பிரியாணிப் பிரியன்

(கதைப்பாடல்)

ஞாயிறு தோறும் காலையில்
எழுந்ததுமே  வாசலில்
ஊறும் எச்சி ஒழுகவே
உட்காந்திருக்கும் கடுவனாம்

சிக்கந்தர் வீட்டுச் சமையலில்
கோழி மணக்கும் என்பதால்
குத்த வச்சு ஆவலாய்
குந்தியிருக்கும் கடுவனாம்

பாய் மனைவி அன்றுதான்
பார்க்கவில்லைப் பூனையை
ஓய்வெடுக்கப் படுத்திட
உள்ளே வந்த கடுவனும்

கழுவி வச்ச கோழியை
கவ்விக் கொண்டு பாய்ந்தாம்
அவளும் அம்மிக் குழவியை
அடிக்க எடுத்து வீசினாள்

பூனை தன்னைக் கொல்வது
பாவமென்று அலறிட
கோழி மட்டும் கொல்வது
கொலைப் பாவ மில்லையோ?

பிரியாணியைப் பிரியமாய்
பிரித்துத் தின்னும் நம்மைப்போல்
கடுவன் பூனை கோழியைக்
கவ்விப் போக வந்தது

கொல்லுவது கடுவனோ
குந்தியுண்ணும் மனிதனோ
எல்லையில்லாப்பாவம்தான்
இருவர் செய்த போதிலும்…!

விடுப்பு நாளிலல்லவோ
உருப்படியாய் உண்கிறோம்!
கடுப்புவரும் வண்ணம் நீர்
கவிதை சொல்லல் நியாயமோ?