இருள்வெளியின் ஒளி துவாரம்
கதையாசிரியர்: கவிஜிகதைப்பதிவு: November 5, 2017
பார்வையிட்டோர்: 6,056
குளிரா பனியா வெயிலா மழையா.. இருளா ஒளியா…. எங்கும் எங்கெங்கும் காண காண தூரங்கள்… கண்டு கொள்ள கண்டு கொள்ள…
குளிரா பனியா வெயிலா மழையா.. இருளா ஒளியா…. எங்கும் எங்கெங்கும் காண காண தூரங்கள்… கண்டு கொள்ள கண்டு கொள்ள…
அந்த அடுக்குமாடி குடியிருப்பில் 7வது தளத்தில் அன்றைக்கான விடியல் காதலாய் பூத்தது. அவள் என்றால் அது அவனும் அவளும்…. அவன்…
நிலா காய்ந்து கொண்டிருந்தது… கோடையில் இரவுக்காற்று சுகம்…ஊர் எல்லையில் ஓடும் நதியின் சலசலப்பு…. ஒரு வித ரிதத்தில் நிரவலாகக் கேட்டது…அவன்…
யாராவது மரணிக்கும் போது உயிர் போவதை வெகு அருகில் நின்று பார்த்திருக்கிறீர்களா….? அப்போது மரணிப்பவரின் உடல் இயக்கத்தை கவனித்திருக்கிறீர்களா….?…. அதுவும்…
“அவள் எதற்கோ திரும்புவாள்….. நான் எனக்கென்று நினைத்துக் கொள்வேன்…”-இப்படித்தான்…. இந்தக் கதையை நான் ஆரம்பிக்க வேண்டும். சரி… இது யார்…
இந்தக் கதை எல்லாருக்கும் தெரிஞ்ச கதைதான். “வெண்ணிற இரவுகள்” படிச்சிருந்தீங்கனா இன்னும் சுலபம். கிட்டத்தட்ட அதே கதை தான். சரி…
அது வரை… மூடி மூடி வைத்துக் கொண்டிருந்த மேகம் பொத்துக் கொண்டு பொழியத் துவங்கியது. எடுத்ததுமே வேகமான மழைக்குள் தன்னை…
அந்த மண்பாதை சட்டென தன்னை குறுக்கிக் கொண்டு ஒத்தையடி பாதையாக வளைந்து நெளிந்து நீண்டு கிடக்க, உயிர் வலிக்க வெளிவரும்…