“எங்கள் வீட்டுக்குப் பாலன் வருவானா?” என்று ஆயிரத் தடவை கேட்டுவிட்டாள் பிலோமினா. அன்று விடிந்தால் நத்தார்த் திருநாள். “நிச்சயமாக வருவார்” என்ற பதிலைத்தான் திருப்பித் திருப்பிச் செல்லிக்கொண்டிருந்தாள் அம்மா. “அவர் எப்போது அம்மா வருவார்?” “இரவைக்குத்தான் வருவார்.” “அவர் வந்தா எனக்குக்…

 புத்ர, நத்தையின் வயிற்றிலும் முத்துப்பிறக்க லாம். இலக்கியம், சிற்பம், சித்திரம் போன்ற அருங் கலைகளும், ஓரோர் வேளை மக்களிற் கீழானவன் என்று மதிக்கப்படுபவர்களிடத்திருந்தும் பிறக்கின்றன. கலை ஞர்களும் இரத்தமும் – சதையும், உள்ளமும் – உணர்வும் கொண்ட மனிதர்களே. ஆசாபாசங்கள் அவர்கட்கும்…

 ‘தையும் மாசியும் வையகத்துறங்கு’ என்ற வாக்கியம் ஆரம்பப் பாடசாலைக்குத் தானும் சென்றிராத அப்துல்லாவிற்குத் தெரிந்திருக்க நியாயமில்லை. ஆனால், ஊருக்குள்ளே இருக்கும் தன்குச்சிலே, வழுதி கூடலிற் தங்கிய சத்திமுற்றப்புலவரைப் போலக் கையையும் காலையும் முடக்கிக் கொண்டு போர்த்துக் கிடந்தால் இதமாக இருக்கும் என்பது…

 அவளுடைய பெயர் எனக்குத் தெரியாது. அவளுடைய மேனி புடம் போட்ட தங்கம் போல இருந்ததினாலும், சௌகரியத்திற்காகவும் நான் அவளைத் தங்கம் என்றே அழைக்கிறேன். தங்கம் அவனை இராசா என்றழைத்த காரணத்தினால் நானும் அவனை இராசா என்றே எழுதுகிறேன். இராசாவுக்கு எங்கே என்ன…

 ஆயிரத் தலைகளையும் உயர்த்திக்கொண்டு சீறி வரும் நாகேந்திரனைப் போலக் கடல் பொங்கிக் குமுறியடித்துக்கொண்டிருந்தது. அநாதியான கடவுளைப்போல ஓயாது குமுறியடித்துக் கொண்டிருக்கும் பொங்குமாங் கடலின் இரைச்சலோடு போட்டியிட்டுக்கொண்டு, மரக் கலந் தரும் செல்வப்பொருட்டால் தாம் பிறந்த நிலத்தை விட்டுப் போந்த பரதேசிகள் பலரின்…

 கரு நீலமாகப் பரந்து கிடக்கும் வங்காள விரிகுடா வைப் பார்த்தவாறு எங்கள் கிராமம் இருக்கிறது. கிரா மம் என்றா சொன்னேன்? பூமி சாத்திர, சமூக சாத்திர நியதிப்படி கிராமம் என்றால் எப்படியிருக்கு மென்று எனக்குத் தெரியாது. சோழகக் காற்றுச் சரசரத்துக் கொண்டிருக்கும்…

 ஆநந்தனுக்கும் திலகத்துக்கும் கல்யாணமாகி இர ண்டு மாதங்கள் கூட ஆகியிருக்காது. ஆதர்ச தம்பதிகள் என்று சொல்வார்களே அந்தச் சொற்றொடருக்குப் பொருளாகவும் விளக்கம்போலவும் அவர்கள் வாழ்த்தார்கள். ‘கல்யாணமானதும் காதல் கருகிவிடுகிறது’ என்று குறும்புத்தனமாகவோ அல்லது அர்த்தத்தோடோ எழுதும் இந்த இருபதாம் நூற்றாண்டுத் தமிழ்நாட்டு…

 தம்பலகாமம் இரண்டு விஷயங்களுக்குப் பெயர் பெற் றிருந்தது. முதலாவதாகக் கல்வெட்டுடைய தென் கைலைநாதனான பிறவாத பெம்மான் கோயில் கொண்டது அங்கு இரண்டாவதாகக் குளக்கோட்டன் கட்டிய கந்தளாய்க் குளத்து நீர் பாய்வதும் அந்தப் பகுதியிற்தான். இந்தப் பெருமைகளைக் கொண்ட தம்பலகாமம் இவ்விரண்டு பெருமைகளிலும்…

 பக்கத்துக் காணிக்குள் இருந்த பனையிலிருந்து பனம்பழம் ஒன்று எங்கள் வீட்டு முற்றத்திற் பொத் தென்று விழுந்தது. தாழ்வாரத்திற் கிளித்தட்டு விளை யாடிக் கொண்டிருந்த நான் ஓடிப்போய் அந்தப் பழத்தை எடுத்துக் கொண்டு வந்து அதன் தோலை இழுத்துப் பிய்க்கத் தொடங்கினேன். அப்போது…

 மங்கி மடியப்போகும் விளக்கு பக்குப் பக்’ கென்று தன் கடைசிச் சுவாலையை வீசுவது போல, ஆவணிமாத த்து அந்தி வெய்யில் தன் கடைசிக் கிரணங்களை முற்ற த்திற் சுளீரென்று அடித்துக் கொண்டிருந்தது. சாப்பி ட்டு விட்டுச் சுக நித்திரை செய்து கொண்டிருந்த…

 சித்திரை மாதத்து உச்சி வெய்யில் கொளுத்திக் கொண்டிருந்தது. அந்த வெய்யிலின் அகோரத்தில் அச்சுற்றுப்புறம் யாவுமே, நேர்மையற்ற விமர்சனத்தைச் சகித்துக் கொள்ள மாட்டாத எழுத்தாளனின் இதயத்தைப்போல வெந்து புழுங்கிக் கொண்டிருத்தது. தெருவிற் சொறி நாய் கூடப் போகவில்லை; காகங்கூட ஆகாயத்திற் பறக்கவில்லை. இந்த…

 வெள்ளைக் கமலத்தில் வீற்றிருந்த சரஸ்வதி தேவி அல்லும் பகலும் அநவரதமும் அவளைப் பூசித்து, அவ ளைப் பெருமைப்படுத்துவதிலேயே திருப்தியடைந்திருக்கும் தன் பக்தனான எழுத்தாளனை எறிட்டு நோக்கினாள். இருண்ட இரவை ஒளி செய்யத் துடிக்கும் புகை மண்டிய அகல்விளக்குக்கு முன்னால் ஏகாந்தத்தில் ஏதோ…

 பேதுரு ஓர் பிறவிக் குருடன். அவனை நான், முதன் முதல் கிண்ணியாத் துறையிலேதான் சந்தித்தேன். அன்று மட்டக் களப்பிலிருந்து திருகோணமலைக்கு வந்துகொண்டு இருந்தேன். பங்குனி மாதமாதலினால் நல்ல வெயில் கொளுத்திக்கொண்டு இருந்தது. தென் ஆப்பிரிக்கக் கதையொன்றில் வரும் கதாநாயகன் திடீர் என்று…

 வயல் வெளியின் கிழக்குக் கரையோர மாக ஓடும் வாய்க்கால் மேட்டில் அவள் குத்திக்கொண்டிருந்தாள். அவளின் தீட்சண்யமும் திடமும் கொண்ட பார்வை அந்த வயலிடையே வயித்திருந்தது. வாய்க்காலின் கரை யிலே உயர்ந்து கவிந்திருந்த மருத மரத்தின் பழுத்த இலைகள் தண்ணீரில் பொட்டுப் பொட்டென்று…