வறுமையின் நிறம் சாம்பல்
கதையாசிரியர்: கவிஜிகதைப்பதிவு: March 26, 2016
பார்வையிட்டோர்: 8,867
சாம்பல் பூத்த அந்தக் காடு… தன் பூத உடலைத் திறந்து ஒரு பெரும் பிணம் போல கிடந்தது. காகங்களும்….. கனவுகளும்…
சாம்பல் பூத்த அந்தக் காடு… தன் பூத உடலைத் திறந்து ஒரு பெரும் பிணம் போல கிடந்தது. காகங்களும்….. கனவுகளும்…
நேரம்…மாலை 6.30 அவர்கள் விளையாடிக் கொண்டிருந்தார்கள்… மாலை மயக்கம்…. தயக்கம் உதறிய….. இரவை, இன்னும் சற்று நேரத்தில் பரவச் செய்யும்…
மெல்லிய வெளிச்சத்தில் சிவப்பாய் தெரிந்தாள்…அவள்… “பேர் என்ன…” சாளரத்தைத் திறந்து கொண்டே கேட்டான் அர்ஜுன்…. “இப்போ எதுக்கு ஜன்னல திறக்கற……
எனக்கு ஒன்றும் புரியவில்லை……. இந்த ஊர்…. என்னைப் பயப்படுத்துகிறது…….எல்லாரும் என்னை மிதிப்பது போல தோன்றுகிறது…… என்னை ஒரு பொருட்டாகவே மதிப்பதில்லை….எனக்கு…
இரவு மணி 2 ஊசி குத்துவது போல உடலுக்குள் புகுந்து வெளிவந்து கொண்டிருந்தது குளிர்…எங்கும் இருட்டு… ஷிப்ட் முடிந்து சாப்பாட்டு…
கண்ணுக்கெட்டும் தூரம் வரை மணல்வெளிகள்…மணல்வெளிகள் சொல்லும் தத்துவத்தில் ஒட்டாத பாதங்களைக் காண முடியும்….சூரியன் காணாத மணல்வெளிகளில் காற்றின் கண்கள், நற…
ஊரே புது வருசத்தை எதிர் நோக்கி என்ன செய்வதென்று தெரியாமல் அங்கும் இங்கும் நடந்து கொண்டிருந்தது, எப்போதும் போல…. ஆனால்……
intro இந்தப் பயணத்தின் முடிவு எப்படி இருக்குமோ எனக்கு தெரியாது…. இப்படித்தான் இருக்க வேண்டும் என்ற எந்த கட்டுப்பாடோ ஆசையோ…
நொடிக்கும் குறைவான நேரத்தில், ஆயிரம் மைலுக்கு அப்பால் உள்ள ஒரு மணல் மேட்டில் குடை பிடித்து நடக்க இந்த மனத்தால்…
உங்களுக்கு பிடிச்ச ஒருத்தர பிரிஞ்சிருக்கீங்களா…. அதும்.. 15 வருசமா அவுங்க எங்க இருக்காங்க.. என்ன பண்றாங்கன்னு தெரியாம தவிச்சிருக்கீங்களா….? இன்றும்…