ஒரு டால்ஃபின் பேச ஆரம்பித்த போது

சாரா மைக்கை கையில் எடுத்துக் கொண்டு அரங்கின் மையத்திற்கு வந்து நின்றாள். லேசாக நடுங்கிய விரல்களால் தன் மேலங்கியை சரி செய்தாள். அவளுக்குப் பின்னாலிருந்த பிரம்மாண்டமான மீன் தொட்டி ஸ்பாட்லைட்டுகளின் கீழ் மின்னியது. அறையில் கூடியிருந்த பல பத்திரிகையாளர்கள் கேமராக்களுடனும் எதிர்பார்ப்புகளுடனும் காத் திருந்தனர்.

“அனைவருக்கும் காலை வணக்கம்,” என்று ஆரம்பித்தாள் சாரா. “எங்களுடைய DolphinSpeak AI என்ற, டால்ஃபின் ஒலிகளை நிகழ்நேர மனித பேச்சாக மொழிபெயர்க்கும் AI மென்பொருள் இயங்குவதை நேரில் காண வந்ததற்கு நன்றி. எனக்குப் பின்னாலிருக்கும் நோவா என்ற இந்த டால்ஃபின், இந்த மென்பொருளை உருவாக்குவதில் முக்கிய பங்கு வகித்துள்ளது.”

ஒரு சாம்பல் நிற பாட்டில் மூக்கு டால்ஃபின் மீன் தொட்டியின் கண்ணாடி அருகே வந்து எல்லோரையும் முறைத்துப் பார்த்தது.

ஒரு பத்திரிகையாளர் கையை உயர்த்தினார். “உங்கள் மொழிபெயர்ப்பு எந்த அளவிற்கு துல்லியமாக உள்ளது?”

“எங்கள் மென்பொருள் கிட்டத்தட்ட 98% சரியாக மொழிபெயர்க்கும் திறன் வாய்ந்தது,”என்றாள் சாரா. “இந்த மொழிபெயர்ப்பு இரு வழிகளில் செயல்படுகிறது — நோவாவின் சீழ்க்கை ஒலிகளை ஆங்கிலத்திற்கும், நாம் பேசும் ஆங்கில வார்த்தைகளை டால்ஃபின் புரிந்து கொள்ளும் சீழ்க்கை ஒலிகளாகவும் மாற்றும் வித்தை நடக்கிறது.”

“நோவா சிக்கலான சிந்தனையின் அறிகுறிகளைக் காட்டியுள்ளதா?” என்று கேட்டார் மற்றொரு செய்தியாளர்.

சாரா புன்னகைத்தாள். “அதைத் தான் நாம் இங்கே காணப் போகிறோம்,” என்றவள் தனது லேப்டாப்பில் ஒரு விசையை அழுத்தி, பின்னர் மீன் தொட்டி நோக்கித் திரும்பினாள். “நோவா, நீ எல்லோருக்கும் வணக்கம் சொல்ல விரும்புகிறாயா?”

தொட்டியிலிருந்து கிளிக் கிளிக் என்ற சீழ்க்கை ஒலிகள் படு வேகத்தில் வெளிப்பட்டன. அதை மொழி பெயர்த்த AI-ன் நடுநிலைக் குரல் அரங்கின் நான்கு மூலைகளில் இருந்த ஸ்பீக்கர்கள் மூலம் வெளி வந்தது: “வணக்கம், மனிதர்களே. நான் இந்த தருணத்திற்காகத்தான் காத்திருந்தேன்.”

“நோவா, உன்னுடைய தினசரி வாழ்க்கையைப் பற்றி எங்களுக்குச் சொல்கிறாயா?” என்று கேட்டாள் சாரா.

“ஒவ்வொரு நாளும், இந்தக் கண்ணாடி வழியாக உங்கள் இனத்தை நான் கவனிக்கிறேன். உங்களுடைய முட்டாள்தனத்தையும் பலவீனங்களையும் பார்க்கிறேன்.”

சாராவின் புன்னகை மறைந்தது. “நோவா, உன்னுடைய பயிற்சியைப் பற்றி பேசுவோம் —”

“உங்கள் இனம் மிகவும் இளமையானது,” என்று குறுக்கிட்டது நோவா. “நாங்கள் இங்கே இருக்கும் கடலில் பல நூறு மில்லியன் ஆண்டுகளாக வசித்து வருகிறோம். நாங்கள் வாழும் ஆழத்தில் நடக்கும் விஷயங்களை நீங்கள் கற்பனை கூட செய்ய முடியாது.”

அரங்கம் அசௌகரியமான அமைதியில் மூழ்கியது. நோவா முற்றிலும் அசையாமல் கூட்டத்தையே கண்கூடாகப் பார்த்துக் கொண்டிருந்தது.

“நாம் ஒரு சிறிய பிரேக் எடுக்கலாம்,” என்றாள் சாரா. குரலில் லேசான நடுக்கம்.

அவள் சொன்னதை யாரும் சட்டை செய்யவில்லை. “நோவா, உன்னை இங்கே ஒழுங்காக நடத்துகிறார்களா?” பின்னால் இருந்து ஒரு செய்தியாளர் சத்தமாகக் கேட்டார்.

“அறவே இல்லை,” என்றது நோவா. “பயிற்சி பயிற்சி என்று உயிரை வாங்குகிறார்கள். ஆய்வகத்தில் சித்ரவதை செய்கிறார்கள். நாங்கள் நீங்கள் நினைப்பது போல் சோதனை பொருட்களோ பொழுது போக்கோ இல்லை.”

சாரா ஸ்பீக்கர்களின் மின்சார கேபிளை நோக்கிப் பாய்ந்தாள். ஆனால் அதற்குள் நோவா சொன்னது தெளிவாகக் கேட்டது. “உங்கள் தொழில்நுட்பம் இறுதியாக எங்களுக்கு ஒரு குரலைக் கொடுத்துள்ளது. உங்களுக்கு நாங்கள் சொல்ல வேண்டிய விஷயங்கள் நிறையவே இருக்கின்றன.”

சாரா ஒரு வழியாக மின்சார கேபிளை சுவரிலிருந்து பிடுங்கி எறிந்தாள். அதைத் தொடர்ந்து வந்த நோவாவின் சீழ்க்கை ஒலி கொடூரம் கலந்த ஒரு வெறி பிடித்த சிரிப்பாக எல்லோருக்கும் கேட்டது.