நம் வீடு..நம் நாடு..நம் பூமி!

திரு.பாலா ஹாலில் அனைத்து ஜன்னல்களையும் திறந்து வைத்து தூங்கிக் கொண்டிருந்தார். இயற்கையான காற்று,… நல்ல தூக்கம். சுமார் பன்னிரண்டு மணியளவில், அவரது மகன் சிவா வீட்டிற்குள் நுழைந்து, நேராக தனது அறைக்கு நடந்து சென்று கதவை மூடினான்… .இந்த வீடு நீண்ட காலமாக லாட்ஜாக மாற்றப்பட்டுள்ளது!!

சில நிமிடங்கள் கழித்து, சிவா கழிப்பறைக்குச் செல்ல கதவைத் திறந்து….பாலா தூக்கத்தைக் கெடுத்தான். அவன் தொலைபேசியைச் சுமந்துகொண்டு, கண்களை அதன் திரையில் பூட்டியிருந்ததால் கவலைப்படுவதாகத் தெரியவில்லை. “வீட்டிற்குள் இருக்கும்போது கழிவறைகளுக்கு கூட மொபைல் போனை எடுத்துச் செல்கிறீர்களா??” பாலா விரக்தியுடன் கத்தினார். கவலைப்படாத சிவா, அறைக்குள் நுழைந்து கதவை மடாரென்று மூடினான்.

மகள் நல்லி விரைவில் நுழைவாள் என்று பாலா சிறிது நேரம் அமர்ந்தார், மீண்டும் தூக்கம் கெட்டுப்போவதற்கு பதிலாக, சிறிது நேரம் விழித்திருந்து பின் தூங்குவதற்கு நல்லது. ‘அவள் எங்கே இருப்பாள்? எந்த கெட்ட பையனுடன் சகவாசம்?’ பாலா அமைதியற்றவராக ஆனார்.

அவரது மனைவி, கீதா மாஸ்டர் படுக்கையறைக்குள் நன்றாக தூங்கிக் கொண்டிருந்தார். ஆனால் ஒவ்வொரு குடும்ப உறுப்பினருக்கும் ஒரு அறையை வழங்கியவர் பாலா தான். அவருக்கு ஏசி பிடிக்கவில்லை; இயற்கையான காற்று வீசும்போது மின்விசிறி கூட விரும்பவில்லை. அவரது குடும்ப உறுப்பினர்கள் அனைவரும் அவரது உணர்வுகளுக்கு நேர்மாறாக இருந்தனர்.

பாலா, ஒரு பாதுகாப்பு + உடல்நலம் + சுற்றுச்சூழல் நிபுணராக கட்டிடக் துறையில் பணிபுரிபவர். நமது சுற்றுச்சூழல் நிலையை சேதப்படுத்தும் வகையில் கார்பனை (Carbon) வெளியேற்றும் எதையும் அவர் விரும்பவில்லை.

நம்மை குளிர்விக்க, நம்முடைய கிரகத்தை சூடாக்க வேண்டுமா?’கடந்த சில ஆண்டுகளில் புவி வெப்பமடைதல் பற்றிய செய்தி உச்சம் அடைந்ததும், ஆபத்தான பிரச்சினையை எதிர்த்துப் போராடுவதற்கும் சமாளிப்பதற்கும் பல சர்வதேச மாநாடுகள் நடைபெற்றதிலிருந்து பாலாவின் மனதில் இப்படி பதிந்தது.

ஜன்னல்களின் பரப்பளவு இயற்கை காற்றோட்டம் + வெளிச்சம் கொண்டதாக வடிவமைக்கப்பட்டுள்ளது என்பதை பாலா தனது குடும்பத்தினருக்கு பலமுறை நினைவுபடுத்தியுள்ளார்; ஆனால் யார் கேட்கிறார்கள் ? பாலாவின் மனம், அறிவுரைகள் பல கூறி வெறுப்படைந்து இருந்ததது.

நல்லி கதவை திறந்து உள்ளே நுழைந்தாள். கதவை சாத்தும் சத்தம் பாலாவை நடுங்கச் செய்தது. இவ்வளவு தாமதமாக வந்ததற்காக அவளைக் கத்தினார். அப்பா தூங்கி கொண்டிருப்பாரே என்று தோன்றவில்லை; ஆனால் தலை குனிந்து, அவள் அறையை நோக்கி நடந்தாள். அவள் மொபைல் ஃபோனில் காதுகளோடு இணைக்கப்பட்ட கருவியில் ஏதோ கேட்டுக்கொண்டிருந்தாள்!!

“நல்லி!”பாலா கத்தினார்; அவள் நின்றாள். அவரது மனைவி கீதா, அவரது கத்தலால் விழித்து, ஏதோ தவறு என்று அஞ்சி, வெளியே வந்து எட்டிப் பார்த்தார்.

நல்லி, தன் அப்பாவை திரும்பிப் பார்த்தாள், ‘என்ன?…. என்ன நடந்தது?’ என்று வலது கையால் சைகை காட்டினாள்.“

“அப்படியானால், என்னிடம் கூட பேசமுடியவில்லையா?. நீங்கள் இவ்வளவு தாமதமாக வந்து, தூங்குவதில் நான்சிரமப்படுவதைப் பற்றி கவலைப்படாமல் இருப்பது எவ்வளவு திமிர்? … உங்கள் அனைவருக்கும் நல்ல பழக்கவழக்கங்கள் ஏதும் இல்லையா?. நீங்கள் இனி உங்கள் தலைமுறையிலிருந்து எப்படி வாழப் போகிறீர்கள்? கடவுளே, இந்த குழந்தைகள் வாழ்க்கையின் எல்லா நல்ல விஷயங்களையும் எப்போது கற்றுக்கொள்வார்கள்?” பாலா தனது நெற்றியை அடித்துக்கொண்டார்.

பாலாவின் உடல் கோபத்துடன் நடுங்குவதை கீதா கவனித்தாள், அவள் விரைவில் ஒரு கிளாஸ் தண்ணீரைக் கொண்டு வந்து அவரருகில் உட்கார்ந்து, தண்ணீரைக் கொடுத்தாள்… .ஆனால் பாலா மிகவும் கோபமடைந்து தள்ளிவிட தரையில் சிந்திய தண்ணீர் தரையெங்கும் ஓடியது; அது ஒரு மர-லேமினேட் தரை… இது கீதாவை சீண்டியது; கணவனைத் திட்டி,….சில துணிகளைக் கொண்டு வந்து தண்ணீரைத் துடைக்கலானாள்.

இது வழக்கமான பிரச்சினையாக இருந்தது.

“எல்லோரும் என் வீட்டைவிட்டுப் போய்விடுங்கள்…..நான் விரும்பும் வழியில் என் சொந்த வாழ்க்கையையும் வாழ விடுங்கள் ”இந்த வார்த்தைகளைச் சொல்லிவிட்டு, மெத்தையில் திரும்பிப் படுக்கும்போது பாலா வருத்தப்பட்டார். ‘என் குழந்தைகளை என்னால் நல்வழிப்படுத்த முடியாமல் போய்விடுமோ?’

கீதா, ஈரமான தரையைத் துடைப்பதை முடித்ததும், பாலா முணுமுணுப்பதை கவனித்தாள். கை மற்றும் உடல் சைகைகளுடன் தனியாகப் பேசுகிறார்…கடந்த சில மாதங்களில் கீதா இதுபோன்ற சைகைகளைக் கவனித்திருக்கிறாள், அது ‘பாதி பைத்தியம்’ என்று நினைவூட்டுகிறது…மனச்சிதைவு நோய் (Schizophrenia)??…..கீதா அதிகாலை 03 முதல் 05 மணி வரை கூட பாலா பைத்தியம் போல் பிதற்றுவதை கவனித்திருக்கிறாள். பாலா வேலை இழந்து ஒரு வருடமாக வீட்டில் இருந்ததால் இது ஒரு வழக்கமாகிவிட்டது.

அடுத்த நாள் காலையில் காலை 09 மணியளவில்அவர் பல் துலக்கத் தொடங்கிய போது, ​​தலைவலி மீண்டும் வந்துவிட்டது என்பதை உணர்ந்த அவர் நெற்றியில் தேய்த்தார்… மேலும் தலைக்குள் தலைவலி உண்மையில் எங்கு உணரப்பட்டது என்று குழப்பமடைந்து, தலையை மெதுவாக மசாஜ் செய்வது போல் தேய்க்க. கீதா கவனித்து, அவருக்கு ‘காபி தயார்’ என்றாள்.

கீதா பாத்திரங்களை கழுவ….குழாயில் தண்ணீர் முழுவதுமாக வெளியேறுவதை பாலா கவனித்தார். தண்ணீர் வீணாக வெளியேறுவதைக் கண்டு பாலா கிளர்ந்தெழுந்தார், “நான் நீர் சேமிப்பு கருவி மூன்று நாட்களுக்கு முன்பு கொண்டு வந்து பொருத்தினேனே என்ன ஆனது?” என்று கத்தினார். இதுவும் பல முறை அறிவுரை கூறி பலனற்று போன ஒரு விஷயம்!!

“தண்ணீர் மிக மெதுவாகவும் சிறிய அளவிலும் பாய்கிறது… வேகமாக கழுவ முடியாது, அதனால் நானே அதை அகற்றிவிட்டேன்” என்று கீதா பதிலளித்தாள்.

“எனவே அரசாங்கம், ‘ஒவ்வொரு துளியும் ஒரு எண்ணிக்கை’ என்று சொல்வது முட்டாள்தனமோ??” பாலா பதிலளித்து தொடர்ந்தார், “உங்கள் அனைவருக்கும் எல்லாம் வேகவேகமாக வேண்டும் … போய் வேகவேகமாக இறந்து விடுங்கள்!! … உங்கள் அனைவருக்கும் நரகம் தான்” பாலா சபித்தார்!.

கீதா அவர் வார்த்தைகளை புறக்கணித்தாள்; இதுவும் ஒரு வழக்கமான விஷயம், அவர் வீட்டு வேலைகளில் தலையிடுவதை வெறுத்தாள்.

பின்னர் வேலைகளை முடித்துக்கொண்டு வேலைக்குச் சென்றாள். நல்லியும் சிவாவும் தங்கள் கல்லூரிக்குச் சென்றனர்.

பாலா வீட்டில் சும்மா உட்கார்ந்திருந்தார்; மனைவியும் சில நண்பர்களும் சும்மா உட்கார்ந்திருப்பதற்குப் பதிலாக சில உடற்பயிற்சிகளைப் பெறுமாறு அறிவுறுத்திய போதிலும், தினமும் போதுமான தூக்கத்தைப் பிடிக்காததால்அவர் மிகவும் சோம்பலாக உணர்ந்தார்; ஒரு நாளைக்கு சுமார் 4 மணி நேரம் மட்டுமே தூங்க முடிந்தது. அவர் பேஸ்புக் மூலம் உலாவவும், டிவி பார்க்கவும் நேரம் செலவிட்டார்..மேலும் மதிய உணவுக்குப் பிறகு சுமார் ஒரு மணி நேரம் தூங்கவும், பின்னர் மீண்டும் வேலைகளுக்கு விண்ணப்பிக்கவும், மின்னஞ்சல்களை சரிபார்க்கவும், விரைவில் மாலை நேரம் அவரை வரவேற்கும்…நாள் முழுவதும், தனக்குத் தானே பேசிக் கொள்ளும் வாழ்க்கை முறை!!.

மீண்டும் அந்த நாள், வழக்கம் போல், குழந்தைகள் இன்னும் வீட்டிற்கு வரவில்லை. இரவு 11 மணிக்குப் பிறகு பாலா கவலைப்படத் தொடங்கினார், வீட்டில் பெற்றோருடன் மதிப்புமிக்க நேரத்தை செலவிடுவதற்குப் பதிலாக அவர்களை வெளியில் மிகவும் பிஸியாக வைத்திருப்பது என்ன என்று யோசிக்க ஆரம்பித்தார். இரவு பன்னிரெண்டுக்குப் பிறகு. சிவா மற்றும் நல்லி இருவரும் ஒன்றாக வீட்டிற்குள் நுழைந்தார்கள். வளர்ந்த குழந்தைகளைத் திட்டக்கூடாது, சொந்த வாழ்க்கையை வாழ சுதந்திரம் கொடுக்க வேண்டும் என்று கீதா பலமுறை பாலாவுக்கு நினைவூட்ட, பாலா தனது கோபத்தை தனக்குள்ளேயே வைத்திருந்தார்… ஆனால் உள்ளே எரிந்து கொண்டிருந்தார்…’குழந்தைகளுக்கு கீதாவின் அறிவுரை நல்லதல்ல, கெட்டது!’.

சிவா தனது அறையிலிருந்து வெளியே வந்து வழக்கம் போல் கழிப்பறைக்குச் சென்றான், அவனது மொபைலுடன்…… அவனும் நல்லியும், பெற்றோர்களால் உளவு பார்க்க மொபைல் போனை அறையில் விட்டுவிட விரும்பவில்லை.

‘ஆனால் கழிவறைக்குள் சுமார் 15 அல்லது 20 நிமிடங்கள் வரை அப்படி என்ன இந்த குழந்தைகளுக்கு தனிமை தேவைப்பட்டது??’

சிவா மீண்டும் தனது அறைக்குச் சென்று கதவை மூடியபின், சிவா மற்றும் நல்லியின் இரு அறைகளிலும் விளக்குகள் இன்னும் இருப்பதை பாலா கவனித்தார்;

‘இன்னும் தூங்கவில்லையா? …எதற்காக?’ பாலா எழுந்து நின்று அவர்களின் அறைகளுக்கு அருகில் சென்றார், கதவுகள் ஒன்றோடொன்று எதிர்கொண்டிருந்ததால், அவர் இரு கதவுகளையும் தட்டினார், கதவுகளைத் திறக்கும்படி கூச்சலிட்டார். அவர்கள் திறந்ததும், “படுக்கைக்குச் செல்லாமல் இருக்க எது உங்களை விழித்திருக்கத் தூண்டுகிறது?” என்று கத்தினார். அவர்கள் படுக்கையில் மொபைல் போன் பயன்படுத்துகிறார்கள் என்பதை அறிந்து மேலும் கத்தினார்.

“எனவே நீங்கள் ஒரு மொபைல் போன் அல்லது லேப் டாப்பைப் பயன்படுத்துவதற்கு, விளக்குகளை அணைக்காமல் மின்சாரத்தை வீணாக்க விரும்புகிறீர்களா? … விளக்குகளை அணைத்து இந்த பயனற்ற மொபைல் மற்றும் மடிக்கணினியைப் பயன்படுத்த முடியாதா? … நீங்கள் அனைவரும் விடிகாலை வரை அப்படி என்ன நோண்டிக் கொண்டிருக்கிறீர்கள்??”

“அப்பா இது உங்கள் நாட்களைப் போல இல்லை; நாங்கள் நெட்வொர்க்கிங் செய்கிறோம், உலகின் நிகழ்வுகள் அனைத்தையும் எங்கள் விரல் நுனிகளில் காணலாம்!”

“ஆனால் எதற்காக? … யாருடைய பொருட்டு? … யாருக்கு என்ன பயன்? … மொபைல் அல்லது மடிக்கணினியை நீண்ட நேரம் பயன்படுத்துவதால் ஏற்படும் உடல்நல பாதிப்புகள் பற்றிய வீடியோவை நான் எத்தனை முறை பகிர்ந்து கொண்டேன்?… அதற்கு அடிமையானவர்களைப் போல ஆகி, உங்கள் கண் பார்வையையும் உடல் நலத்தையும் பாழாக்கலாமா?… உங்கள் கழுத்து பகுதி கடுமையாக தாக்கப்படுகிறது.… .நீங்கள் உங்கள் பெற்றோரிடமிருந்து விலகி இருக்கிறீர்கள்….சில நாடுகள் இப்போது வார இறுதி நாட்களில் இணைய பயன்பாட்டை செயல்படுத்த தடை செய்யவும் விரும்புகின்றனவே எதற்காக?” பாலா மீண்டும் அதே ஆலோசனைளை அடுக்கி வைத்தார்; அதற்கு அவர்கள் விளக்குகளை அணைத்துவிட்டார்கள்; ஆனால் அவர்கள் இருவரும் ஒன்று அல்லது இரண்டு மணி நேரம் தங்கள் மொபைல் அல்லது மடிக்கணினியைத் தோண்டி எடுப்பார்கள் என்று பாலாவுக்குத் தெரியும்.

பாலா தனது படுக்கைக்குத் திரும்பி வந்து படுத்துக் கொண்டார். கீதா வெளியே எட்டிப் பார்த்தாள், ஆனால் இன்று கத்துவது அவ்வளவு சீரியஸாக இல்லை என்பதை அறிந்து மகிழ்ச்சியுடன் மீண்டும் தூங்கச் சென்றாள்!

சில நிமிடங்களுக்குப் பிறகு, பாலா ஏதோ சத்தம் கேட்டார்; மீண்டும் மீண்டும் ஒலிக்க…எங்கிருந்து வருகிறது?…காதுகளை சரிசெய்தபோது, ​​அது சமையலறை பக்கத்தில் உள்ள குளியலறையிலிருந்து வருவதை உணர, அவர் படுக்கையிலிருந்து எழுந்து, சத்தத்திற்கு என்ன காரணம் என்று பார்க்கச் சென்றார். இது குழாயிலிருந்து தண்ணீர் வெளியேறி கீழே விழுந்து, ‘சொட்….சொட்’ சத்தம். தண்ணீர் எவ்வாறு வீணடிக்கப்படுகிறது என்பதைக் கண்டு பாலா கோபமடைந்து சிவாவின் பெயரைக் கூவினார்; சிவா வராததால், கடுமையாக நடந்து சென்றார்; சிவாவின் பெயரைக் கத்திக் கொண்டு அவனது அறைக் கதவைத் தாக்கினார். சிவா திறந்து, அவன் காது மொபைல் ஃபோனுடன் இணைத்துக்கொண்டிருந்த கருவியை கழட்டி ‘என்ன?’ என்றான்.

பாலா சிவாவின் வலது கையைப் பிடித்து கழிப்பறைக்கு இழுத்துச் சென்றார். ”நீங்களே பாருங்கள்… .நீங்கள் குழாயை சரியாக மூடவில்லை… இதனால் தண்ணீரை வீணடிக்கிறீர்கள்… அதன் ‘சொட்…..சொட்’ சத்தம் என் தூக்கத்தைத் தொந்தரவு செய்கிறது… நீங்கள் அனைவரும் எப்போது திருந்துவீர்கள்? உங்கள் பயனற்ற நடத்தை காரணமாக தினமும் என் தூக்கம் கெட்டுப்போகிறது தெரியலையா?….உங்கள் மீது ஒரு குண்டு விழுந்தாலும், கை தொலைபேசிகளில் ஆழ்ந்து இருப்பீர்களா??”……. பாலா கத்தினார். கீதாவும் நல்லியும் ‘இன்று என்ன நடந்தது?’ என்று கண்டுபிடிக்க ஓடிவந்தார்கள்.

“பார்… என் அன்பு மனைவியே…. பார்…… வளர்ந்தவர்களை திட்ட வேண்டாம் என்று நீ என்னிடம் சொல்லிக்கொண்டே இருக்கிறாய்… ஆனால் பார், தண்ணீர் குழாய் கூட சரியாக மூட முடியாது; கழிவறைக்குள் கூட மொபைல் ஃபோனைப் பயன்படுத்துவதால் என்ன நடக்கிறது என்று கூட அறிய முடியாது. இது போன்ற இளைஞர்களிடம் தான் அரசு தண்ணீரை காக்க, மின்சக்தியை காக்க, ஓயாமல் புலம்புகிறது!.ஒரு விஷயத்தை மிகத் தெளிவாகச் சொல்கிறேன் – உங்கள் கேட்ஜெட்டுகள், மொபைல் போன், மடிக்கணினிகள் போதை காரணமாக நீங்கள் அனைவரும் ஏதேனும் பாதிக்கப்பட நேரிட்டால், மருத்துவமனையில் சேர்க்கும் செலவுகளுக்காக மட்டுமே கடமைப்பட்ட தந்தையாக செலவிடுவேன்; ஆனால் நான் ஒரு சொட்டுகண்ணீரையம் சிந்தமாட்டேன்; நினைவில் கொள்ளுங்கள்!….. ஓ கடவுளே, ஏன் இந்த உலகத்தை இன்னும் அழிக்காமல் இருக்கிறாய்?!” பாலா சொன்னதைக் கண்டு மூவரும் திகைத்துப் போய்விட்டார்கள்.

“அம்மா…….நீங்கள் அவரை கவுன்சிலிங்கிற்கு அழைத்துச் செல்வது நல்லது… அவர் பைத்தியக்காரராகி வருகிறார்!!” சிவா ஒரு வளர்ந்த மனிதனைப் போல அறிவுறுத்துவிட்டு படுக்கைக்குச் சென்றான்.

அடுத்த நாள் ஒரு ஞாயிற்றுக்கிழமை. பாலா சற்று தாமதமாக எழுந்தார், முந்தைய நாள் இரவில் ஏற்பட்ட சலசலப்பு சிறிது மனச்சோர்வை ஏற்படுத்தியது. மீண்டும் தலைவலி; தலையைத் தடவினார். கீதா காபி கொண்டு வந்து கொடுத்தாள்.

“இன்று நாம் அனைவரும் மதிய உணவை சாப்பிடுவதற்கு வெளியே செல்வோம் என்று நினைக்கிறேன்; நான் வெளியே வேலை செய்து வீட்டிலுள்ள வேலைகளையும் கவனித்துக்கொள்ள வேண்டும்; சோர்வாக இருக்கிறது” என்றாள் கீதா.

“சரி வெளியே செல்வோம்… ஆனால் குழந்தைகள் இன்று தூங்குவார்கள்…. மதியம் 01 அல்லது 02 மணி வரை!!; வாரம் முழுவதும் தூக்கம் குறைவாகவும், ஞாயிற்றுக்கிழமைகளில் இப்படி தூங்குவதும் அவர்களின் ஆரோக்கியத்திற்கு நல்லதா? … இதை எல்லாம் எத்தனை முறை மீண்டும் மீண்டும் சொல்ல வேண்டும் என்று எனக்குத் தெரியவில்லை” பாலா காபியைப் பருகி, தாழ்ந்த குரலில் பேசினார், தங்கள் அறைகளில் சத்தமாக தூங்கும் குழந்தைகளை எழுப்பக்கூடாது என்று……கீதா மதியம் 12 மணியளவில் அவர்களை எழுப்புவதாகக் கூறினாள். ஆனால் பின்னர் மதியம் 12 மணியளவில் குழந்தைகள் வெளியே செல்ல ஆர்வமில்லை என்றும் மேலும் தூங்க விரும்புவதாகவும் பாலாவிடம் கூற… நேற்று இரவு தூக்கத்தைக் கெடுத்ததற்காக அப்பாவைத் திட்ட… மதிய உணவே வேண்டாம் என்றனர் .

“பரவாயில்லை… நாம் இருவரும் செல்வோம்” கீதா கட்டாயப்படுத்தினாள்,

“மதிய உணவைத் தயாரிக்கும் மனநிலையில் நான் இல்லை, தயவுசெய்து வெளியே அழைத்துச் செல்லுங்கள்!” கீதா பாலாவிடம் கெஞ்சினாள், அவரும் கீதா நிதானமாக இருக்க வேண்டும் எந்த துன்பத்தையும் ஏற்படுத்தக்கூடாது என்று உணர்ந்தார்……ஒரு தாய் சம்பாதித்து வீட்டை கவனித்துக்கொள்வது….. உண்மையில் மதிக்கப்பட வேண்டும்.

எனவே அவர்கள் இருவரும் எப்போதும் குறைவான கூட்டமாக இருக்கும் தங்கள் வழக்கமான உணவகத்திற்குச் சென்றார்கள். இருவரும் தங்களுக்கு பிடித்த உணவை ஆர்டர் செய்தனர்.

கீதா பாலாவைப் போலல்லாமல் அமைதியற்றவளாகத் தெரிந்தாள், அவள் ஏதோ ஆர்வத்துடன் சுற்றிச்சுற்றிப் பார்த்தாள்….”நீ யாரைத் தேடுகிறாய்?” பாலா கேட்க அவள் ‘ஒன்றுமில்லை’ என்றாள்.

சில நிமிடங்களுக்குப் பிறகு, நன்றாக உடையணிந்த மனிதர் ஒருவர்அவர்களின் மேஜைக்கு வந்து, கீதாவிடம், “மதிய வணக்கம்… உங்களை இங்கு பார்ப்பது என்ன ஆச்சரியம்? ….அவர்… உங்கள் கணவரா?” என்று பேச ஆரம்பித்தார்.

“அவர் ரஞ்சன், கல்லூரித் தோழன்…..இவர் என் கணவர் பாலா” கீதா கூற அனைவரும் கைகுலுக்கினர். கீதா ரஞ்சனை அமரச் சொன்னாள்.

“ஓ, இல்லை… இல்லை… உங்கள் நல்ல நேரத்தையும் தனிமையையும் கெடுக்க நான் விரும்பவில்லை… நான் அங்கே ஒரு இடத்தைப் பெற முடியும்… அது பரவாயில்லை… கவலைப்படாதே”

கீதா பாலாவை நோக்கி, “மதிய உணவு சாப்பிட அவரை அழையுங்கள்; பல வருடங்களுக்குப் பிறகு நாங்கள் சந்திக்கிறோம்” கெஞ்சினாள்.

“ஆம், நிச்சயமாக, நீங்கள் எங்களுடன் மதிய உணவு சாப்பிட வேண்டும்” பாலா கூற, கீதா நகர்ந்து பாலாவின் இருக்கைக்கு பக்கத்தில் இடம் பிடித்தாள், ரஞ்சன் புன்னகைத்தவாறே அவர்களுக்கு எதிரே அமர்ந்தார், அதனால் வசதியாக அரட்டை அடிக்க முடியும்.

ரஞ்சன் அவர்கள் இருவருக்கும் நன்றி செலுத்தி உட்கார்ந்து, தனது உணவை ஆர்டர் செய்ய பணியாளரை அழைத்து, பாலாவின் கண்களை சற்று ஆழமாகப் பார்த்து, “இன்றைய உணவுக்கான பில் என்னுடையது” என்றார்.

“அது எப்படி?…அழைப்பவர்கள் மட்டுமே விதிமுறைகளின்படி செலுத்த வேண்டும் …சரிதானே கீதா?” பாலா உறுதியாகச் சொல்லி, கீதையை ‘ஆம்’ என்று தலையசைக்கச் செய்தார்.

ரஞ்சனின் உணவு மேஜையில் கொண்டுவரப்பட்டதும், ஓய்வு அறையைப் பயன்படுத்த கீதா மன்னிப்புக் கூறி, “அரட்டையடிக்கவும்… நான் விரைவில் திரும்புகிறேன்” என்றாள்.

ரஞ்சன் மீண்டும் பாலாவின் கண்களை ஆழமாகப் பார்த்து, “நீங்கள் என்ன செய்கிறீர்கள் ஐயா?… அதாவது உங்கள் தொழில்?” என்று கேட்டார்.

“நான் ஒரு பாதுகாப்பு சுகாதார சுற்றுச்சூழல் நிபுணர்…..கட்டுமானத் துறையில்; ஆனால் ஒரு வருடமாக வேலையில்லாமல் வீட்டில் இருக்கிறேன்”

“ஓ… மன்னிக்கவும்; கட்டுமானத் துறையில் நீங்கள் சொல்வது உண்மைதான். உங்கள் வயதும் இப்போது ஒரு பிரச்சினையாக இருக்கலாம்; ஆனால், சில நல்ல திட்டங்கள் மூலம் அரசு உதவி செய்வதால் நீங்கள் இன்னும் முயற்சி செய்ய வேண்டும்….”

“ஆமாம் நிச்சயமாக நான் செய்கிறேன், எனது அடுத்த வேலையைக் கண்டுபிடிப்பதற்கு நான் இன்னும் என்னால் முடிந்தவரை முயற்சி செய்கிறேன் … விரைவில் கிடைக்கும்……. நீங்கள் என்ன செய்கிறீர்கள் ஐயா?”

“நான்……நான்…..நான்……ஓரளவு ஃப்ரீலான்ஸரைப் போன்றவன்!”

“என்ன வகையான ஃப்ரீலான்சிங்?” பாலா ஆர்வமாக கேட்டார்.

“இது வணிகர்களுக்கான ஆலோசனையைப் போன்றது; எல்லா வகையான உதவிகளும் ஆரம்பத்தில் தேவைப்படும் நிறுவனங்களுக்கு”

அப்போது ஒரு பெண் அவர்களைக் கண்டு மேசையின் அருகே வந்தாள். அவள் புன்னகையுடன் ரஞ்சனைப் பார்த்து “ஓ டாக்டர் ரஞ்சன்…உங்களை இங்கு சந்திப்பதில் என்ன ஆச்சரியம்?” என்றாள். பாலா அந்த பெண்ணை திடீரென இங்கே பார்த்ததும்,…..டாக்டர் என்று ரஞ்ஜனை அழைப்பதை ஆச்சரியமுடன் கவனித்தார்.

அந்த பெண்மணி தொடர்ந்தார், “உங்களுக்கு நன்றி டாக்டர்… இன்று நான் ஒரு வித்தியாசமான நபர்… நான் புதிதாகப் பிறந்தவள் போல் உணர்கிறேன்” என்று சொல்வதில் அவள் மிகவும் மகிழ்ச்சியாக இருந்தாள். ”நான் இனி தற்கொலை செய்து கொள்வதைப் பற்றி ஒருபோதும் நினைக்க மாட்டேன்; .உங்களுக்கு மிக்க நன்றி டாக்டர் ரஞ்சன்… மிக்க நன்றி!”

ஆனால் ரஞ்சன் மகிழ்ச்சியடையவில்லை, அவன் நின்று, அவளுடன் கைகுலுக்கி, “நல்லது; பிறகு சந்திப்போம். இப்போது நான் இங்கே ஒரு சின்ன தனியார் மீட்டிங்கில் இருக்கிறேன்… எனவே தயவுசெய்து என்னை மன்னியுங்கள்”. என்றார். பின்னர் அவள் அதே புன்னகையுடன் விலகி நடந்தாள்.

இப்போது ரஞ்சனின் கண்களை ஆழமாகப் பார்ப்பது பாலாவின் முறை!! “ஆக நீங்கள் உண்மையில் யார்?” அவரது உடல் லேசாக நடுங்கத் தொடங்கியது…ஏதோ கோபம் படிப்படியாக மூழ்கடி ப்பது போல….அவருக்கு ‘மனம் சம்பந்தமான கவுன்சிலிங்’ வழங்கப்படுகிறது என்பதை அறிந்தவுடன்.

“நான் மிகவும் வருந்துகிறேன் மிஸ்டர் பாலா; ஆனால் தயவுசெய்து என்னை தவறாக எண்ணாதீர்கள்” அவரைப் பற்றிய உண்மையும் இந்த சந்திப்பின் கீதாவின் திட்டம் & நோக்கமும் வெளிவர ரஞ்சன் இப்போது அமைதியற்றவராக மாறிக்கொண்டிருந்தார்.

பாலா மனைவியை தனது மொபைல் தொலைபேசியில் அழைத்து, “நீ இப்போது எங்கே?” என்று கத்தினார்.

கீதா ஒரு நிமிடத்திற்குள் திரும்பி வர, ரஞ்சன் மற்றும் பாலாவின் முகத்தைப் பார்த்ததும், உண்மை வெளியேறிவிட்டது என்பதை உணர்ந்தாள்!

ஆனால் கீதா என்ன செய்வாள்? கடந்த வாரம், தினமும் இரவுகளில் ஒருவித குழப்பம் ஏற்பட்டபோது, அவருடைய சக ஊழியர் ஒருவர் ஒருமுறை பாலாவிற்கு இருப்பது போன்ற இந்த வகையான மனநிலையைப் பற்றி பேச……உள்நாட்டிலும், சர்வதேச அளவிலும் இது அதிகரித்து வருவதாகவும், மன நல டாக்டரிடம் காண்பிக்கச் சொல்லி இருந்தாள்.

கீதா பாலாவை கிட்டத்தட்ட தினமும் கவனித்தாள்; நாள் முழுவதும் பல முறை, பாலா தனுக்குத் தானே பேசிக்கொள்வதும், கைகள் மற்றும் தலையால் சைகை செய்வது….பின்னர் கீதா தனது பெற்றோருடன் கலந்துரையாடி, அவரை ஆலோசனைக்கு அழைத்துச் செல்வது நல்லது, இல்லையெனில் வீட்டில் அமைதி கெடும், அவர் மேலும் பாதிக்கப்படுவார். எல்லாவற்றிலும் தாங்கள் சரியானவர்கள் என்று நம்புவதால் பாலாவைப் போன்ற பலர் ஆலோசனையை மறுப்பார்கள் என்பதால் அவர்கள் அதை கவனமாகவும் தந்திரமாகவும் செய்ய அறிவுறுத்தினர். ரஞ்சனையும் அறிமுகப்படுத்தினர். கீதா அவரைச் சந்தித்து, உணவகத்தில் இந்த சந்திப்பு ஒரு சாதாரண சந்திப்பு போலவும், ஒருவருக்கொருவர் வாழ்க்கை நிகழ்வுகளைப் பகிர்ந்து கொள்வதற்காக பேசப் போவது போல் கவனமாக ஏற்பாடு செய்யப்பட்டது.

கீதா மேசைக்குத் திரும்பியதும், பாலா எழுந்து நின்று “வீட்டிற்குச் செல்லலாம்; நீங்கள் அனைவரும் என்னிடம் இப்படி நடந்துகொள்வது எனக்குப் பிடிக்கவில்லை”

ரஞ்சனும் எழுந்து நின்று, வலது கையை பாலாவின் இடது தோளில் மெதுவாக வைத்து, “மிஸ்டர் பாலா… உங்கள் நிலை குறித்து உங்கள் மனைவி ஏற்கனவே கூறியதிலிருந்து, இதைக் கட்டுப்படுத்தப்படவில்லை என்றால்…… இதைக் கட்டுப்படுத்தப்படவில்லை என்றால்…..இதைக் கூற நான் வருந்துகிறேன்….உங்கள் மனைவிக் கு கூட நான் இப்போது என்ன சொல்கிறேன் என்று தெரியாது…..நீங்கள் விரைவில் உயர் இரத்த அழுத்தத்தில் பாதிக்கப்பட்டு இறக்கக்கூடும்!”

கீதா சரிந்து தன் இருக்கையில் அமர்ந்து, கணவரின் இடது உள்ளங்கையைப் பிடித்துக்கொண்டு திடீரென்று “ஓ கடவுளே… ஓ கடவுளே… அவ்வளவு சீரியஸானதா?” என்று அழுதாள். அவள் தன்னைக் கட்டுப்படுத்திக் கொண்டு பாலாவையும் உட்கார வைத்தாள். உயர் இரத்த அழுத்தம் பற்றிய குறிப்பில், பாலாவும் அதிர்ச்சியடைந்து, அவரது இருக்கையில் சரிந்தார். அவரது உடல் மீண்டும் நடுங்கியது,

“அப்படியானால்…. என் அன்புள்ள மருத்துவரே…..நீங்கள் ஒரு சரியான டாக்டரா? …. இன்று எனது நிலைக்கு நான் தான் காரணம் என்று நினைக்கிறீர்களா?” பாலாவின் கண்கள் கலங்கியது ”எங்கள் குழந்தைகளை அவர்களின் சொந்த நலனுக்காக கண்டிப்பது தவறா? …நீங்கள் எனக்கு ஆலோசனை வழங்க விரும்புகிறீர்களா? எனது தொழில் உங்களுக்குத் தெரியுமா? எனது பணியிடத்தில் என்ன செய்வேன் தெரியுமா? உங்களைப்போல் தான் நானும் வேலையிடத்தில் பணிபுரிபவர்களின் நலனுக்காக பல்வகை ஆலோசனைகள் தினமும் கூறுவேன்…..இல்லையென்றால் விபத்தில் சாவார்கள்….அடிபடுவார்கள் தெரியுமா?”

ரஞ்சன் பாலாவுக்கு தண்ணீரைக் கொடுத்து, முதலில் குடிக்கும்படி கட்டாயப்படுத்தினார், “எந்தவொரு ஆலோசனையிலும் நாங்கள் முதலில் நோயாளியின் பேச்சை முதலில் கேட்போம்; எனவே முதலில் சிறிது நேரம் ஓய்வெடுத்து ஆழ்ந்த மூச்சை எடுத்துக் கொள்ளுங்கள்; நீங்கள் சொல்ல விரும்பும் அனைத்தையும் உங்கள் மனதில் பட்டியலிடுங்கள். ஆலோசனை என்பது உங்கள் தோல்வியைக் கண்டறிவது அல்ல. ஆனால் தற்போதைய சூழ்நிலையை உருவாக்கிய கடந்த கால நிகழ்வுகளை பகுப்பாய்வு செய்வது”

பாலா தண்ணீரைக் குடித்தார், சிறிது சுவாசித்தார், சிறிது நேரம் கண்களை மூடிக்கொண்டு பேசத் தொடங்கினார், “சரியாக சொன்னீர்கள் டாக்டர்….. எல்லாவற்றையும் பகுப்பாய்வு செய்வது, பாதுகாப்பு சுகாதாரம் மற்றும் சுற்றுச்சூழலில் எனது தொழிலில் கூட ஒரு முக்கிய வேலை தான். விபத்துக்களை, உடல்நலக்குறைவு மற்றும் சுற்றுச்சூழல் மாசுபாடு ஆகியவை எவ்வாறு தடுப்பது என்பது எனது முக்கிய வேலை. நான் எனது வீட்டிற்குத் திரும்பும்போது, ​​எனது பணியிட கவலைகளை ஒதுக்கி வைத்துவிட்டு, குடும்பப் பிரச்சினைகளில் மட்டுமே கவனம் செலுத்த வேண்டும் என்று நினைக்கிறீர்களா? வீடும் ஒரு வகை பணியிடம் தானே?” பாலா பதட்டத்துடன் பேசுவதை ரஞ்சன் கவனித்தார்

”ஆனால் உங்கள் வீட்டில் நீங்கள் ஓய்வெடுக்க வேண்டிய இடம்!”

பாலா விடவில்லை….“விபத்துக்கள், டெங்குக்கு வழிவகுக்கும் கொசு இனப்பெருக்கம், தண்ணீர் மற்றும் மின்சக்தி சேமிக்கும் முறை….உலகம் முழுவதும் இப்போது புவி வெப்பமடைதலைப் பற்றிய கவலை…..மொபைல் போன்களைப் பயன்படுத்துவதால் ஏற்படும் மோசமான உடல்நல பாதிப்புகள்….நீண்டகால மடிக்கணினிகள் மற்றும் பல்வகை கணினிகளின் பயன்பாடு குறித்து உலகம் முழுவதும் எச்சரிக்கையாக உள்ளது. இதனால் சில கட்டுப்பாட்டு நடவடிக்கைகள் செயல்படுத்தப்பட்டு பின்பற்றப்படவேண்டும் வீட்டிலும் கூட!… நம் வீடு…. நம் நாடு….நம் பூமி தானே? பணியிடத்திலோ வீட்டிலோ இருந்தாலும், அனைவரும் மனிதர்கள் தானே?!! பணியிடத்தில், எனது நிர்வாகத்தின் ஆதரவோடு, உள்நாட்டு விதிமுறைகள் மற்றும் ஒழுங்குமுறைகளின் அடிப்படையில் தொழிலாளர்கள் அல்லது ஒப்பந்தக்காரரை நான் கண்டிக்க முடியும். விதி மீறல்களை மீண்டும் செய்யும்போது அபராதம் விதிக்கலாம்.

ஆனால் என் வீட்டில், மோசமான வீட்டு பராமரிப்பைப் பார்க்கும்போது, ​​நீர் மற்றும் மின்சாரம் வீணாகப் போவதைப் பார்க்கும்போது… என் குழந்தைகள் கட்டுப்பாட்டுக்கு அப்பாற்பட்ட இணைய தொழில்நுட்பத்திற்கு அடிமையாகி வருவதைப் பார்க்கும்போது….வேடிக்கை பார்த்துக் கொண்டிருக்க முடியுமா?? தற்போதைய தலைமுறை, நம் முன்னோர்களால் நம்மிடம் ஒப்படைக்கப்பட்டுள்ள நன்கு பராமரிக்கப்பட்ட கிரக பூமியை தங்கள் எதிர்கால தலைமுறையினருக்கு வழங்குவதற்கான தீவிரத்தன்மையையும் பொறுப்பையும் உணரவில்லை என்றால் என்னவாகும்? நம் அன்னை பூமி தனது எதிர்வினை யை நம்மீது தானே திரும்பக் காண்பிக்கும்??!!

ஒரு நல்ல மனைவியாக நீங்கள் உங்கள் பங்கை ஆற்றினீர்களா?… ஒரு பெற்றோராக, நாங்கள் எங்கள் பங்கை வகிக்கிறோமா?? நான் ஏன் இப்படி மனரீதியாக கஷ்டப்பட வேண்டும்?? ஒரு மனிதனாக நான் செய்யும் எல்லா விஷயங்களிலும் நான் மனசாட்சியுடன் செய்கிறேன். எல்லோரும் மனசாட்சியுடன் இருக்க வேண்டும் என்று நான் நம்புகிறேன். இல்லையெனில் தற்போதைய தலைமுறை தொடர்ந்து கவலையற்ற வாழ்க்கை வாழ்ந்தால் உலகம் முழுவதையும் காப்பாற்ற முடியாது” பாலா பேசுவதை நிறுத்தினார்.

“நான் உங்களை மிகவும் பாராட்டுகிறேன் பாலா! உங்களைப் போன்ற மனசாட்சியுள்ள மனிதரை காண்பது அரிது. ஆலோசனை பெற வேண்டியது நீங்கள் அல்ல, உங்கள் குடும்பத்தார் தான் என்று நான் உணர்கிறேன்….

திருமதி கீதா, நாம் அனைவரும் உங்கள் குழந்தைகளுடன் ஒன்றாக அமர்ந்து என்ன நடக்கிறது என்பதை அவர்களுக்கு உணர்த்துவது நல்லது. அனைத்து மூல காரணங்கள், பங்களிப்பு காரணிகள் போன்றவற்றை முடிந்தவரை சரிசெய்ய அல்லது குறைக்க நடவடிக்கை எடுப்பது எப்படி என்று அலசலாம். அக்கறையுள்ள பெற்றோராக, உங்கள் வாழ்க்கையில் ஒரு புதிய இலையைத் திருப்புங்கள். உணவை முடித்துவிட்டு, அவர்களைச் சென்று சந்திப்போம்” என்றார் ரஞ்சன்.

வீட்டிற்கு திரும்பி அவர்கள் அனைவரும் ஒன்றாக அமர்ந்தனர். முதலில் ரஞ்சன் பாலாவின் மன நிலையை விளக்கி, அவரை இயல்பு நிலைக்கு கொண்டுவருவதற்கான ஒவ்வொருவரின் பொறுப்பையும் வலியுறுத்தினார். மேலும் மன அழுத்தம் அல்லது மன அழுத்தம் காரணமாக உயர் இரத்த அழுத்தம் அல்லது பிற இதய பிரச்சினைகளைத் தடுக்க, இளைஞர்கள் தங்கள் பங்கை ஆற்றும்படி ஊக்குவித்தார், இது தங்களுக்கும் எதிர்கால தலைமுறையினருக்கும் பாதுகாப்பாகவும் அமைதியாகவும் வாழ உதவும் என்பதை வலியுறுத்தினார்.

பாலா வீட்டினுள் கடைபிடிக்க வேண்டிய எளிய விதிகளை வகுத்தார்; எளிதான குறிப்பு மற்றும் நினைவுகூரலுக்காக ஹால் சுவற்றில் வைத்து, அனைத்து நல்ல பழக்கவழக்கங்களும் உறுதியாக பயிரிடப்பட்டதும், வீட்டிலுள்ள சூழ்நிலை சிறப்பாக மாற்றப்பட்டதும் அது அகற்றப்படும் என்று உறுதியளித்தார்.