச் சொல்லி அரற்றிய பெண்களைப் பார்த்தபின்னர் இது சாதாரணமாகவேப்பட்டது.

அவளின் குளிருக்கான மேலங்கியை கழட்ட உதவி செய்தபடியே “நீங்கள் என்னுடம் ஸ்பானிய மொழியிலேயேப் பேசலாம்” என்றேன்

“எனது தாய்மொழி பாஸ்க், அது உனக்குத் தெரிந்திருக்க வாய்ப்பில்லை, ஸ்பானிய மொழியில் உரையாட எனக்கு விருப்பமில்லை, இருவருக்கும் பொதுவான ஆங்கிலத்தில் பேசலாம்”

படுக்கைறையில் கூட தனது அடையாளங்களை விட்டுக்கொடுக்காத இந்தப் பெண்ணைப்பிடித்து இருந்தது, என்னுடைய அவளை நினைவுப்படுத்தியதால்.

பெண்கள் ஆடைகளுடன் தான் அதி அழகு என்பதை உடலை இறுக்கி அணிந்து இருந்த சிவப்பு மேலாடையும், அதே வகையில் அணிந்திருந்த கருநீல ஜீன்ஸும் உறுதிப்படுத்தின.நிர்வாணம் குறைவான கவர்ச்சியே என எண்ணிக்கொண்டிருந்தபொழுது, ஆடைகளற்று என்னை ஆரத்தழுவிக் கொண்டாள். இவளின் தேவை கலவி மட்டுமே என உணர்ந்தபின்னர் வஞ்சகமில்லாமல் அலுப்புத் தீர அன்றிரவும் மறுநாள் இரவும் கொடுத்து முடித்தபின்னர்,

“இனி ஒரு மாதத்திற்கு ஒற்றைத் தலைவலி கிடையாது” என சொல்லியபடியே சில நூறு ஸ்விடீஷ் குரோனர்களை என் கையில் திணித்தாள்.

“நான் கிகாலோ இல்லை,கிகாபைட்டுகளுடன் சண்டையிடும் கணிப்பொறி வல்லுனன்,நீ இந்தப் பணத்தைத் திரும்ப எடுத்துக்கொள்ளாவிடின் என்னை அவமானப்படுத்தியதாக எடுத்துக்கொள்வேன்” குரலை உயர்த்தி சொன்னேன்.

“சரி, வழமைப்போல செய்துவிட்டேன், மன்னிக்கவும், உன்னுடைய அணுகுமுறைப்பிடித்து இருந்தது, நான் யாரிடமும் எனது உண்மையான தொடர்பு முகவரி அட்டையைக் கொடுப்பதில்லை, உன்னிடம் கொடுக்கத் தோன்றுகிறது” என தனது முகவரி அட்டையைக் கொடுத்தாள்.

தவிர்க்க முடியாத சந்தர்ப்பங்களைத் தவிர, என்னுடையத் தற்காலிக காதலிகளை திரும்ப சந்திக்க விரும்புவதில்லை. அவர்களுடையத் தகவல்களை தெரிந்து கொள்ள விரும்புவதுமில்லை. இணைய தளங்களில் எனது படத்தில் உடல் மட்டுமே காட்டப்பட்டிருக்கும்.சில காரியங்கள் புனைப்பெயர்களிலேயே நடத்தபடுவது மட்டுமே சம்பந்தப்பட்டவர்களுக்கு நலம் என பணத்துடன் முகவரி அட்டையையும் திரும்பக்கொடுத்தேன்.

“சரி, உனது நிஜமான பெயர் முகவரியாவது கொடு, பின்னொரு சமயத்தில் வேறு யாருக்கேனும் தேவைப்பட்டால் கொடுக்க உதவியாக இருக்கும்”

“அவசியமில்லை, எனது புனைப்பெயரில் இருக்கும் மின்னஞ்சலைத் தொடர்பு கொள்ளுங்கள், எனது இரண்டு வெவ்வேறு உலகங்களை இணைக்க விரும்பவில்லை”

ஒரு பக்கம் சுகம், மகிழ்ச்சி,என இருந்தாலும் நான் செய்ய எத்தனிப்பது ஒருவகையான தேடல், ஒவ்வொருப் பெண்ணையும் அவளாகவே நினைத்து அணுகுவது என் தோல்வியின் வடிகாலாக நினைத்துக் கொள்கின்றேன்.

உடல் சுகத்திற்காக பெண்கள் என்னிடம் வருகிறார்கள் என்ற எண்ணத்தை மாற்றியவள் ஒரு டேனிஷ் பெண், வரும்பொழுதே கீட்ஸின் கவிதைத் தொகுப்பைக் கொண்டு வந்திருந்தாள்.

“உன் குரலில் இதை வாசித்துக் கேட்டால் நன்றாக இருக்கும் என நினைத்தேன்”

வார்ஸாவா பல்கலை கழகத்தில் வில்லியம் வேர்ட்ஸ்வொர்த்தின் கவிதைகளை அவளுக்கு வாசித்துக்காட்டியதை நினைவுப்படுத்தினாள் இந்த டேனிஷ் பெண்.

டேனிஷ் பெண்ணின் உள்ளங்கவர்ந்த வரிகளை வாசிக்கும்பொழுதெல்லாம், மெல்லிய முத்தம் கொடுத்து என்னை தொடரச்செய்தாள். டேனிஷ் பெண்ணிற்கு கவிதைகள் தேவைப்பட்டதைப்போல, எனக்கு உடற்கவிதைத் தேவைப்பட்டது. முழுத் தொகுப்பையும் படித்து முடிக்கும் வரையில் முத்தத்தைத் தவிர வேறு எதையும் அனுமதிக்கவில்லை. ஒரு வழியாக உடலையும் வாசித்து முடித்தப்பின்னர், அவள் சொன்னது

“என் கணவர் உன்னைவிட கலவியில் மிகச்சிறந்தவர், நான் உன்னிடம் வந்தது உன் குரலில் கவிதை வாசிப்பிற்காகத்தான்”

அதன்பின்னர் டேனிஷ் பெண்ணைச் சந்திக்கவில்லை என்றாலும் நான் புனைப்பெயரில் மின்னரட்டையில் இருக்கும்பொழுது தொடர்பு கொண்டு ஏதேனும் படித்துக் காட்டச்சொல்லுவாள். மற்றொருத்தி நான் கிட்டார் வாசிப்பேன் எனத் தெரிந்ததும் ஒவ்வொரு முறையும் சில நிமிடங்கள், என்னை கிட்டார் வாசிக்க சொல்லி தன்னை தயார்ப்படுத்திக்கொண்டாள்.

பிரிதொரு சமயத்தில் ஒரு பிரெஞ்சுக்காரி என்னுடைய காலாரசனைகளைப் பார்த்து விட்டு

“நீ ஏன் கணினிப்பக்கம் போனாய், உன் ரசனைக்கு நீ கலைத்துறையைத் தான் எடுத்திருக்க வேண்டும்”

“கட்டிடக்கலையை எடுத்துப்படித்தால் கையில் காசு பார்க்க முடியாது என இதை எடுத்தேன், இது சலிப்பூட்டினால் ரோமன்போலன்ஸ்கியிடமோ ஹியுகோ சாவேஸிடமோ போய் விடுவேன்”

“நீ நிஜமாகவே போலாந்துக்காரன் தானா?”

”பாதி போலாந்து, பாதி பிரெஞ்சு” என்றேன் பிரெஞ்சில். பிரெஞ்சுக்காரியின் ஆங்கில முத்தங்களுக்கு இடையில் அரசியல் விமர்சனங்களுடன் அன்றைய பொழுது கழிந்தது.

உடல் சுகத்தைக் காட்டிலும் பெண்களுக்கு தன் துணையிடம் கிடைக்காத வெவ்வேறு விசயங்கள், வேறு ஒரு ஆணிடம் இருந்து எதிர்ப்பார்க்கப்படுகிறது என்பதை சிலர் புரிய வைத்தனர். யாராவது அவர்களின் ஆர்வங்களைக் கேட்கவேண்டும். மற்றொருத்திக்கு விசயங்களை விவாதிக்கும் ஒரு நண்பனாக ஒரு ஆண் வேண்டும். சிலருக்கு இசை வேண்டும். வேறு சிலருக்கு இன்பம் மட்டும் வேண்டும். ஒரு பெண்ணிடம் இழந்த வாழ்க்கையை கொஞ்சம் கொஞ்சமாக ஒவ்வொரு பெண்ணிடம் இருந்து மீட்டெடுப்பதாகத் தோன்றியது.

பெண்மையிடம் இருந்து மென்மையை மட்டும் எதிர்பார்க்கும் நான், கட்டி வைத்து, அடித்து, சித்ரவதை செய்து குரூரமாக இன்பத்தை எதிர்பார்க்கும் பெண்களிடம் இணைய அரட்டையில் கூட தொடர்பு கொள்வது கிடையாது. என்னைவிட அதிகபட்சம் ஐந்து வயது அதிகம் அல்லது குறைந்த பட்சம் ஐந்துவயது குறைவு என்ற அளவுகோலில்தான் பெண்களைத் தேர்ந்தெடுத்துப்பதில் ஒரு சம்பவத்தைத் தவிர சமரசம் செய்து கொள்வது கிடையாது. வயதுக்கட்டுப்பாடு மனரீதியாகவும் ஏறத்தாழ ஒரே அலைவரிசையில் இருக்கவேண்டும் என்பதற்காக.

“உன்னைப்போலவே நானும் போலிஷ் அம்மாவிற்கும் பிரெஞ்சு அப்பாவிற்கும் பிறந்தவள், என் காதலன் என்னை ஏமாற்றிவிட்டான், அதில் இருந்து மீள ஒரு ஆணின் ஸ்பரிசம் தேவை, உன்னைவிட 8 வயது சிறியவளாய் இருந்தாலும் என்னை ஏற்றுக்கொள்” எனக் கெஞ்சி அரற்றிய ஒருத்தியத்தவிர வேறு எந்த சிறு பெண்களையும் அணைத்ததில்லை. இந்தப் பெண்ணிற்கு தோள்பட்டையின் மேல் ஒரு குரோனர் நாணயத்தைப்போல ஒரு மச்சம், இது வயது வித்தியாசம், சொந்த நாட்டுப் பெண்களைத் தொடுவதில்லை என்ற கொள்கை முடிவு என்பதை எல்லாம் தூர தூக்கிப்போட வைத்தது.என்னுடன் இருந்த இரவுக்குப்பின்னர், ஒருவாரம் கழித்து தனது காதலனுடன் இணைந்துவிட்டதாக தகவல் அனுப்பி இருந்தாள்.

இந்த வாழ்க்கை எனக்குப்பிடித்திருக்கிறது, ஐந்து நாட்கள் நிஜமான உலகில், கண்ணியவானாக, நெருங்கியவர்களுக்கு உற்றத் தோழனாகவும், நெருங்கிப்பழகும் தோழிகளிடம் காமமற்ற நட்பும் காட்டி ஒரு கணவானாக வாழ்ந்துவிட்டு , வார இறுதிகளில் அறிமுகமற்ற நகரங்களில், அறிமுகமற்ற சுவர்களின் மத்தியில் அறிமுகமற்ற பெண்களிடம் பழைய அறிமுகத்தைத் தேடித் திரிவது. இவையனைத்தும் அடுத்த சில வருடங்களுக்கு நன்றாகவே தொடர்ந்தது, பழைய ஸ்பானியப் பெண்ணிடம் இருந்து ஒரு தகவல் வரும் வரை. ஸ்பானியப்பெண்ணிற்கு ஒரு போலிஷ் தோழியாம், அவள் விரக்தியின் விளிம்பில் இருக்கின்றாளாம். மாறுதலுக்காக ஸ்வீடன் வருகிறாளாம். உடலுக்கும் உள்ளத்திற்கும் ஒரு சில இரவுகள் வேறு துணை தேவையாம், அவர்கள் இருவரும் எடுத்துக்கொண்ட புகைப்படத்தை அனுப்பி இருந்தாள். ஸ்பானியப் பெண்ணுடன் நிற்பது அவளேதான் !! பத்து வருடங்களில் முகம் சற்று தொய்வடைந்திருந்தாலும் அந்த தோள்பட்டை மச்சம் அவளே என உறுதிப்படுத்தியது.

– அக்டோபர் 26, 2010