ஊருக்கு உபதேசம்

0
கதையாசிரியர்:
கதைத்தொகுப்பு: குடும்பம்
கதைப்பதிவு: October 28, 2024
பார்வையிட்டோர்: 1,000 
 
 

“அம்மா, நான் வந்துட்டேன். பாத்திரமெல்லாம் போடறீங்களா”, கொல்லைப்புற கதவுப்பக்கம் இருந்து குரல் கொடுத்தாள் வடிவு.

“வா வடிவு, இன்னைக்கு அய்யாவோட, அம்மாவுக்கும் அப்பாவுக்கும் படையல் போடற நாள். அதுனால வேல இன்னும் முடியல. சமையலை முடிச்சு இப்போதான் கூடம் எல்லாம் துடைச்சு முடிச்சேன். ஒரு பத்து நிமிஷம் வெயிட் பண்ணு. நான் வேலை முடிச்சுட்டு உனக்கு பாத்திரத்தை போடறேன்.”, அவசர அவசரமாக வடிவுக்கு பதில் கூறிக்கொண்டே வேலையை பார்க்க ஓடினாள் மங்கை.

ஐயோ, அம்மா என்ற மங்கையின் அலறல் கேட்டு கூடத்திற்கு ஓடி வந்தாள் வடிவு. அங்கு கூடத்தில் தண்ணீர் காயாததால் அதில் வழுக்கி விழுந்து இருந்தாள் மங்கை.

“என்னாங்கம்மா, பாத்து வர கூடாதா. இப்படி விழுந்துடீங்களே”.

மங்கையை தூக்கி பக்கத்தில் இருந்த சோபாவில் உட்கார வைத்தவாறே கேட்டாள் வடிவு.

“இல்ல வடிவு, ஏற்கனவே மணி ஆகிடுச்சு. இன்னும் நான் இந்த வேலை முடிச்சுட்டு சமையல் வேலை பாக்கி முடிச்சு, அய்யா குளிச்சுட்டு வரதுக்குள்ள படையலுக்கு எல்லாம் எடுத்து வைக்கணும். அந்த அவசரம்தான்”. விங்கிய காலை தேய்த்தபடியே கூறினாள் மங்கை.

“என்ன இங்க சத்தம், ஏய் நீ நடு கூடத்துல என்ன பண்ற. மொதல்ல வெளில போ”, கத்தினார் அப்பொழுதுதான் குளித்து விட்டு வந்த கண்ணன்.

“இல்லீங்கய்யா, நான் பின்னாடிதான் இருந்தேன். அம்மா விழுந்துட்டாங்க. அதுதான் தூக்க்கலாம்ன்னு…”

வடிவு பேசி கொண்டிருக்கும்போதே நடுவில் கை காட்டி நிறுத்தி “எல்லாம் நாங்க பாத்துக்கறோம், நீ மொதல்ல கிளம்பு”, என்று அவளை துரத்தினான் கண்ணன்.

‘இந்தாள்கிட்ட இப்படி நாய் பொழப்பு பொழைக்குதே இந்தம்மா’ என்று மங்கையை பற்றி வருந்தியபடியே கிளம்பினாள் வடிவு.

“ஏண்டி, உனக்கு கொஞ்சமாச்சும் அறிவு இருக்கா. யார் யாரை வீட்டுக்குள்ள விடணும்ன்னு இல்ல. அதுவும் இன்னிக்கு என்ன நாள். எத்தன சுத்த பத்தமா இருக்கணும். இவங்கள எல்லாம் வீட்டுக்குள்ள விடாதன்னு எத்தனை வாட்டி சொல்லி இருக்கேன். ஏன் உன்னால வீடு மொழுகி சமையல் செய்ய முடியாதா, என்ன நடந்ததென்றே தெரியாமல் பொரிந்து தள்ளினான். கண்ணன்.

“அய்யயோ இல்லீங்க. அவ எனக்கு உதவி செய்ய வரலைங்க. நான் கீழ விழுந்துட்டதால தூக்கதான் வந்தா”, வலியால் முனகியபடியே சொன்னாள் மங்கை.

“ஆமா, கீழ விழுந்துட்ட. என்ன காலா உடைஞ்சு போச்சு. இல்லை இல்ல. பாரு அவ உள்ள வந்ததால எல்லா சுத்தமும் போச்சு. இப்படியே காலை பார்த்துட்டு உக்காராம எந்திருச்சு வீட்டை மறுபடி தொடைச்சுட்டு படையலுக்கு எல்லாத்தையும் எடுத்து வைய்யி”, கத்தியபடியே சென்றான் கண்ணன்.

‘வடிவு நீ என்னை தூக்காமையே இருந்து இருக்கலாம். இப்போ பாரு ஒண்ணுக்கு ரெண்டா வேலை’ மனதுக்குள் புலம்பியபடியே கணவன் ஏவிய வேலையை செய்ய கிளம்பினாள் மங்கை.

“உன்னால பாரு எனக்கு late ஆகிடுச்சு. இப்போ சாப்பிட நேரம் இல்ல. அந்த பாயசத்தை மட்டும் கொடு. நான் மத்யானமா lunch hourல வீட்டுக்கு வந்து சாப்பிடறேன்”.

பாயசத்தை குடித்து முடித்து கண்ணன் வேலைக்கு கிளம்பியபின் ஆசுவாச பெருமூச்சுடன் சோபாவில் சாய்ந்தாள் மங்கை.

“அம்மா, இப்போ எப்படி இருக்கு”, வாசல் கதவு பக்கம் இருந்து சத்தம் வந்தது…

“ஐயோ வடிவு, இப்போதான் அய்யா கிளம்பினார். நானே அப்பாடான்னு உக்கார்ந்தேன். திரும்பி உன்னை பார்த்தாருன்னா அவ்வளவுதான். என்னை இன்னிக்கு பூரா வீடு தொடைக்க விட்டுடுவாரு. உனக்கு புண்ணியமா போகுது. மொதல்ல கிளம்பு நீ.”

*அட இன்னமா நீ. படிச்சா புள்ளதானே. திருப்பி பேசறது. நாங்க படிக்காத ஜனங்களே என்கூட்டுகாரங்களை கேள்வி கேக்கறோம். நீ என்னடான்னா இப்படி பயந்து சாவரே. சரி சரி பயப்படாதே. அய்யா தெருமொனை தாண்டினதும்தான் வந்தேன். இனிமே சப்பட்டுக்குதானே வருவாரு. கவலை படாம இரு. நான் எல்லா வேலையும் பாத்துக்கறேன். டாக்டராண்ட வரியா. நான் இட்டுகினு போறேன்”.

“வேணாம் வடிவு லேசாதான் விங்கி இருக்கு. தைலம் தேய்ச்சா சரியா போய்டும். நீ காபி குடிச்சுட்டு எனக்கும் கொண்டு வந்து கொடு.”

“அம்மா அய்யா உங்கூட்டு கூடத்துக்கு வந்ததுக்கே குதிச்சாரு. இதுல நான் தெனமும் அவரு போனதுக்கப்புறமா உங்க சமையலறை வரைக்கும் வரது தெரிஞ்சுது அவ்வளவுதான்”. கலாட்டா செய்தபடியே காபி போட போனாள் வடிவு-

“அடப்போ வடிவு, இந்த மாதிரி ஆளுங்களை எல்லாம் இப்படித்தான் ஏமாத்தணும். சொல்லி எல்லாம் புரிய வைக்க முடியாது”

“கரீட்டா சொல்லிட்ட நீ”, என்று சிரித்தபடியே காபியை கொடுத்தாள் வடிவு.

“வணக்கம் அய்யா”, மாணவர்களின் வணக்கத்துடன் உள்ளே நுழைந்தார் கண்ணன்.

“வணக்கம் மாணவர்களே, இன்றைக்கு நாம் முண்டாசு கவிஞன் பாரதியின் கவிதை ஒன்றைப்பற்றி படிக்க போகின்றோம். எல்லாரும் கவனமா கேளுங்க”

“ஜாதிகள் இல்லையடி பாப்பா,
குலத் தாழ்ச்சி உயர்ச்சி சொல்லல் பாவம்
நீதி உயர்ந்த மதி கல்வி அன்பு
நிறைய உடையவர்கள் மேலோர் பாப்பா “

இதுக்கு என்ன அர்த்தம்ன்னா யாரையும், இவங்க உயர்ந்தவங்க, இவங்க தாழ்வானவங்க அப்படின்னு தரம் பிரிக்க கூடாது. எல்லாரையும் நமக்கு சமமா நடத்தி பழகணும். கீழ் மட்டத்துல இருக்கறவங்களையும் நம்ம சொந்த சகோதர சகோதரிகளா நினைத்து பழகணும். என்ன பசங்களா ஆசிரியர் சொல்றதை கேட்டு அப்படியே நடந்தீங்கன்னா வாழ்கையில எல்லா உயரங்களையும் அடையலாம்.” கண்ணன் மாணவர்களுக்கு அறவுரை கூற ஆரம்பித்தார்.

கண்ணனை போன்றவர்களை பார்த்துதான்

உள்ளொன்று வைத்து புறமொன்று பேசுவோர்
உறவு கலவாமை வேண்டும்

என்று பெரியவர்கள் சொன்னார்கள் போல இருக்கு.

– 2013

Leave a Reply

Your email address will not be published. Required fields are marked *

* Copy This Password *

* Type Or Paste Password Here *