‘உனக்கு பயமாயில்லையா? எத்தனை நாளைக்கு சுவர்களை பார்த்துக்கொண்டு?’ மேசையின் எதிர்முனையில் அமர்ந்திருந்த அவளிடமிருந்து பதிலில்லை, எழுந்துகொண்டாள். தட்டில் தோசை விள்ளல்களாக சிதைந்திருந்தன. இவர் என்ன சொன்னார் என்பதையாவது காதில் வாங்கியிருப்பாளா என்கிற சந்தேகம் எழுந்தது. தட்டினை அவள் கையில் எடுக்கவும், இவருக்கு…

 எழிலகம் பஸ் நிறுத்தத்தில் இறங்கினான் சுந்தர். இந்த எழிலகக் கட்டடம் பின்புறமுள்ள பழங்கால அரசு கட்டடத்தில் தான் விஜி வேலை பார்க்கும் அலுவலகம் உள்ளது. விஜி தான் வரச் சொல்லியிருந்தாள் சுந்தரை. சுந்தரும் விஜியைப் பார்க்கும் ஆவலில் இருந்தான். அதற்காகவே முகநூலிலெல்லாம்…

 செய்தியைக் கேள்விப்பட்டவுடன் அவள் மனம் இனம் புரியாத பரபரப்பில் ஆழ்ந்து போனது. தொண்டைக் குழிக்குள் தமிழ் நாட்டு ‘கோலி சோடா’ போன்ற ஓர் உருண்டை உருளுவது போன்ற உணர்வு. போகலாமா… வேண்டாமா… அதற்கான பதிலை மனதின் ஆழத்தில் தேடித் தேடிப் பார்த்தாள்.…

 தொலைக்காட்சியில் செய்திகளை பார்த்துக்கொண்டிருந்த விக்னேஷ் அப்போது திரையில் ஓடிய பிளாஷ் நியூஸ் ஐ பார்த்து அதிர்ச்சியில் அம்மா,அம்மா என குரல்கொடுத்தான், அவசரமாக ஓடிவந்த அம்மா, என்னடா, என்ன ஆச்சு என கேட்டாள்? T. V. யை பாரும்மா என்றான் அழுகையுடன், அப்போது…

 அந்த ஏழை ஊரில் பணக்கார மிடுக்குடன் தெரிந்த ஒரே கட்டிடத்துக்குள் நுழையலாமா வேண்டாமா என்ற தயக்கத்துடன் டயர் செருப்பை வெளியே பத்திரமாக வைத்து விட்டுத் தலையை மட்டும் உள்ளே பயத்துடன் நீட்டினான் பன்னீர். “ஏய்யா! என்ன வேணும்?” – ‘போரப்போ!’ விளம்பரத்தில்…

 இருநூறு வீடுகளைக் கொண்ட அடுக்குமாடி குடியிருப்பின் A பிளாக்கில், நாலாம் நம்பர் வீட்டில், பிரபல பண்பலை வானொலியில் ஒலித்துக்கொண்டிருந்த, பாடல் ஒன்றை தலையை ஆட்டி ரசித்த வண்ணம், மதிய உணவை ருசித்துக் கொண்டிருந்த ரத்தினம், அழைப்பு மணி அழைக்க, யாருப்பா என்றவாறு…

 செக்கல் பொழுது. ஊருக்கு தெற்கேயுள்ள கடலோரச் சுடுகாடும் உறைந்துவிட்டது, கடல் அம்மாறு போட்டுக்கொண்டிருந்தது. கிராமத்து வயல் எல்லைகளில் நாய்கள் கடல் உறுமிபோல் ஊளையிட்டுக் கேட்டது. மேகத்திரைகள் கொண்டல் பக்க வாட்டாகக் கவிந்து மேற்கு வானம் ஒரே கணவாய் மை நிறமடித்துத் தெரிகிறது.…

 காலையில் கண் விழிக்கும் பொது மணி 6.30. ! ‘ஐயோ..!’ அடித்துப் பிடித்து எழுந்தேன். “நிர்மல் ! விமல் !”- அருகில் மெத்தையில் படுத்துறங்கியவர்களைத் தட்டி எழுப்பினேன். சோம்பல் முறித்துக் கொண்டே எழுந்தார்கள். அவரசரமாக வந்து வாசல் திறந்தேன். படியில் பால்…

 அத்தியாயம்-16 | அத்தியாயம்-17 மெதுவாக  ‘போனை வைத்து விட்டு வைத்து விட்டு சுதா உடனே ஒரு காகிதத்தை எடுத்து ஒரு ‘லெட்டர்’ எழுதினாள்.அந்த ‘லெட்டரை’ நாலாக மடித்தாள்.தன் ரூமில் இருந்த மேஜை மேலே எல்லோவறையும் எடுத்து தூர வைத்து விட்டு தான்,எழுதின…

 (இதற்கு முந்தைய ‘அத்தை’ கதையைப் படித்தபின், இதைப் படித்தால் புரிதல் எளிது). “அனந்து நீ சொல்றது முற்றிலும் சரிதான். எனக்கும் அது தெரியாமல் இல்லை. அவள் உயிர் வைத்துகொண்டிருப்பதே எனக்காகத்தான். தனக்கு என்று ஒருநாள் கூட அவள் வாழ்ந்தது கிடையாது. சிறுவயது…