மண் மணம்…

தரண் பெங்களூரில் கணினி தொழில்நுட்ப துறையில் வேலை பார்த்து வரும் ஒரு முப்பது வயது இளைஞன்… தொடர்ந்து வேலை பார்த்து பார்த்து ஏதோவொரு அலுப்பு அவனுக்கு ஏற்பட்டதை உணர்ந்தான்…

அப்போதைக்கு அப்போது ஓரிரு நாட்கள் கிடைக்கும் விடுப்பில் எல்லாம் அவன் பிறந்த கிராமத்திற்கு வந்து விடுவான்… ஆனால் போக ஒரு நாள் வர ஒரு நாள் என்று இடையில் தானாக விடுப்பு வாங்கிய இரண்டு நாட்கள் மட்டுமே அவனது கிராமத்தில் தங்குவதற்கு கிடைத்த வாய்ப்பாக அமைந்தது..

பணிக்கு சேர்ந்த புதிதில் அவனுக்கு அது பற்றி பெரிதாக தெரியவில்லை.. ஊருக்கு போகும் போதெல்லாம் அங்கே அவனுக்கு ஊர் மக்களால் நிறைய வரவேற்பு கிடைத்தது.. அது அவனுக்கு பெருமையாக இருந்தது.. மேலும் அப்பாத்தா அவன் வீட்டு வழியாக போவோர் வருவோரை கூப்பிட்டு பேசும் போதெல்லாம் அவர்கள் உங்கள் பேரன் பெங்களூரில் என்ன வேலை செய்கிறான் என்று கேட்கும் போதெல்லாம் மிகவும் உற்சாகமாக கண்களில் ஒளி தெரிய என் பேரன் பெரிய கம்யூட்டர் கம்பெனியில் பெரிய பதவியில் பணம் நிறைய சம்பாதிக்கிறானாக்கும் என்று பெருமையாக சொல்லிக் கொண்டு இருப்பார்.. அப்போது அவர் முகத்தில் ஆயிரம் வாட்ஸ் பல்பு எரியும்..

அந்த சமயத்தில் தந்தை இருந்தார் என்றால் அவரும் சிரித்துக்கொண்டே எப்போது பார்த்தாலும் இதே பேரன் பெருமை தானா என்று சென்று விடுவார்..

ஏனெனில் தரணின் குடும்பம் ஒரு விவசாய குடும்பம்.. இரண்டு ஏக்கர் நிலத்தில் விவசாயம் மற்றும் இரண்டு கறவை மாடுகள் வைத்து சிறிது வங்கியில் தேவைப்படும் போது விவசாய கடன் வாங்கி இப்படி தான் ஓடியது..கிணற்று பாசனம் தான் என்றாலும் நெல் கம்பு சோளம் வெங்காயம் கடலை என்று எதை போட்டாலும் நன்கு விளையும் பூமி..அதே சமயம் கிணறும் நல்ல ஊற்று ஊறி அவர்கள் குடும்பத்தை காப்பாற்றி வந்தது.. நாளடைவில் பருவ மழை தவறியது…அருகே இருக்கும் நிலத்தில் எல்லாம் போர் போட்டு இவர்கள் நீர் மட்டம் குறைய காரணம் ஆனது… அப்போதும் அவர்கள் கலங்காமல் ஒரு ஏக்கர் நிலத்தை விவசாயம் பார்த்து வந்தார்கள்… தரண் பள்ளி முடிந்ததும் பையை வைத்து விட்டு நேராக வயலுக்கு சென்று மாட்டை கவனித்து வந்தான்..மாடு கன்றுகளுக்கு இரவு மற்றும் மறுநாள் காலைக்கு தேவையான பச்சை பயிர் தட்டையை அறுத்து வைத்து விட்டு மாடு கன்றுகளுக்கு தவிடு பிண்ணாக்கு வீட்டில் தயாரித்த ஊற வைத்த தானிய கலவை கலக்கி தொட்டியில் வைத்து அது ஆவலாக குடிக்கும் அழகை ரசிக்கும் போது அவன் பயிர் தட்டையை அறுத்த அலுப்பு போய் விடும்.. பிறகு வீட்டுக்கு அதை கூட்டி வந்து மாட்டை மாட்டு பட்டியில் அடைத்து விட்டு அதற்கு தேவையான தீனியை போட்டு விட்டு தனது கை கால்களை கழுவிக்கொண்டு படிக்க உட்காருவான்… பிறகு இரவு உணவு கொஞ்ச நேரம் வானொலி ஒலிபரப்பு கேட்டு ரசித்தல் உறங்குதல் .. மீண்டும் அதிகாலை எழுந்து படித்தல் பிறகு கறவை முடித்தவுடன் மாடு கன்றுகளை போய் வயலில் கட்டி விட்டு அதற்கு தேவையான தீனியை போட்டு விட்டு குளித்து முடித்து காலை உணவை சாப்பிட்டு விட்டு ஏழு கிலோ மீட்டர் அப்பால் உள்ள பேரூராட்சியில் உள்ள மேல்நிலைப் பள்ளியில் தனக்கு விருப்பமான முதல் குரூப் எடுத்து படித்து வந்தான்.. இது தான் அவனது தினசரி வேலை..

பள்ளியில் எப்போதும் முதல் மதிப்பெண் எடுத்தாலும் அவன் யார் எந்த பாடத்தில் சந்தேகம் கேட்டாலும் சொல்லி கொஞ்சமும் கர்வம் இன்றி சொல்லி கொடுப்பான்.. இதனால் இவனை ஆசிரியர் மற்றும் மாணவர்களுக்கு எப்போதும் பிரியமான மாணவனாக திகழ்ந்தான்.மேலும்அந்த மாவட்டத்திலேயே முதல் மதிப்பெண் எடுத்து தனது பள்ளிக்கு வீட்டுக்கு ஊருக்கு பெருமை சேர்த்தான்.. இதனால் அவனுக்கு விருப்பமான கல்லூரியில் அவன் விருப்ப பாடம் எலக்ட்ரிக்கல்ஸ் &எலக்ன்ட்ரானிக் கிடைப்பதில் எந்தவித சிரமமும் இல்லை.. அந்த படிப்பு இறுதி ஆண்டில் இருக்கும் போது பிரபலமான கம்பெனியில் உள் வளாக நுழைவு தேர்வில் வெற்றி பெற்றதால் அவனை தேர்வு செய்து பணி ஆணையை கொடுத்து விட்டு சென்றார்கள்.. கல்லூரியே இது பற்றி பெருமையாக நினைத்தது..

கல்லூரி முடிந்ததும் நேராக அந்த பிரபலமான நிறுவனத்தில் பணியில் சேர்ந்தான்.கல்லூரி முடிந்ததும் பணிக்கு சேர்ந்ததால் அவன் மாடு கன்றுகளை நினைவில் நேரம் கிடைக்கும் போதெல்லாம் மூழ்கி விடுவான்…

தற்போதும் மாடு கன்றுகள் அவன் வீட்டில் உள்ளது..அதை அவரது தந்தை தான் தற்போது காலை மாலை வயலுக்கும் வயலில் இருந்து வீட்டுக்கும் அழைத்து சென்று வருகிறார்.. ஊரில் உள்ள உறவுகள் எல்லோரும் உங்கள் பையன் தான் நன்றாக சம்பாதிக்கிறானே பிறகு ஏன் ஏன் இந்த மாடு கன்றுகளை வைத்துக் கொண்டு கஷ்டப்படுகிறீர்கள் என்று கேட்கும் போதெல்லாம் அவர் அதனை பெரிதாக நினைக்காமல் நான் இந்த மாடு கன்றுகள் இந்த மண் வாசனையோடு பழகி விட்டேன்..அதை விட மனசில்லை என்று சிரித்துக்கொண்டே சொல்லி விட்டு செல்வார்..

தரண் தாயாரும் மாடு மீது ஈர்ப்பு உடையவர் ஆதலால் அவருக்கு ஒரு சிரமமும் இல்லாமல் இருந்தது.. ஏனெனில் வயலில் விஸ்தாரமாக வேளாண்மை தற்போது செய்ய இயலாது.. கிணற்று நீர் மாடு கன்றுகளுக்கு பயிர் தட்டையை தெளித்து அதற்கு நீர் பாய்ச்ச தான் போதுமானதாக இருந்தது.. அதனால் அவர் இதிலேயே தீவிரமாக ஈடுபட்டு வந்தார்.. இப்படியே வாழ்க்கை போனது..

அன்றொரு நாள் எல்லா வேலைகளையும் முடித்து விட்டு அந்த வானொலியில் பாடல் கேட்டுக் கொண்டே அப்படியே இரவில் கண்ணயர்ந்து உறங்கி விட்டார் தரண் தந்தை மனோகரன்.. விடிந்ததும் வழக்கமான அதிகாலை விழிப்பு வந்ததும் தினமும் செய்ய வேண்டிய காரியத்தை முடித்துக் கொண்டு காலை உணவை முடித்துக் கொண்டு வயலுக்கு சென்றார் மனோகரன்.. தரண் தாய் லட்சுமி வீட்டில் வேலைகள் முடித்துக் கொண்டு மாமியாருக்கு உணவை பரிமாறி விட்டு மதியம் உணவை மேசை மீது எடுத்து வைத்து விட்டு தனக்கும் கணவர் மனோகரனுக்கும் மதிய உணவை எடுத்துக் கொண்டு வயலுக்கு சென்றாள்..

வயலில் வேப்ப நிழலில் போனவுடன் உட்கார்ந்து கொஞ்சம் ஆசுவாசப்படுத்திக் கொண்டு அப்படியே சுற்றும் முற்றும் பார்த்தாள்..மாடு கன்றுகள் இவளை காதை தீட்டி கொண்டு அவளை பார்த்து கத்திக் கொண்டே பார்த்தது.. ஏனெனில் லட்சுமி தீனி போடும் நேரம் வந்துவிட்டது..அதை பார்த்து லட்சுமி கொஞ்ச நேரம் பொறுக்க மாட்டாயா என்று அன்பாக கடிந்துக் கொண்டே இதோ வரேன் இரு என்று மெல்லமாக எழுந்து மாட்டிற்கு அறுத்து வைத்து இருந்த பயிர் தட்டையை எடுத்து போய் போட்டார்..

அது தலையை ஆட்டிக் கொண்டே சாப்பிடும் அழகை அப்படியே நின்று ரசித்தாள்.. தற்போது மனோகரன் லட்சுமி என்ன அங்கே மாட்டை வேடிக்கை பார்த்துக் கொண்டு நிற்கிறாய்..இதோ வரப்பு மீது உள்ள பயிர் தட்டையை களத்தில் கொண்டு வை என்று வயலில் இருந்து வேகமாக குரல் கொடுத்தார்..இருங்க வரேன்.. கொஞ்ச நேரம் எதையும் ரசிக்க விட மாட்டேன் என்கிறீர்கள் என்று முணுமுணுத்துக் கொண்டே கணவர் இருக்கும் இடத்திற்கு அறுத்து வைத்த பயிர் தட்டையை எடுத்து வர செல்லவும் அலைபேசி அழைக்கவும் சரியாக இருந்தது..போனை காதில் வைத்தாள் ஹலோ என்றாள்.. அம்மா நான் தரண் பேசுறேன்.. நீங்கள் நன்றாக உள்ளீர்களா சாப்பிட்டு விட்டீர்களா என்று கேட்டான்.. வழக்கமாக இரவு நேரத்தில் போன் செய்யும் இவன் இந்த நேரத்தில் எப்படி என்று நினைத்தவாறே நன்றாக இருக்கிறோம் சாப்பிட்டு விட்டு இங்கே வயலில் தான் இருக்கிறோம் டா கண்ணா…நீ எப்படி இருக்கிறாய் நலமா.. ஆமாம் ஏன் இந்த நேரத்தில் போன்.. எப்போதும் இந்த நேரத்தில் அழைக்க மாட்டாயே.. வேலை நேரம் மாறி விட்டதாடா கண்ணா என்று கேள்வி மேல் கேள்வி அடுக்கிக் கொண்டே சென்றாள்.. அம்மா கொஞ்சம் இருங்கள்.. நான் சொல்வதை நீங்கள் கவனமாக கேட்க வேண்டும்.. இங்கே எனக்கு வேலை போய் விட்டது அம்மா.. ஆள் குறைப்பு நடவடிக்கைகள் காரணமாக என்றான்..

என்னடா கண்ணா சொல்றே வேலை போய் விட்டதா என்றாள்..

ஆமாம் அம்மா.. ஆனால் அதற்காக ஏன் இவ்வளவு அதிர்ச்சி… அமைதியாக இருங்கள் அம்மா போனை அப்பாவிடம் கொடுங்கள்..

அப்பா பேசினார்..என்னப்பா ஏதாவது பிரச்சனையா என்று அமைதியாக கேட்டார்.. அப்பா ஆள் குறைப்பு நடவடிக்கை காரணமாக வேலை போய் விட்டது இனி மேல் புதிய வேலை கிடைக்கும் வரை நான் ஊருக்கு தான் வந்து தேர்வுக்கு படித்து தயாராக வேண்டும் என்றான்..

ஓ அப்படியா.. அதனால் என்ன வாப்பா.. பார்த்துக் கொள்ளலாம் இப்ப என்ன சோற்றுக்கு வழி இல்லாமலா இருக்கிறோம்.. இல்லை இருக்க இடம் இல்லாமல் இருக்கிறோமா சொல்லு என்று நிதானமாக சமாதானம் செய்தார்.. ஒரு தந்தையின் உள்ளம் எப்போதும் நிதானமாக அறிவுபூர்வமாக யோசிக்கும்.. ஆனால் தாய் உள்ளமோ உணர்வுபூர்வமாக யோசித்து நிலைதடுமாறும்… என்பது உண்மை தான் போல என்று நினைத்து கொண்டு தொடர்ந்தான்… நான் இரவு கிளம்பி வருகிறேன் அப்பா.. இங்கே பெரிதாக பொருட்கள் இல்லை..அதை இங்கேயே எவருக்கும் பயன்படுத்தி கொள்ள கொடுத்து விட்டு வருகிறேன் என்றான்.. அதுவும் சரிதான் ப்பா அப்படியே செய்து விட்டு வா.. பயணத்தில் கவனமாக வாப்பா.. ஒன்றும் கவலைப்படாதே என்று மீண்டும் ஒரு அக்கறையோடு சொல்லி விட்டு போனை வைத்தார்..

லட்சுமியோ என்னங்க இப்படி ஆயிடுச்சு என்று சோகமானாள்…

அட விடு லட்சுமி.ஏதோ காலம் காலமாக நம்ம பையன் அந்த வேலையிலேயே இருந்த மாதிரி.. இப்போது என்ன ஆகி விட்டது என்று கவலையுடன் இருக்கிறாய்..போ போ அங்கே பார் உன் மாடு கன்றுகள் உன்னையே பார்க்கிறது இந்தம்மா போனா போன இடம் என்று கோபமாக பார்க்கிறது பார் என்றார் கேலியாக…

லட்சுமி, உங்களுக்கு எதுவாக இருந்தாலும் கேலி தான் போங்கள் என்று சொல்லிக் கொண்டே நான் இப்போது தான் என் அண்ணன் கிட்ட அவர் பெண்ணை கேட்கலாம் என்று நினைத்தேன் என்றாள்.எல்லா தாயாருக்கும் பையனை பற்றிய கவலை இருக்கும் அல்லவா அது போல..

அட விடு லட்சுமி… நல்ல வேளை நீ இந்த பேச்சை எடுக்காமல் இருந்தது நல்லதாக போயிற்று.. ஏனெனில் உன் அண்ணன் நம்ம பையன் நன்றாக சம்பாதிப்பதால் கொடுக்க நினைத்து இருக்கலாம்.. தற்போது இவனுக்கு மீண்டும் நல்ல வேலை கிடைக்காமல் போனால் அதற்காக மட்டும் பெண் கொடுத்த உங்கள் அண்ணன் மனம் சங்கடப் படும் அல்லவா என்று கேட்டார் மனோகரன்..

அதற்கு லட்சுமி பதிலேதும் சொல்லாமல் அமைதியாக இருந்தாள்..

சரி சரி மணி பார் ஒன்று ஆகி விட்டது.. நாம் சாப்பிடலாம் வா என்று சொல்லி விட்டு கடகடவென்று வரப்பில் நடந்தார்…

பின்னாலேயே கவலை தோய்ந்த முகத்துடன் லட்சுமி சென்றாள்…

திடீரென்று அங்கே ஒரு காற்று வேகமாக வீசியது.. அப்போது எங்கெங்கோ கலைந்து திட்டு திட்டாக இருந்த மேகம் ஒன்று சேர்ந்து சிறு தூரலாக வர அறிகுறியாக மண் வாசம் அற்புதமாக நாசியை துளைத்தது…

லட்சுமி இன்று வானம் நிற்காது போல.. பார் ரொம்ப நாட்களுக்கு பிறகு இந்த மண் வாசம்… என்றார் மனோகரன்..

ஆமாங்க… இந்த வாசத்திற்கு வேறு எந்த வாசனையும் ஈடு இணை இல்லை என்று உற்சாகமானாள் லட்சுமி..

ஒரு சில நிமிடங்களில் மழை நன்றாக பெய்தது… கிட்டத்தட்ட இரண்டு மணி நேரம் நிற்காமல் பெய்தது…

மனோகரன் அந்த மழையை கொட்டகையில் அமர்ந்து ஆனந்தமாக அனுபவித்துக் கொண்டே லட்சுமி இங்கே பார் இந்த மழை நமக்கு நல்ல அறிகுறி காட்டுகிறது…நம்ம ஏரிக்கு நீர் வரத்து வரும் அருகில் உள்ள அந்த மலையில் நல்ல மழை பெய்து கொண்டு இருக்கிறது..நம்ம கிணறு ஊற்று ஊற இது நமக்கு கை கொடுக்கும் என்றார்… ஆமாங்க இறைவன் அனுகிரகம் நமக்கு இருக்கிறது போல… என்றாள் சிரித்துக்கொண்டே…

ஆமாம் ஆமாம் உன் கவலை தீர்ந்ததா என்றார்…

கூடவே எடுத்து வந்த வானொலியில் வானிலை அறிக்கையில் இன்னும் இரண்டு நாட்கள் இந்த மழை நீடிக்கும் என்று சொன்னதில் இவர்கள் இருக்கும் பகுதியும் அடங்கும்..

இருவரும் பெய்யும் மழையை ரசித்துக் கொண்டே சாப்பிட்டார்கள்…இதை அங்கே கொட்டகையில் இருந்த மாடும் காதை முன்னோக்கி வைத்து பார்த்துக் கொண்டு இருந்ததை எதேச்சையாக பார்த்த மனோகரன் அப்படி பார்க்காதே… அந்த மழையை ரசி அது தான் உனக்கு எங்களுக்கு ஏன் இந்த பிரபஞ்சத்தின் ஜீவராசிக்கு சோறு போடும் கடவுள் என்றார் கொஞ்சம் குரலை உயர்த்தி.. அப்புறம் சொல்ல மறந்து விட்டேன்… உன் தோழன் நாளைக்கு வந்து விடுவான் அவன் கொஞ்ச நாள் உங்களோடு தான் இருக்க போகிறான் என்றார் சற்றே குரலை உயர்த்தி அந்த மாடு கன்றுகளிடம்…

இவர் பேசுவதை கூர்மையாக கேட்ட அந்த மாடு கன்றுகள் உற்சாகமாக தலையை ஆட்டி தனது மகிழ்ச்சியை தெரிவித்ததை லட்சுமியும் மனோகரனும் பார்த்து அகம் மகிழ்ந்தார்கள்…

அங்கே தரணும் இங்கே இருக்கும் மாடு கன்றுகளை நினைத்துக் கொண்டே தனது அறையில் உள்ள நண்பர்களிடம் சொல்லி விட்டு விடை பெற்றுக் கொண்டு ஏதாவது அப்பாத்தா அப்பா அம்மாவிற்கு வாங்கலாம் என்று கடைத் தெருவிற்கு செல்ல ஆயத்தமானான்…இதை பார்த்த அந்த அறை நண்பர்கள் உனக்கு வேலை போனது கவலையாக இல்லையா என்று ஆச்சரியமாக கேட்டார்கள்… இல்லை நான் கவலை மறக்க எனக்கு அங்கே என் மண் வாசமும் நான் அன்போடு வளர்த்த மாடு கன்றுகளும் பேரன்போடு காத்திருக்கிறது என்றான் மிகவும் உற்சாகமாக…

இந்த பதிலை அவர்களால் புரிந்துக் கொள்ள முடியவில்லை.. ஏனெனில் அவர்கள் இந்த வேலையை நம்பி நிறைய கடன் வங்கியில் வாங்கி இருந்தார்கள்… அது அவர்களை நிம்மதியாக இருக்க விடாமல் செய்கிறது..நானோ இந்த வேலையை நம்பி எந்த கடனும் வாங்காமல் இருந்ததால் தப்பித்தேன் என்று மனதிற்குள் நினைத்துக் கொண்டு நிம்மதி பெருமூச்சோடு கடை வீதிக்கு சென்றான்…