பனிச் சறுக்கல்

விஜி எழுந்து யன்னலுக்கால் பார்வையை வெளியே படரவிட்டாள். இலை கொட்டிய மரங்கள் மொட்டையாய்ப் பனித் தூறலில் குளித்துக் கொண்டிருந்தன. வீதி ஓரங்களில் பனியகற்றும் வண்டிகளால் தள்ளி ஒதுக்கி விடப்பட்ட பனி குவிந்து கிடந்தது. அந்த வித்தியாசமான காலநிலை அவளை வியப்பில் ஆழ்த்தினாலும் அதை ரசிக்கும் நிலையில் அவள் இருக்கவில்லை.

பனிச்சறுக்கல் என்பது இந்தநாட்டின் புகழ்பெற்ற விளையாட்டாக இருப்பதால், பனிக்காலம் எப்போது வரும் என்று இதற்காகவே பலர் காத்திருப்பார்கள். சந்தர்ப்பம் கிடைக்கும்போது தங்கள் திறமையைக் காட்டுவார்கள்.

பல விதமான விபத்துக்களுக்கும் இந்தப் பனிக்காலம் காரணமாயிருக்கும். பனிப் பொழிவு இன்னும் அதிகமாக இருக்கலாம் என்ற அறிவிப்பைத் தொடர்ந்து தொலைக் காட்சியில் பனிச்சறுக்கலால் ஏற்பட்ட பெருந்தெரு விபத்தொன்று பயணிகளை எச்சரிக்கை செய்வதற்காகக் காட்டப்பட்டது.

சாதாரண பனிப் பொழிவென்றால் அதிக விபத்துகள் ஏற்படுவதில்லை, அதுவே உறை நிலைக்குப் போகும்போது வண்டிகள் சறுக்குவதற்கு அதிக சந்தர்ப்பம் உண்டு. கவலையீனமாக ஓட்டப்படும் ஒரு வண்டி சறுக்கும்போது அருகே வரும் ஏனைய வண்டிகளும் கவனமாக ஓட்டப்பட்டாலும் காரணமில்லாமல் இந்த வண்டியால் விபத்தில் சிக்கிக் கொள்வதுண்டு.

வெளியே காலநிலை மட்டுமல்ல, உள்ளே அவளது மனநிலையும் பாதிப்படைந்து இருப்பதை விஜி உணர்ந்தாள். நெடுஞ்சாலையில் பயணிக்கும்போது அருகே வரும் வண்டிகள் எப்படி விபத்துக்கு உள்ளாகின்றதோ அதேபோலத்தான் அவளது நிலையும் இன்று இருப்பது போல உணர்ந்தாள்.

‘தவிர்த்திருக்கலாமோ’ என்று ஒரு கணம் சிந்தித்துப் பார்த்தாள். பிறந்த வீட்டுச் சூழ்நிலை, அவளது விருப்பமில்லாமலே அவளைக் கனடாவில் கொண்டு வந்து தள்ளிவிட்டது. ஊரிலே நிம்மதியாக இருந்திருக்கலாம், வெளிநாட்டு மாப்பிள்ளைக்குக் கிராக்கி அதிகம் என்பதால் கனடா மாப்பிள்ளை என்றதும் எல்லோரும் வாயைப் பிளந்தனர்.

விதி யாரைவிட்டது, வேறு யாராவது அவனைக் கொத்திக் கொண்டு போய்விடுவார்கள் என்ற பயத்தில் பையனைப்பற்றி அதிகம் விசாரிக்காமலே கலியாணம் முற்றானது. தங்கைகளைக் கரைசேர்க்க வேண்டுமே என்று தியாகம் செய்வதாக நினைத்து அவள் கண்ணை மூடிக்கொண்டு ராஜனுக்கு வாழ்க்கைப்பட்டாள்.

புதிய வாழ்க்கை, புதிய நாடு என்று எல்லாமே கொஞ்ச நாட்களுக்கு ரசிக்கக் கூடியதாக அமைந்தன. சினிமா, விருந்து, பார்ட்டி, சீஎன் டவர், நயாகரா நீர்வீழ்ச்சி என்று புதிய ஜோடிகள் எல்லா இடமும் சுற்றித் திரிந்தனர். பார்ட்டிகளின் போது அவன் அளவிற்கு மீறிக் குடிப்பதை அவள் அவதானித்தாள். அவனோடு பழகிய சில நாட்களிலேயே அவன் பெருங்குடிகாரன் என்பதைப் புரிந்து கொண்டாள். குடும்ப நலன் கருதி ஏதாவது காரணம் சொல்லி அவனுடன் பார்ட்டிகளுக்குப் போவதைத் தவிர்க்க முற்பட்டாள்.  

ஆனால் அவனோ அதை அலட்சியம் செய்து விட்டுத் தனியே பார்ட்டிகளுக்குப் போவதும் வருவதுமாய்க் காலத்தைக் கடத்தினான். பார்ட்டிகளில் குடிப்பதும், கூட்டாளிகளின் தயவோடு வீடுவந்து சேருவதும், குடித்துவிட்டு வந்து குடிவெறியில் படுக்கையில் சத்தி எடுப்பது என்பதும்; அந்த வீட்டின் சாதாரண நிகழ்வாய்ப் போய்விட்டது.

திருமணமான பின்பு நடக்கும் அவனது பிறந்த நாளாகையால், இம்முறை தனது பிறந்தநாளை வீட்டிலே கொண்டாட வேண்டும் என்று ராஜன் பிடிவாதமாய் நின்றான். வேறு வழியில்லாமல் அவளும் அரை மனதோடு ஏற்றுக் கொண்டாள். முதல் நாளே கொண்டாட்டத்திற்குத் தேவையான பொருட்களை வாங்கி பார்த்டே கேக்கும் செய்து வைத்தாள். வேறு சில பலகாரங்களும் பாம்பே சுவீட்டில் வாங்கி வைத்திருந்தாள்.

மாலை ஆறுமணியளவில் ஆண்களும் பெண்களுமாய் கூட்டாளிகள் வந்து நேர்ந்ததும் கேக் வெட்டி ஆரவாரமாய் ராஜனின் பார்த்டேயைக் கொண்டாடினார்கள்.

‘பியர்கூட இல்லாமல் இது என்ன பார்த்டே பார்ட்டி’ என்று வந்தவர்களில் யாரோ ஒருவன் குறை சொன்னான். இதைக் கேட்ட ராஜன் இரவு உணவு உட்கொள்ளுமுன் ஏதாவது சோமபானம் கொஞ்சம் அருந்தினால் நன்றாய் இருக்குமே என்று தன் விருப்பத்தை வெளிப்படுத்தினான்.

அதற்காகவே காத்திருந்தது போல கூட்டாளிகள் வெளியே சென்று வண்டியில் ஒளித்து வைத்திருந்த மதுபான வகைகளை ஒவ்வொருவராகக் கொண்டு வந்து சேர்த்தனர்.

விஜி தங்கள் வீட்டிலே நடக்கும் பார்ட்டியில் எதைத் தவிர்க்க முயன்றாளோ, அதையும் மீறி அது நடந்து விட்டது. ஆனாலும் விஜி அதைக் கவனத்தில் எடுத்துக் கொள்ளாது சாப்பாடு பரிமாற விருந்தினரை அழைத்தாள்.

‘சாப்பாடு எல்லாம் மேசையில் இருக்கு, நாங்களே பரிமாறிக் கொள்கிறோம், விஜி நீங்க ஒரு விசிட்டர் மாதிரி இங்கே பேசாமல் உட்கார்ந்திருந்தாலே போதும்’ என்றாள் அங்கே வந்த ரமணி.

ஒரு நொடியில் விருந்திற்கு வந்தவர்களே விருந்து கொடுப்பது போலத் தங்கள் கையில் அந்த வீட்டின் கட்டுப்பாட்டை எடுத்துக் கொண்டனர்.

‘விஜி நீங்களும் வாங்கோ, எங்களோட செயர் பண்ணுங்கோ’ என்றாள் கையிலே வைன் கிளாசோடு நின்ற ரம்யா.

‘இல்லை எனக்கு வேண்டாம்’ என்று மறுத்தாள் விஜி

‘அப்ப இதைக் குடியுங்க, இது ரெட்வைன்தான் ஹெல்த்துக்கு நல்லது கொஞ்சம் குடிச்சுப் பாருங்க’ என்று ஒரு கோப்பையை விஜியிடம் நீட்டி வற்புறத்தினாள் ரமணி.

‘பிளீஸ் எனக்கு வேண்டாம்’ என்றாள் விஜி.

‘சரி, வேண்டாம் என்றால் வற்புறுத்த வேண்டாம், விடுங்க’ என்றான் ஜெகன்.

பிடிவாதமாய் அவள் மறுத்ததால் ‘சரி கோக்காவது குடியுங்கோ’ என்று அவளுக்குக் கோக் கொஞ்சம் நீட்டினான். அவள் எடுக்கத் தயங்கினாள்.

‘விஜி நீங்க என்ன சைவக்கொக்கா? கோக் குடிக்கவும் பயப்பிடுறீங்கள்.’ என்று எல்லோரும் கேலி செய்தனர்.

அதற்குப் பிறகும் அவள் அவர்களிடம் இருந்து அந்னியப்பட விரும்பவில்லை. மறுக்க முடியாமல் அவள் அதை ஏற்றுக் கொண்டாள். 

அப்புறம் வேடிக்கையாகப் பல விடையங்களும் பேசிக் கொண்டிருந்ததில் நேரம் போனதே தெரியவில்லை. பேச்சுவாக்கில் அவளுக்கு மீண்டும் கோக் கொண்டு வந்து பரிமாறவே  அவளும் மறுக்காமல் கோக்தானே என்று எடுத்துப் பருகினாள்.

‘விஜி நீங்கள் நல்லாய்ப் பாடுவீங்களாமே, எங்களுக்காக ஒரு பாட்டுப் பாடுங்களேன்’ என்று எல்லோரும் ஒருமித்துக் கேட்கவே அவள் பாடினாள்.

‘கொலை வெறி கொலைவெறிடா..’ மங்கிய வெளிச்சத்தில் சிலர் எழுந்து நின்று பாடியபடியே கும்மாளம் போட பார்த்டே பாட்டி அமர்களப்பட்டது. அடுத்து யாரோ ‘ஹங்கம் ஸ்ரைல்’ பாட, சிலர் செற்ரியில் ஏறிநின்று குதிரைச்சவாரி போடப் பார்த்டேபார்ட்டி களைகட்டியது. ‘ஒரு பில்லியன் ரசிகர்கள் கேட்ட பாடலிது, நாங்களும் பாடுவம், தெரியுமா?’ என்று அந்தக் கும்பலில் யாரோ கத்தினார்கள்.

பாட்டும் கூத்துமாய் நேரம் போய்க்கொண்டிருந்தது. என்றும் இல்லாதவாறு தலை கிறுகிறுத்து வாந்தி வருவதுபோல இருக்கவே,  அவள் அருகே இருந்த செற்றியில் அமர்ந்தாள். சிலர் எழுந்து அரைகுறையாகச் சாப்பிட்டு விட்டு அரைகுறை மயக்கத்தில் இருந்த அவளுக்குப் பாய் சொல்லிவிட்டுச் சென்றனர். யார் நிற்கிறார்கள், யார்போகிறார்கள் என்பது கூட அவளுக்குத் தெரியாத மயக்க நிலையில் அவள் இருந்தாள். பாட்டும் ஆட்டமும் எப்போது முடித்தார்கள் என்பதுகூட அவளுக்கு ஞாபகத்தில் வரவில்லை.

மண்டை கனத்தது. தலையை நிமிர்த்திப் பார்த்தாள். செற்றிக்குப் பின்னால் காப்பெற்றில் படுத்திருப்பது தெரிந்தது. கலைந்த ஆடையைச் சரிசெய்து கொண்டு எழுந்தாள். வீடு வெறிச்சிட்டுக் கிடந்தது. இரவு பார்ட்டி நடந்ததற்கு அடையாளமாய் அங்கொன்றும் இங்கொன்றுமாய் மதுப்புட்டிகள் உருண்டு கிடந்தன. அருகே கணவனைத் தேடினாள். எங்கே போயிருப்பான், மாடிப் படிகளில் ஏறிச் சென்றாள். மாடிப் படுக்கையறையில் குளிர் உடுப்பைக்கூடக் களையாமல் அடித்துப் போட்டது போலக் கிடந்தான் ராஜன்.

‘நல்லாய்ப் போட்டிருக்கிறார் போல இருக்கு, பரவாயில்லை வீட்டுக்குள்ளே தானே குடிச்சார், பிரச்சனைப்படுத்தாவிட்டால் சரி’ என்று எண்ணியபடி குளியலறைக்குச் சென்றாள்.

குளிக்குமுன், கண்ணாடியில் முகத்தைப் பார்த்தபோது முகம் வாடியிருந்தது. தற்செயலாகத் திரும்பியவள் கண்ணாடியில் கன்னத்தைப் பார்த்ததும் திக் கென்றது.

‘இது என்ன கீறல் காயம்?’ செக்கச் சிவந்த கன்னத்தில் நகம் கீறியதுபோல சிகப்புக் கோடாத் தெரிந்தது. அருகே சென்று பார்த்தபோது, கழுத்திலும் சிறிய கீறல் தெரிந்தது. இரவு ஏதோ நடந்திருக்கிறது என்ற பதட்டத்தோடு திகைத்துப் போய் நின்றவள், சட்டென்று உள்ளாடையைப் பார்த்தாள்.

அதிலே சில துளி ரத்தம் உறைந்து காய்ந்து போயிருந்தது. ‘என்னாச்சு எனக்கு..?’ மண்டை கிறுகிறுக்க அப்படியே தலையில் கைவைத்தபடி குளியலறைத் தரையில் உட்காந்தாள். நிதானமாகச் சிந்தித்தபோது, இரவு என்ன நடந்திருக்கும் என்று அவளால் ஓரளவு ஊகிக்க முடிந்தது.

இரவு நடந்ததெல்லாம் கனவுபோலத் தெரிந்தது. அவர்கள் கொடுத்த கோக்கிலே ஏதோ கலந்திருக்க வேண்டும். அதனால்தான் சுயநினைவை இழக்கவேண்டி வந்தது என்பது அவளுக்குத் தெளிவாகப் புரிந்தது. எப்போது நினைவிழந்தோம் என்பது அவளின் ஞாபகத்திற்கு வரவில்லை.

செற்றியில் அறைகுறை மயக்கத்திலிருந்த தன்னை யாரோ அணைத்துத் தூக்கியது ஞாபகம் வந்தது. சற்று நேரத்தால் மெல்ல மெல்ல அவன் மேலே படர்ந்ததும், அந்தநேர உணர்ச்சிகளை அவளால் கட்டுப்படுத்த முடியாமற் போனதும் நினைவில் வந்து போனது.

நடுங்கும் விரல்களால் கன்னத்தைத் தடவிப்பார்த்த போது அது கனவல்ல என்பதை கன்னத்து எரிச்சல் காட்டிக் கொடுத்தது. ஆனால் கணவன் குடிபோதையில் ஆடைகூடக் களையாமல் படுக்கையறையில் அடித்துப் போட்டது போலக் கட்டிலில் தூங்குகின்றானே என்பதுதான் அவளுக்குப் புரியாத புதிராக இருந்தது. நிச்சயமாகக அவனாக இருந்திருக்க முடியாது, ஒருவேளை வந்தவர்களில் யாராவது சந்தர்ப்பம் பார்த்து..?

நினைத்துப் பார்க்கவே உடம்பெல்லாம் கூசியது. சாக்கடையில் தவறி விழுந்து விட்டது போன்ற உணர்வில் ஒரு கணம் நிலை குலைந்தாள். இப்போது என்ன செய்யலாம், யாராக இருக்கும்? சிந்தனை பலமாக ஓடியதில் பயம் பிடித்துக் கொண்டது.

இப்படியே அதிர்ந்து போயிருந்தால் எதுவுமே நடக்கப்போவதில்லை என்பதை உணர்ந்தவள் சட்டென்று எழுந்து தலை முழுகிவிட்டு குளியலறையை விட்டு வெளியே வந்தாள்.

கீழே சென்று ஆங்காங்கே கிடந்த வெற்றுப் போத்தல்களையும், பேப்பர் பிளேட்டுகளையும் பொறுக்கிக் குப்பைத் தொட்டியில் போட்டாள். இனிமேல் இப்படியான பார்ட்டி ஒன்றும் இந்த வீட்டில் வேண்டாம் என்று முடிவெடுத்துக் கொண்டாள்.

மீண்டும் மேலே வந்தவள் கணவனை எழுப்பினாள். ‘சரஸ்வதி இருக்க வேண்டிய வீட்டை நாசமாக்கிப் போட்டாயே பாவி’ என்று கணவனுக்கு முன்னால் நின்று ஆத்திரம் அடங்கும்வரை திட்டித் தீர்த்தாள்.

அவன் எதுவும் புரியாமல் நித்திரைத் தூக்கத்தில் அவளை எரிச்சலோடு பார்த்துவிட்டுத் தான் அதிகம் குடித்திருப்பதைத்தான் சுட்டிக் காட்டுகிறாள் என்ற நினைப்பில் மீண்டும் தலையணைக்குள் முகம் புதைத்துக் கொண்டான்.

இவனுக்கு இன்னமும் வெறி முறியவில்லை, இவனிடம் நடந்ததைச் சொல்வதில் பயனில்லை என்பதால், அந்த இடத்தைவிட்டு நகர்ந்தாள். சந்தேகம் பொல்லாதது என்பதால், முதல்நாள் இரவு நடந்ததைப் பற்றி அவள் அவனிடம் எதுவுமே சொல்லவில்லை.

படித்தவள், புத்திசாலி என்பதால் பெரிதாக அலட்டிக் கொள்ளாமல், கணவனிடம் காரணம் சொல்லாமலே அவசரமாக குடும்ப வைத்தியரைச் சந்திப்பதற்கு வசதியான நேரம் எது என்று கேட்டுத் தொலைபேசியில் செய்தியைப் பதிவு செய்தாள்.

நடந்ததைக் கணவன் அறிந்தால் வீட்டிலே பிரளயமே நடக்கலாம் என்பது அவளுக்குத் தெரியும். தவறு எங்கே நடந்தது, ஏன் நடந்தது என்பதை இப்போது ஆராய்வதில் பலனில்லை. நடந்தது நடந்து விட்டது. அதை ஊதிப் பெருப்பிக்க அவள் விரும்பவில்லை. காலம் தாழ்த்தாமல் நடக்க வேண்டியதில் உடனே கவனம் செலுத்த வேண்டிய நிலையில் அவள் இருந்தாள்.

ரொம்பவும் நல்லவளாய் நடந்து கொண்டு தனது எதிர்கால வாழ்க்கையில் சேற்றைப்பூச அவள் தயாராகவில்லை. தான் தவறு செய்யாவிட்டாலும், பெண் என்பதால் நடந்தது வெளியே தெரிந்தால் தன்மீது தீராப்பழி சுமத்தக் கணவனே தயங்க மாட்டான் என்பதை அனுபவ மூலம் அவள் அறிந்தே வைத்திருந்தாள். காலத்திற்கும் சூழ்நிலைக்கும் ஏற்பத் தன்னை காப்பாற்றிக் கொண்டு, இருத்தலுக்காய் வாழ்வதே இப்போதைய தேவை என்ற நிலைப்பாட்டோடு அவள் செயற்பட்டாள்.

தொலைபேசி அழைப்பு வந்தது, யாரிடம் இருந்து என்பதைப் பார்த்து ரிசீவரை எடுத்தாள்.

மறுநாள் காலை 10:00 மணிக்கு அவளுக்கான அப்பொயின்மென்ட் வைத்திருப்பதாகக் குடும்படாக்டரின் உதவியாள் அறிவித்தாள்.

‘நல்லது, நான் கட்டாயம் வருவேன்’ என்று பதில் அளித்தவள் நிம்மதிப் பெருமூச்சுடன் ரிசீவரை வைத்தாள். சிந்தனையைத் திசை திருப்ப தொலைக்காட்சியில் என்ன நடக்கிறது என்று தன் கவனத்தைச் செலுத்த முற்பட்டாள்.

பனிச்சறுக்கலால் பெருந்தெருவில் விபத்தில் அகப்பட்ட வாகனமொன்றை, இழுவை வண்டி ஒன்று இழுத்துச் செல்வதைத் தொலைக் காட்சியில் காட்டி, வாகன ஓட்டிகளை எச்சரித்துக் கொண்டிருந்தனர்.

‘வாகன ஓட்டிகளுக்கு முக்கியமான எச்சரிக்கை, பனிக்சறுக்கல் அதிகமாக இருப்பதால் விபத்துக்கள் ஏற்படலாம். உங்கள் வண்டிகளை ஏனைய வண்டிகளுக்கு இடம் விட்டு வீதியில் கவனமாகவும், பாதுகாப்பாகவும் செலுத்தவும். உங்களின் எதிர்காலம் மட்டுமல்ல, உங்கள் குடும்பத்தின் எதிர்காலத்தையும் கவனத்தில் கொள்ளவும்.’

எதுவுமே நடக்காதது போல, யாரோ செய்த தவறுக்கு நான் ஏன் அலட்டிக் கொள்ள வேண்டும் என்ற மன நிலையோடு, அவள் டாக்டரிடம் செல்வதற்கான நேரத்தைக் குறித்து வைத்துவிட்டு, சின்னத்திரை நாடகத்தை ரசித்துப் பார்த்தாள்.