இறுதிப் பயணம்

”பத்ரி! நான் பரதன் பேசறேண்டா..கையில் இருந்த ஓரளவு பணத்தை சென்னையில் ஒரு முதியோர் இல்லத்துக்கு அனுப்பிவிட்டேன். என் குடும்பத்து முதியோர்களை நான் மதிக்கத்தவறியதற்கு  ஏதோ கால்பங்கு ப்ராயச்சித்தம் செய்திருக்கிறேன். கடமை முடித்தால் காசிக்குப்பயணம் என்பார்கள். அதான்  கிளம்பிவந்திட்டேன்..”

வாரணாசியிலிருந்து நண்பன் பத்ரிக்கு போனில் விஷயத்தை தெரிவித்தான் பரதன்.

“அடப்பாவி பரதா… பைபாஸ் பண்ணனும் உடனே உனக்குன்னு டாக்டர் சொல்லி இருக்கார். என்னடா நீ பாட்டுக்கு ஒரு வார்த்தை எனக்கு முன்கூட்டி சொல்லாம நான் ஊரில் இல்லாத சமயத்தில் கிளம்பிட்டே அதுவும் காசிக்குப் போயிருக்கிறாய்?” என்று பதறினான் பத்ரி.

”முன்னாடியே சொன்னால் நீ போகவிடமாட்டியே அதான் .. …” என்றான் பரதன்.

”ஹார்ட் ப்ராப்ளம்டா உனக்கு.. உடனே பைபாஸ் பண்ணியாகணும்..இந்த நிலையில் காசிக்குப்போகலாமா? பைபாஸ் செய்யணும் உடனே கிளம்பிவாப்பா”

”அதைப்பண்ணி உயிரோட இருந்து என்ன செய்யணும்? ஆச்சு 59 வயசு. …கட்டினபொண்டாட்டி கல்யாணமான ரெண்டே வருஷத்தில் என்னைவிட்டு எவனோடயோ ஓடிப்போயிட்டா. அப்பவே இதயம் வெடிச்சி செத்துருக்கணும்.. ”

”பரதா…. உன் முடிவை மாத்து உடனே டில்லிக்கு கிளம்பி வா..”

”பத்ரி இனி எனக்கு அங்கே ஒண்ணுமில்லடா..  எல்லாத்தியும் உதறிட்டு வந்திட்டேன். அற்றது பற்றெனில் உற்றது வீடு..நம்மாழ்வார் சொல்றாரே..அதர்மம் செய்தபலன் அனுபவிக்கிறேன்.. இதயத்தில் நல்லெண்ணம் இருந்திருந்தா எனக்கு இதயவியாதி வந்திருக்குமா?”

”இப்போ உனக்கு ஆபரேஷன் முக்கியம் வேதாந்தம் பேசாதே?”

”மரணம் நெருங்கப்போறது தெரிஞ்சிதான் நான் ஒருமுடிவோட வடக்கே வந்துட்டேன்.. எண்ணி பதினைஞ்சி நாளில் நான் செத்துபோய்டுவேன்னு மனசு சொன்னதும் கிளம்பி வந்துட்டேன்..ஆச்சு இன்னிக்கு 13ம் நாள்”

”ஐயோ நீ சாகக்கூடாதுப்பா … உன்னை நான் காப்பாத்தணும் இப்போவே நான் காசிக்கு புறப்பட்டுவரேன் ஆமா நீ எங்க தங்கி இருக்கே?”

பரதன் பதில் சொல்லாமல் போனை ஆஃப் செய்துவிட்டான்.

பரதன்! அவன் அப்பாவிற்கு ராமாயணத்தில் இருந்த பற்று காரணமாய் தன் பெரிய பையனுக்கு ராமனின் பெயரையும் அவனுக்குப்பின் பத்துவருஷம் கழித்துப்பிறந்த பிள்ளைக்கு பரதன் என்றும்பெயர் வைத்தார். ராமன் மூத்த அண்ணன் என்பதைவிட பரதனுக்கு தகப்பனார் ஸ்தானத்தில் இருந்து சிறுவயதிலிருந்தே நல்லதைச்சொல்லி வளர்த்தவர்.

அண்ணன் ராமனிடம் பெருமதிப்பு வைத்திருந்த பரதன் கல்யாணத்துக்குப்பிறகு மனைவி ஆனந்தியின் துர்போதனையில் மாறிபோனான். கூட்டுக்குடித்தனம் தனிக்குடித்தனமானது. அந்த அதிர்ச்சியில் அவன்அம்மா காலமாகிவிட்டாள்.

கூட்டுகுடும்பமாய் இருந்த வீட்டின் நடுவில் சுவர் எழுப்பி அண்ணனுக்கு சிறுபோர்ஷன் அளித்து பெரும்பகுதியில் மனைவியோடு ஆக்கிரமித்துக்கொண்டான்.

“இது தப்பு” என்று  நெஞ்சு பொறுக்காமல் கத்தும்போதே ரத்தக்கொதிப்பு அதிகமாகி அவன் அப்பா கருணாமூர்த்திக்கு பக்கவாதம் வந்து கையும் காலும் விளங்காமல்போய்விட்டது .

அதனால் தனக்கு எந்தபாதிப்பும் இல்லை என்பதுபோல் மனைவிஆனந்தியுடன் உல்லாசமாய் ஊர் சுற்றினான் பரதன்.

வீட்டைத்தவிர  ஜாயிண்ட் அக்கவுண்டில் இருந்த  பாங்க் பணம் , மாமியார் நகை என்று அனைத்தையும் சுருட்டிகொண்டு ஆனந்தியும் வேறு ஒருவனோடு ஒருநாள் ஓடிப்போனாள். அந்தக் கோபம் பரதனை மிருகமாக்கிவிட்டது. அப்பா அம்மா அண்ணன் குடும்பம் என எல்லோரிடமும் எரிந்து விழ ஆரம்பித்தான்.

மகள் கல்யாணத்துக்காக வீட்டை விற்கலாம் என ராமன் முடிவெடுத்தபோது வானத்துக்கும் பூமிக்குமாய் கத்தினான் பரதன். ”உங்களுக்கென்ன பொண் இருக்கிறா கடைசி காலத்துல  உங்களயையும் அண்ணியையும் கவனிச்சிப்பா..எனக்கு யார் இருக்கா, கட்டினவளும் ஓடிப்போயிட்டா எனக்கு கடைசி காலத்துல தங்க ஒரு இடம் வேணும். வீட்டை விற்கக்கூடாது..” என்றான்.

கருணாமூர்த்தி தனது சுய சம்பாத்தியத்தில் கட்டிய வீடு ஆகவே பரதனிடம் கேட்காமல் வீட்டை விற்றுவிட்டார். பேத்தி கல்யாணத்துக்கு பெரிய மகனுக்கு உதவும் என்று அவர் நினைத்தார். ஆனாலும் வீடு விற்ற பணத்தை  இரண்டு மகன்களுக்குமாய் பிரித்துப் பணத்தைக் கொடுத்தார்.

அதில் வந்த ஆத்திரத்தில் அப்பாவையும் அண்ணனையும் திட்டித்தீர்த்தவன் அண்ணன் மகள் கல்யாணத்துக்குப் போகவில்லை. அண்ணன் குடும்பத்துடன் உறவையே முறித்துக்கொண்டு ஒதுங்கிப்போனான். தன்னை படிக்கவைத்து வளர்த்து ஆளாக்கிய அண்ணனையும் அண்ணியையும் பார்க்கத்தோன்றவே இல்லை. அப்பாவின் மரணத்தகவல் கிடைத்தும் போகவில்லை. அன்று தலைக்குக்கூட குளிக்கவில்லை.

அப்படி ஒரு குரோதம் பொங்கியபடியே இருந்தது.

வருடங்கள் ஓடிவிட்டன.

கையிலிருந்த பணத்தில் பரதன் ஏதோ பிசினஸ் என்று  சென்னையிலிருந்து டில்லி சென்று மலையாளத் தோழன் ஒருவனோடு கூட்டுசேர்ந்து அனைத்தையும் இழந்தான்.

டில்லியில் பரதன் குடியிருந்த வீட்டுக்கு அடுத்த விட்டிலிருந்த பத்ரி, பரதனிடம் நெருங்கிப்பழகி விரைவில் நண்பனானவன்.அவனிடம் தன் கடந்தகாலத்தை ஒருமுறை பரதன் சொல்லி வருத்தப்பட்டிருக்கிறான்.  வாழ்க்கையில் ஒவ்வொரு துன்பமும் சோகமும் நல்ல பாடத்தைக்கற்றுத்தரவே செய்கிறது என்பதை பரதனுடன் சிலகாலம் பழகியதிலேயே புரிந்துகொண்டதால் பரதனின் மீது பத்ரிக்கு அனுதாபம் பெருகியது.

அப்போதுதான்  பரதனுக்கு மாரடைப்பு வந்தது.. வியர்ந்து நெஞ்சைப் பிடித்துக் கொண்டு விழுந்தவனை பத்ரி உடனேயே டாக்டரிடம் அழைத்து போய் காண்பித்தான். இதயத்தில் ஏற்பட்டுள்ள அடைப்புகள் அவனது அபாய நிலையை தெரிவித்தன. விரைவில் பைபாஸ் ஆபரேஷன் செய்தாகவேண்டும் என டாக்டர் கூறியபோது தலையாட்டினான் பரதன். பத்ரிக்கு அந்த சமயம் ஆபீஸ் வேலைகாரணமாய் பெங்களூர் போகவேண்டிவந்துவிட்டது.புறப்படும்போதே பரதனிடம் உடனே ஆபரேஷன் செய்துகொள்ளச்சொல்லிவிட்டு தன் மனைவி மகனிடமும் அவனுக்கு வேண்டிய உதவிகள் செய்யும்படி சொல்லித்தான் போனான்.  ஆனால் தான் அவசரமாய் வெளியூர் போகவேண்டி இருப்பதாய் பத்ரி குடும்பத்திடம் சொல்லிவிட்டு அவன் காசிக்குப்போய்விட்ட விஷயம்  இப்போது தெரிந்ததும் பத்ரிக்கு ஆற்றாமையாய் வந்தது.

பரதன். பிடிவாதக்காரன் என்றும் நன்றாகவே தெரியும்.

ஆனாலும் பத்ரிக்கு மனசுகேட்கவில்லை..  அவனும் காசிக்குப்புறப்பட தீர்மானித்துவிட்டான். டில்லியிலிருந்து வாரணாசி ஒன்றும் அதிக தொலைவு இல்ல. வாரணாசிக்குப்போய் எப்படியாவது அவனைக் கண்டுபிடித்து டில்லிக்கு அழைத்துவந்து சர்ஜரி செய்தாகவேண்டும் என்று கவலைப்பட்டான்.

காசிக்கு வந்த பத்ரி ஹரிச்சந்திராகாட் பகுதியில் ஹோட்டல் அறை எடுத்துக்கொண்டான். நேரம் தாழ்த்தாமல் அறையினின்றும் வெளியே வந்தவன் பரதனின் போட்டோவைக்காட்டி போகிற வருகிறவர்களிடம் விஜாரித்துப்பார்த்தான் யாரும் பார்த்ததாய் சொல்லவில்லை.

பரதனுக்கு திரும்பத்திரும்பபோன் செய்தும் அது ஸ்விச்டு ஆஃப் என்றே வந்தது. . ஒருவாரத்தில் இதய அறுவை சிகிச்சை செய்தாகவேண்டிய நிலையில் இப்படி அவன் அலட்சியமாய் இருப்பதில் பரதனுக்கு அவன் மீது கோபம் கூட வந்தது.

டில்லியில் பலவருடங்களாய் இருந்தாலும் காசிக்கு வந்ததில்லை.   பரதன் எங்காவது தென்படுகிறானா என்கிற எண்ணத்துடன் நகரை சுற்றிப்பார்க்ககிளம்பினான்.

காசி! காசி என்றாலே ஒளி என்று அர்த்தம்.. கௌதம புத்தர் ஞானம் பெற்றபின் காசியில் தான் தன் உபதேசத்தை தொடங்கினார் என்றும், சமணத்தைச் சேர்ந்த மகாவீரரின் முன்னோடியான தீர்த்தங்கரர் காசியில் அவதரித்தவர் என்றும் சொல்லப்படுவதால் பெளத்ததை பின்பற்றுபவர்களுக்கு சமணர்களுக்கும்கூட காசி நகரமும் கங்கை நதியும் புனிதத் தலமாக ஆன்மிக பயணம் வருகின்றனர்.

ஒரு எண்பது வயது மதிக்கத்தக்க முதியவர் விஸ்வநாதர் சந்நிதிக்கு செல்லும் சின்ன சந்துமுனையில் பத்ரியைப்பார்த்ததும்,மூக்குக்கண்ணாடியை விரல்களால் தூக்கிவைத்தபடி,”நீங்க தமிழரா முதல் தடவையா இங்கே வரீங்களா?” என்று கேட்டார்.

மடித்துக்கட்டிய எட்டுமுழ வேஷ்டியும், வலதுகையில் பிடித்திருந்த போத்தீஸ் தமிழ் எழுத்துக்கள்கொண்ட கட்டைப்பையும், நெற்றி நிறைய காணப்பட்ட விபூதியும் அவரை தமிழ்க்காரர் என சத்தியம் செய்தன.

”ஆமாம் தமிழன் தான்..காசிக்கு முதல் முறையாக வரேன்” என்றவன் பரதனைப் பற்றி அவன் படத்தைக்காண்பித்துக்  கேட்கலாம் என்பதற்குள் அந்த சந்தில் முட்டாமல் கடந்த மாடுகளுக்கு வழிவிட்டபடி நடந்தபடியே பேச ஆரம்பித்தார்.

”காசியாத்திரை  வாய்க்கிறதும் விஸ்வனாதன் மனசு வைத்தால் தான் நடக்கும்.. இது வடக்கையும் தெற்கையும் இணைக்கும் அற்புதமான யாத்திரை. வடக்கில் இருப்பவர்களுக்கு ராமேஸ்வரம் யாத்திரை என்றால், தெற்கில் இருப்பவர்களுக்குக் காசி யாத்திரை. காசி யாத்திரை மேற்கொள்வதற்கு சில நடைமுறைகள் இருக்கின்றன.காசியாத்திரை செல்ல வேண்டும் என நினைப்பவர்கள், காசிக்கு மட்டும் செல்வதால் யாத்திரை நிறைவு பெற்றுவிடாது. காசிக்குச் செல்ல நினைப்பவர்கள் முதலில் செல்ல வேண்டிய புனிதத் தலம் ராமேஸ்வரம். …” என்று  அரைமணிக்கு நீளப்பேசிவிட்டு பத்ரியின் முகத்தைப் பார்த்தார் பத்ரிக்கு அப்போதே நீண்ட யாத்திரை போய் வந்த மாதிரி ஆயாசமாய் இருந்தது. எந்தவித உணர்ச்சியும் காட்டாமல் ”அப்படியா நன்றி ”என்று மட்டும் சொல்லி விட்டு விருட்டென நடையைக் கட்டினான்.

பரதனின் போட்டோவைக்காட்டி விவரம் கேட்டால் இன்னும் அரைமணிக்கு ப்ரசங்கம் செய்வாரோ என்ற அச்சம் அவனை அங்கிருந்து நகரவைத்தது. கூட்ட நெரிசலில் நாள்முழுவதும் பரதனைத்தேடி காசிக்குள் போகாத இடமில்லை. உயிரோடு இருக்கிறானோ இல்லையோ என்றுகூட எண்ணம் வந்துவிட ஹோட்டல் அறையினின்றும் வெளியே வந்தவன் கடைசியாய் மறுபடி பைரவரை தரிசிக்கக்கிளம்பினான்.

சூரியன் அஸ்தமனநேரம் நெருங்கிக்கொண்டிருந்தது.. ‘அரிச்சந்திரா காட்’ இருக்கும் படித்துறை அமைதியாக இருந்தது. நேரே நடந்து மணிகர்ணிகா காட் வந்தடைந்தான். எரிந்த சிதையிலிருந்து சூடான வாயூ வெளியாகியபடி இருந்தது. கொழுத்த ஆடு ஒன்று கேட்பாரற்று படித்துறையில் இளைப்பாறிக்கொண்டிருந்தது. மூன்று எருமைமாடுகளை ஒருவர் படித்துறை வழியாக ஓட்டிச் சென்றார். ‘ராம், ராம்’ என சத்தம் வந்த திசையை பார்த்தான்.

நால்வர் பிரேதத்தை தூக்கிவர குடுமி வைத்த ஒருவர் முன் நடந்துவந்து. பிரேதத்தை அப்படியே கங்கை நதியில் முக்கி எடுத்து, மந்திர உச்சாடனம் செய்து சிதை மூட்டப்படும் இடத்தில் வைத்து அவசர அவசரமாக தீ மூட்டி, திரும்பி பார்க்காமல் கிளம்பி செல்றார்கள். எதை வைத்து நெருப்பு மூட்டுகிறார்கள் என தெரியவில்லை. கொழுந்துவிட்டு எரிகிறது நெருப்பு. மரித்தவர் நல்ல உயரமானவராக இருக்க வேண்டும். அவரின் கால் அடங்கமாட்டாமல் வெளியில் நீட்டிக்கொண்டிருந்தது. வெள்ளை துணியில் அதை போர்த்தி மறைத்தார்கள். வெந்து தணிந்தது உடல்.பிணங்களை கங்கை நதியில் யாரும் தூக்கி எறியவில்லை. அல்லது வெந்த மிச்சமீதியை எறியவில்லை. அதற்கு அரசு தடைவிதித்திருப்பதுதான் காரணம் என்று காசி பற்றிய ஒரு செய்தியில் படித்தது நினைவுக்கு வந்தது.

சோர்ந்து போய் மீண்டும் ஹோட்டலுக்குத் திரும்பும் போது ஹோட்டல் லாபியில் இருவர் தமிழில் பேசிக்கொண்டிருந்தது காதில் விழ ஆரம்பித்தது. பத்ரி, லாபியில் போடப்பட்டிருந்த சோபாவில் அமர்ந்துகொண்டான். அவர்கள் பேசிமுடித்ததும் பரதனைப் பற்றி விஜாரிக்கலாமோ என்றும் தோன்றியது.

கையில் வீடியோகாமிராவுடன் கட்டம் போட்ட சட்டையும் ஜீன்ஸ்பாண்டுமாய் பேசிக்கொண்டு இருந்த முப்பது வயது இளைஞன் தொடர்ந்தான். ”அதாவது ஸார்..காசியில் இறந்தால் முக்தி, மோட்சம் என்று இந்து மதத்தினர்க்கு ஆழ்ந்த நம்பிக்கை. பல வயதானவர்கள் தங்கள் அந்திம காலத்தை அங்கே கழிக்க பெரும் ஆவல் உண்டு.இது போன்ற எண்ணம் உள்ளவர்களுக்கென்றே தங்குவதற்கு காசியில் சில இடங்கள் உண்டு. அதில் ஒன்றுதான் “கேஷவ்லால் முக்தி பவன்”. அங்கே ஒரு விசித்திரமான நிபந்தனைகள் உண்டு. 15 நாட்களுக்குதான் தங்க அனுமதிப்பார்கள். அதற்குள் இறப்பு இல்லை என்றால் அறையை காலி செய்து விட வேண்டும்..நான் முதலில் இந்த விஷயத்தை கேள்விப்பட்டவுடன் ஆச்சரியமாகவும், ஆர்வமாகவும் இருந்தது. அங்கே வந்து தங்குபவர்கள் எந்த மனநிலையில் வருகிறார்கள்? அவர்கள் விரும்பியபடி மன நிறைவோடு தங்கள் பயணத்தை முடித்து கொள்கிறார்களா? என்ற அறிய ஆவல் ஏற்பட்டது இப்படி ஒரு இடம் காசியில் இருப்பதைக் கேள்விப்பட்டு அதுக்குத்தான் வந்தேன்…மீடியாவைச் சேர்ந்தவன் என்று சொல்லி அங்கு போகவும் சிலரோடு பேட்டி எடுக்கவும் அனுமதியும் வாங்கிட்டேன். இரண்டு நாள் தங்கி அங்கு இருக்கிற எல்லோரையும் பேட்டி எடுக்கவும் எண்ணம் இருக்கிறது” என்று முடித்தான்.

“எனக்கும் வியப்பா இருக்கு தம்பி, நானும். எங்கப்பாவுக்கு கயாவில் தான் வருஷா வருஷம் திதி செய்துவிட்டு .அப்படியே பெங்களூர் திரும்பிவிடுவதுவழக்கம்.. எப்போதோ அப்பா உயிரோடு இருக்கிறபோது அவர் ஆசைப்பட்டதால் கங்கையில் ஸ்னானம் செய்ய ஒரு தீபாவளிக்கு வந்ததுதான்.. அப்புறம் இப்போதுதான் காசிக்கு வந்திருக்கிறேன் ஆனாலும் அழகான மாற்றங்களுடன் ரம்யமான காசிக்கும் வந்து விஸ்வநாதரையும் அன்னபூரணியையும் தரிசிக்க வாய்ப்புவந்தது. ஹிந்தியே தெரியாத எனக்கு காசியில் இந்த ஹோட்டலில் எதிர்பாராமல் மீடியா மனிதரான  உங்கஅறிமுகம் கிடைச்சதும் உங்களோடுஇன்னிக்கு பல இடங்களை பார்த்ததும்  சந்தோஷமா இருக்கு…” என்றார் அவன் அருகில் இருந்த சற்றே வயதான அந்த மனிதர். கதர் சட்டையும் எட்டுமுழவேஷ்டியும் கட்டிக்கொண்டு நெற்றி நிறைய விபூதியுடன் இருந்தார். கண்களில் நேசம் வழிந்தது அவர்குரலில்தான் எத்தனைப்பிரியம் ! ஒரு சிலர் பேச்சைக்கேட்டால் மனம் அப்ப்டியே பஞ்சுபோலாகிறது’ என பத்ரி நினைத்துக்கொண்டபடி அவரை ஆரவமாய்ப்பார்க்க ஆரம்பித்தான்..

“இந்த கேஷவ்லால் முக்தி பவன் என்கிற இடத்தையும் பார்த்திட்டுபோயிடலாமே அங்கிள்..வாங்க என்கூட..உங்க ரயில் ராத்திரி 11மணிக்குத்தானே! மணி இப்பதான் ஆறு ஆகுது.. அந்த இடம் இங்கேருந்து மூணுகிலோமீட்டருக்குள்தான் போய்ட்டுவந்துடலாம்”

பத்ரி சட்டென சோபாவினின்றும் எழுந்தவன் அவர்களை நோக்கி நடந்தான்.. தன்னை சுருக்கமாய் அறிமுகப்படுத்திக்கொண்டவன்,” எனக்கு என் நண்பன் ஒருவனை கண்டுபிடித்தாகணும் ஒருவேளை அவன் அங்கு இருக்கலாமோ என்று தோன்றுவதால் நானும் உங்களோடு வரலாமா அந்த இடத்துக்கு? அதில் ஏதும் தொந்தரவு என்றால் தயவு செய்து வற்புறுத்தமாட்டேன்” என்று  கெஞ்சல்கலந்த குரலில் ஆர்வமுடன் கேட்டான்.

இளைஞன் சிரித்தபடி தலையாட்டினான்.

மூவருமாய் காரில் போகும்போது அந்த மீடியா இளைஞன் தன் பெயர் சேகர் என்றான் பத்ரியும் சுருக்கமாய் தன்னை அறிமுகப்படுத்திக்கொண்டான். .சேகர் சொன்ன விவரத்திலிருந்து அந்த கேஷவ் லால்பவனின் மேனேஜர் கேஷவ்லால். 30வருடங்களாக அங்கே பணிபுரிகிறார் என்பதும்சுமார் 12,000 க்கும் மேற்பட்ட இறப்புகளை பார்த்திருக்கிறார் என்பதும் தெரியவந்தது.

முப்பது அறைகள் கொண்ட விடுதிபோலிருந்த அந்தக்கட்டிடத்தின் வாசலில் கார் நின்றதும் மூவரும் இறங்கிக்கொண்டனர். சேகர் முன்கூட்டியே மானேஜரிடம் பேசி அனுமதிவாங்கி இருந்ததால் அவர்  வாசலுக்கு வந்து ஆங்கிலத்தில் வரவேற்றார். உள்ளே தன் அறையில் அமரவைத்தவரிடம் சேகர் ,பத்ரியையும் அந்த முதியவரையும் அறிமுகப்படுத்தினான்.,

”வாழும் போதே அவ்வப்போது வரும் பிரச்னைகளை சரி செய்து விட வேண்டும். குடும்பத்துடன், உறவுகளுடன், மற்றவர்களுடன்அதை விட்டு விட்டு இந்த முக்தி பவன் வரும் வரை அதாவதுஇறுதிக் காலம் வரும் வரை வாழ்நாள் எல்லாம் அதை சுமந்து கொண்டு மனதளவில் அடிபட்ட காயங்களோடு இங்குகடைசி நேரத்தில் அடைக்கலம் ஆகிறார்கள்.செய்த தவறுக்கு வருந்துகிறார்கள். சரி செய்து கொள்ள அந்திம காலத்தில் முயற்சி செய்கிறார்கள். அவதிப்படுகிறார்கள்… ” என்றார் கேஷவ்லால்.. பேச்சில் ஹிந்தியும் ஆங்கிலமும் கலந்துவந்தது..

“ஸார்..நாங்க  இங்கு சிலபேரை நேரில் பார்த்து பேசலாமா?”என்று சேகர் கேட்டான்.

“முன்னமே என்னிடம் போனில் பேசி அனுமதி வாங்கி விட்டீர்கள் அதனால் கண்டிப்பா பார்க்கலாம்.. பத்து நிமிஷம் காத்திருங்கள்.. எல்லோருக்கும் இப்போ டின்னர் டைம்… மரணத்தறுவாயில் இருந்தாலும் கடைசிவரை உடலை அதன் இயல்பின்படி நடக்கவிடவேண்டும் என்பது என்கொள்கை. 15நாட்களூக்கு இருக்க இடம் உண்ண உணவுக்கும் சேர்த்துத்தான் பணம் கட்டி இருக்கிறார்கள்.ஆகவே என் பணி அவர்களை பட்டினிபோடாமல் வயிற்றை கவனிப்பது. அன்னபூரணி ஆட்சி செய்கிற இடம் அல்லவா இது?”

பத்ரி ஷர்ட்பாக்கேட்டிலிருந்து பரதனின் படத்தை எடுத்து அவரிடம் விஜாரிக்க நினைத்தபோதே அங்கே கூடத்தில் பரதன் ப்ரசன்னமானான்.தாடியும் மீசையுமாய் இருந்தாலும் அவனைப்பார்த்தமாத்திரத்தில் பத்ரிக்கு அடையாளம் தெரிந்துவிட்டது.

“பரதா ஆ ஆ “ என்று கூவிக்கொண்டு அவன் அருகில்போய்விட்டான்.

”ப..பத் பத்ரீ..?” திகைப்புடன் பரதனும் பத்ரியைப் பார்த்தான்.

சேகருக்கும் அவனுடன் வந்தமுதியவருக்கும் ஒன்றும் புரியவில்லை. குழப்பமாய் இருவரையும் மாறிமாறிப்பார்க்கவும் பத்ரி சேகரிடம் ஓடிவந்தான்

“ரொம்ப தாங்க்ஸ் சேகர். நான் தேடிவந்தது இவனைத்தான்.. காலையிலிருந்து காசி முழுக்க சுற்றினதும் இவனுக்குத்தான் என்னை காசி தெய்வங்கள் கைவிடவில்லை…. “ என்று நெகிழ்ச்சியுடன் சொல்லிவிட்டு மறுபடி பரதனை நெருங்கி அணைத்துக்கொண்டான்.

“பரதா… பரதா…நீ சாகவேண்டாம்டா பைபாஸ் ஆபரேஷன் செய்தாகனூம் உனக்கு..அதுக்குத்தான் உன்னைக்கூட்டிப்போகவந்தேன்” என்றான் நா தழுதழுக்க.

”இல்லடா நான் சாகவும் முடியாது போல இருக்கு.. முட்டாள் தனமா என் அண்ணன் ராமனோட பழிச் சண்டை போட்டுக் கொண்டு வீட்டின் குறுக்கே சுவர் கட்டி அப்பா அம்மான்னு எல்லோரையும் வருத்தப்படச் செய்தேன்.அண்ணன் பொண்ணு கல்யாணத்துக்குக்கூட போகல.. பெத்தது அப்பா அம்மான்னாலும் என்னை தம்பியா நினைக்காம மகனா வளர்த்தது என் அண்ணன் ராமன் தான் .அவர் காலில் நான் விழுந்து மன்னிப்புகேட்டால் தான் இந்த உயிர் போகும்னு நினைக்கிறேன்.” என்று பெரியகுரலில் சொல்லி விசும்ப ஆரம்பித்தான் பரதன்.

அவ்வளவுதான் சேகருடன் வந்த அந்த முதியவர் “பரதா ஆ..ஆ” என்று அவனை நோக்கி ஓடினார்.

சேகருக்கும் பத்ரிக்கும் திரைப்படம் பார்ப்பது போலிருந்தது.கேஷவ்லால் ஓரளவு நிலைமையை யூகித்தவர் போல பிரமிப்புடன் நின்றார்.

ராமனைக்கண்டதும் கண்ணில் நீர் ததும்ப ஓடிவந்த பரதன்  அவர் காலில் சட்டென விழுந்தவன் தான் அப்புறம் எழுந்திருக்கவில்லை.