சித்தப்பிரமை பிடித்தவனாகவே அவன் எனக்கு அறிமுகமானான்! ஸ்காபரோ நகரில் எப்போதும் பரபரப்பாக இயங்கிக்கொண்டிருக்கும் இரண்டு பிரதான வீதிகள் குறுக்கறுக்கும் இந்தச் சந்திப்பிலுள்ள, இதே பஸ் தரிப்பு நிலையத்துச் சீமெந்து வாங்கில், அவன் அடிக்கடி உட்கார்ந்திருப்பான். சந்திப்பின் வடமேற்கு மூலையில் பேர்பெற்ற வர்த்தக வளாகம் ஒன்று அமைந்திருக்கிறது. ஏராளமான அலுவலகங்கள் அடங்கிய, பல அடுக்கு மாடிகள் கொண்ட ‘ப’ வடிவ வர்த்தக வளாகம். இதே கட்டடத்தின் தரைத் தளத்தில்தான் நான் பணியாற்றிவரும் அலுவலகமும் இருக்கிறது. மடியில் வெடி கட்டி

 (1944ல் வெளியான சிறுகதை, ஸ்கேன் செய்யப்பட்ட படக்கோப்பிலிருந்து எளிதாக படிக்கக்கூடிய உரையாக மாற்றியுள்ளோம்) 1 புதுச்சேரியில் முதலியார் வீதி என்பதொன்று. அவ்வீதியின் முனையில் இருப்பது சிங்கார முதலி யார் வீடு. சிங்கார முதலியார் புதுச்சேரியில் உள்ள பணக்காரர்களில் ஒருவர்; செல்வாக்குள்ளவர்; நல்ல பரோபகாரியுமாவார். அந்தச் சிங்கார முதலியார் வீட்டுக் கெதிரில் ஒரு வாரமாகத் தருமன் சிறுத்தொண்டப் பத்தன் கதை பாடி முடித்ததில் அவனுக்கு நல்ல வரும்படி. அதனால் அதே இடத்தில் சிறுத்தொண்டப் பத்தன் கதையைத் துவக்கி யிருக்கிறான்

 கி.மு….கி.பி. – அதாவது கிறிஸ்துவுக்கு முன் கிறிஸ்துவுக்குப் பின் என்று காலத்தைக் கணக்கிடச் சரித்திர ஆராய்ச்சியாளர்கள் அளவுகோல் வைத்திருக்கிறார்கள். அதேபோல, உலகில் மாமியார் – மருமகள் சண்டையே இல்லாத காலத்தையும், சண்டை இருந்த காலத்தையும் பாகுபடுத்திக் கூறவேண்டுமானால் அளவுகோலாக ஆ.ஏ.மு. – ஆ.ஏ.பி. என்ற வாசகங்களைத்தான் பயன்படுத்த வேண்டும். …. அதாவது, சண்டையே இல்லாத காலத்தை ஆதாம் ஏவாளுக்கு முன் என்றும், சண்டை இருந்த – இருக்கும் – நிச்சயமாக இருக்கப் போகும் காலத்தை – ஆதாம்

 “என்னம்மா அது? பார்த்துப் பார்த்து சிரிச்சிகிட்டிருக்கே?” என்றவாறு எனது படுக்கையருகே வந்தமர்ந்தார் அம்மா. ஆம். என் கையிலிருக்கும் இந்த புகைப்படம் கடந்த ஒருமணி நேரமாக என்னை எங்கெங்கோ கூட்டிச் செல்லும் வல்லமை பெற்றிருக்கிறது தான். எனது பக்கத்துப் படுக்கை, நோயாளி யாருமின்றி காலியாக உள்ளது. எனவே தான் இரண்டாம் வகை சிறப்பு அறை, முதலாம் வகை சிறப்பு அறை போன்ற ஏகாந்தத்தை தருகிறது எனக்கு. எனது தந்தையின் மத்திய அரசுப் பணிக்கான சிறப்புச் சலுகை என் குடும்பத்தினருக்கான

 இன்று ஞாயிற்றுக்கிழமை என்பதால், வீடு சத்தமாக இருந்தது. மற்ற நாட்களெல்லாம் வீட்டில் ஆள் நடமாட்டம் குறைவு என்பதால் இன்று மட்டும் இப்படி ஒரு இரைச்சல். சத்தமில்லாத நாள்களில் வீட்டில் ஏற்பட்டிருக்கும் அலங்கோலத்தை எல்லாம் இன்றைக்குத்தான் மாற்றியமைக்க வேண்டும். ஆறுநாட்கள், கொஞ்சம் கொஞ்சமாக வீட்டில் உள்ளவர்கள் சேர்த்து வைத்த சோம்பேரித்தனம், வீட்டின் திரைத் துணியிலும் தொலைக்காட்சி மேல் இருக்கும் தூசியிலும், சமையல் அறை எண்ணெய் பிசுபிசுப்பு கொண்ட அடுப்பிலும் ஒட்டிக் கொண்டிருந்தன. அவ்வபோது செய்திருக்க வேண்டியதை செய்திருந்தால் இன்றைய

 “என்னமோ சீரியசா ஏதோ போயிட்டிருந்தது போல. நான் வந்து வாசல்லெ நின்னு கொஞ்ச நேரம் கழிச்சுதா திரும்பிப் பாத்தீங்க.. ” “விதவிதமான க்ளயண்ட்ஸ்.. குடிகார நாய் ஒருத்தன் எல்லார்த்தையும் கஷ்டப்படுத்தறான். தற்கொலை பண்ணிக்கவன்னு மிரட்டல் வேற பண்றானம்மா.அதெப்பத்தி பேசிகிட்டிருந்தன்.” ”குடிகாரனோட ஒண்ணு சேத்தி சொன்னீங்களே. அது உங்களுக்கும் சேத்தா ‘ தேவராஜன் பெருமூச்சு விட்டுக்கொண்டார். “செரி.. உள் ரூம்லே போயி உட்காருங்க. வந்தர்ரன்.. மகளே உள்ள போயி உட்காரு. வந்தர்ரேன்”சியாமளா தளதளத்துக் கொண்டிருந்த சேலையை சரிசெய்து கொண்டு

 “வணக்கம்!பண்ண.” “வாடா!வெள்ள,மண்டய சொரியாத. என்ன வேணுஞ்சொல்லு.” “பண்ண,ரெண்டு மாடு வாங்கிருக்கேன்.” “அப்படியா!மாட்ட வேணா…நம்ம தோட்டத்துல மேய்ச்சிக்கோ,வேற என்ன?” “சரி பண்ண,மேய்ச்சுக்கிறேன்”னு மீண்டும் மண்டய சொரிஞ்சான் வெள்ளைத்துரை. “கழுதப்பயலே!மறுபடி ஏண்டா சொறிஞ்சிட்டு நிக்குற.சோலி நெறய கெடக்கு.சொல்லி தொலடா?” சளித்தொண்டையை இருமி,விழி ரெண்டை உருட்டினார் பண்ணையார். “மாட்டுக்கு வைக்கப்படப்பு அடய எடமில்ல பண்ண.” “இதென்னடா!ஆனைய வாங்குனவென் தொரட்டிய வாங்காத கதையாயிருக்கு.” “வீட்டுக்கு பின்னால ரெண்டுசென்ட்டு கெடந்துச்சி பண்ண.அதுலத்தான் தம்பி வீடு கெட்டிட்டு இருக்கான்.” “ஓந்தெருவுல எவன் எடமாவது சும்மாருந்தா,பண்ண சொன்னாருன்னு

 பட்டங்கள் பல பெற்ற அறிவு ஜீவி சுந்தரலிங்கத்தின் கையைத் துண்டாக வெட்டும் நோக்கத்தோடு கபாலி அரிவாளை வீசவில்லை. ‘சும்மா மிரட்டி வைப்போம்,’ என்ற எண்ணத்தில் கபாலி அரிவாளைச் சுழற்ற; தற்காத்துக் கொள்ள கையை நீட்டிய சுந்தரலிங்கத்தின் கை துண்டாகி விட்டது. ஓரிரு வருடங்கள் எங்கெங்கோ சுற்றி அலைந்துவிட்டு ஊர்ப்பக்கம் வந்தான் கபாலி. ‘ஊரில் தன்னைப் பார்ப்பவர்கள் தூற்றுவார்களோ!’ என்ற அச்சத்துடன் வந்த கபாலிக்கு யாரும் அவனைக் கண்டு கண்டுகொள்ளாதது வியப்பைத் தந்ததது. டீக்கடைக்குச் சென்ற கபாலி, அங்கே

 ஒரு சாஃப்ட்வேர் கம்பெனி். பிற்பகல் மூன்று மணி. திடீரென்று ஆபிசில் பரபரப்பு. அன்று ஆபிசில் சுமார்எண்பது பேர் வேலைக்கு வந்திருப்பார்கள். சட்டென்று தட்டச்சு சத்தம் அத்தனையும் அடங்கியது. என்ன ஆச்சு? நான் கம்ப்யூட்டர் திரையிலிருந்து பார்வையை திருப்பினேன். அவரவர் தங்கள் இடத்திலிருந்து எழுந்துநின்றனர். ஆண்களில் சிலர் தலையை சொரிந்து கொண்டும், சிலர் நகத்தை கடித்துக்கொண்டும், மற்றும் சிலர்முகத்தைத் தடவிக்கொண்டும் நின்றனர். சில பெண்கள் தமது துப்பட்டா நுனியை விரலில் சுற்றுவதும்விடுவதுமாக இருந்தனர். மற்றும் சில பெண்கள் மேக்கப்

 (1952ல் வெளியான சிறுகதை, ஸ்கேன் செய்யப்பட்ட படக்கோப்பிலிருந்து எளிதாக படிக்கக்கூடிய உரையாக மாற்றியுள்ளோம்) 6. நாடகம் நடந்தது | 7. ஊர் திரும்புகிறான் ஜக்குவின் பெயர் ஒரே நாளில் பையன்களிடையே பிரபலமாகி விட்டது. தெருவில் போய்விட்டால் போதும். ஒரே அட்டகாசம்! “அடே, இவன் தாண்டா புது ஹெட்மாஸ்டராக ஆக்ட் பண்ணினவன்!” என்பான் ஒருவன். “டிக்கெட்கூட இல்லாமல் எங்களை உள்ளே விட்டாண்டா” என்பான் இன்னொருவன். “இந்தப் பையனாடா அவ்வளவு ஜோராய் நடிச்சது?” என்று கேட்பான் வேறு ஒருவன். “இந்தப்